Afgelopen zaterdag hebben we met de hele familie afscheid genomen van opa Jan. Het was een hele mooie uitvaart en we zijn allemaal heel dankbaar dat het zo mooi geweest is. Stan, Myrne en Gijs zijn meegeweest naar de uitvaart. Voor hen was het allemaal nieuw. Maar ze waren blij dat ze mee waren geweest.
Gisteren was Blixembosch weer aan de beurt. Eerst fysio en daarna logo. Bij de fysio ging het heel goed. Rob kruipt met zijn spreidbroek steeds beter. Zijn benen gaan nu om en om en dat is een hele overwinning. Rob wordt steeds ondernemender. Bij de logo zat ik me een beetje te ergeren. Je gaat je bijna een slechte moeder voelen. Kijk zij wil dat Rob weet wat een lamp is. Hij weet heel veel dingen maar dat nou net niet. Ik heb hem andere dingen geleerd, maar ben de lamp vergeten. Stom stom stom. Flauwekul en gezeur. Laat ik maar stoppen met daarover te schrijven, want ik begin alweer boos te worden. Zonde van mijn energie.
Vandaag was het veel spannender. De revalidatiearts en 2 instrumentmakers gingen bekijken hoe ze het probleem van Rob zijn onderbenen op moeten lossen. Bij het gaan zitten verdraait Rob steeds zijn knie. Het was een uniek probleem, mede ontstaan omdat hij zo snel is.
Ook zijn hadden moeite met een oplossen. Bij de ene oplossing belemmer je hem en bij de ander helpt het niet genoeg en zo ging het door. Uiteindelijk hebben ze besloten om Rob helemaal in te gipsen geloof ik. Maar daarvoor moeten we naar Nijmegen. Zucht.
Verder heeft Rob nog steeds blaasontsteking. Ondanks zijn antibiotica. Volgende probleem. En toch.... Rob blijft lachen en wij dus ook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten