De nacht verliep redelijk rustig. Af en toe wat pompen die piepte, vooral in het begin van de nacht. Om 3 uur weer de paracetamol. Daarna nog wat dingetjes en geloof het of niet, maar liefst 2,5 uur achter elkaar geslapen.
Rob werd chagrijnig wakker. Ik denk dat we hem in de ochtend echt eens uit moeten laten slapen, maar daar krijgt hij hier geen kans voor Te veel herrie.
De ochtend bleef ook eigenlijk zo. De ziekenhuisjuffrouw kwam en Rob werkte niet helemaal mee, maar uiteindelijk had hij nog wat schoolwerk af.
Ik ging Rob voorlezen. Zowat heel de dag en dat hielp. Zijn humeur klaarde op en hij speelde ook nog even heerlijk met Wieneke. We keken samen een film en daarna weer voorlezen. Mees Kees op kamp.
In de voormiddag kwam Ivo heel even langs om te vertellen dat hij later na het groot overleg nog langskwam.
Na 12 uur zou ik ook visite mee mogen lopen, maar op een of andere manier hadden ze het denk ik te druk dus het kwam er niet van.
Ik vroeg toen maar zelf om de bloeduitslagen van het bloed dat ik die ochtend had afgenomen. Niet veel bijzonders. CRP 33 maar omdat we geen begin waarde hadden konden we er eigenlijk niks mee. Was die aan het zakken na OK? Of juist aan het stijgen vanwege een infectie. Ik vermoed wel het eerste omdat na een OK de CRP waarden meestal flink stijgen.
De temperatuur van Rob bleef toch een zorgen punt. 38.2 ondanks paracetamol en tegen de tijd dat de volgende gift gegeven moest worden was de temp ook echt 38.5 In de avond liep deze nog op naar 39. Net voor de volgende gift.
Je verwacht dan eigenlijk dat de temperatuur weer zakt maar helaas. Hij bleef rond de 38.8-39
Nog steeds zaten we te wachten op de arts, maar helaas die kwam niet meer.
Nu weet ik ook wel dat er zoiets bestaat als vijfde dag koorts en dat is dus vandaag Vijf dagen na de operatie. Nou dan gooien we het daar maar op.
De pijn is wel duidelijk minder aan het worden. De esketamine is afgebouwd en de morfine staat nu op 2,5. Dat gaat dus de goede kant op. Nog snel wat afbouwen en dan naar huis. Want als ze hier niet meer doen met een koortsige Rob dan kan Rob net zo goed thuis verder herstellen. In geval van nood kan ik dan ook bloed weg gaan brengen. De zorg doe ik nu toch helemaal zelf.
Maar ik wil wel dat de koorts morgen er niet meer is. Anders denk ik dat ze toch maar eens verder moet kijken.
We komen de dagen wel door samen. We zijn alweer 7 dagen hier. Dan begin je thuis toch steeds meer te missen.
Op naar morgen en hopelijk is de koorts dan echt een beetje weg aan het gaan. Rob die kanjer doet het wel super. En ik word regelmatig door hem plat geknuffeld.
Een mooie ballon van zijn peetoom en peettante siert nu zijn kamer. Bedankt Tante Annet en Ome Jeroen!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten