23-11 toch osteomyelitis

Na donderdag werd Rob toch weer ziek. Vrijdagochtend uit school had hij alweer koorts. Dus toch maar even naar het Radboud gebeld. Nu werd ik meteen doorverbonden met de spoedlijn en snel erna kreeg ik Dr. Draaisma zelf aan de lijn. Hij vertelde me dat we eigenlijk 3 dingen konden doen. Snel naar de huisarts om te kijken of het niks onschuldig als een oorontsteking is. Antibiotica meteen weer omhoog zetten of naar Nijmegen rijden. Ik besloot om het eerste te doen en gelukkig kon ik al meteen bij dr Van Osch terecht. Rob werd nagekeken, maar ook Dr. van Osch kon niks vinden en we besloten om te gaan voor de antibiotica te verhogen.
En dus werd het zaterdag. Gewoon weer voetbal na 2 weken van regen. En met succes. Luuk won met 15-0 (en onze goaltjesdief scoorde maar liefst 4 keer). Gijs won met 11-1 en keepte heel goed. Stan verloor helaas maar hij speelde een goede wedstrijd.
Helaas bleek het thuis weer een doffe ellende te zijn, want Rob was ziek en had weer 39 koorts. En zondag (na ons uitstapje naar de keepersacademie) was Rob iets beter en we konden gelukkig Sinterklaas in Nijnsel gaan kijken. Luuk, Rob en Wiese vonden het fantastisch en konden de goed Heiligman zelf een hand geven en Amerigo even aaien.
Rob ging maandag weer gewoon naar school en de antibiotica lijkt aan te slaan. Weliswaar nog verhoging, maar geen koorts. Ook nog even naar de verzekering gemaild hoe het nu zit met de vergoeding met Amerika, maar zoals verwacht was de zaak nog in behandeling en ze laten ons gewoon in onzekerheid zitten.
Vandaag moesten we toch naar de kinderarts. Om 16.30 werden we bij Dr. Draaisma verwacht. Maar eerst nog even flink aan de poets samen met Ellen (superbedankt!!!!) en daarna opweg.
Al vrij snel kwam Dr. Draaisma binnen en we kregen eigenlijk al vrij snel slecht nieuws. Er was een kweek afgenomen van de teen en daar bleek toch weer de bacterie staffylococus Aureus in te zitten en ook op de foto was te zien dat de onsteking inmiddels in het bot zit. Osteomyelitis dus. Waar we eerder bang voor waren is nu toch gebeurd. Dr. Draaisma ging opzoek naar Dr. Marc Wijnen en ik stuurde dr René Wijen ondertussen een berichten met de diagnose. Gelukkig belde René Wijnen vrij snel op, maar helaas kon hij nog niet vertellen wanneer de operatie plaats vond, dus kunnen we met behandelen van de onsteking daar nog niet op anticiperen.
Morgen neemt René Wijnen contact op met de kinderarts en ik mag hem dan bellen.
Rob moet nu zeker 3 maanden antibiotica want het is iets heel hardnekkigs. Toch nog even zo proberen en donderdag belt Draaisma mij terug nadat hij de twee chirurgen heeft gesproken.
Een tegenvaller dus weer. Zeker na een week waarin duidelijk is geworden dat je kind toch al zo afhankelijk is van onze waarnemingen. Een week waarin duidelijk wordt dat je als ouder heel alert moet blijven en dat er even tussenuit gaan dus niet echt meer mogelijk is. Een week waarin duidelijk is geworden hoe snel dingen kunnen gaan en waarin je beseft hoe kwetsbaar een kind kan zijn. Het doet je dan ook veel verdriet. Een week waarin je nog meer beseft hoe belangrijk je kinderen voor je zijn.
Nu op naar donderdag. Stan wordt alweer 14. En we krijgen bezoek van Rafa en Ana. Twee mensen uit Spanje die we op de camping hebben leren kennen. Ze blijven een paar dagen bij ons logeren. Heerlijk even iets anders. En hopelijk genieten de kinderen ervan en dan genieten wij ook. We gaan er zeker iets leuks van maken.