De nacht was in het begin hopeloos. Veel te veel pijn en Rob kon echt amper slapen. Ik probeerde nog wat te rekken maar om 1 uur was het genoeg. Het ging niet meer. De morfine ging naar stand 3 en de paracetamol gaf ik ook maar weer eerder.
Nog de antibiotica erna en daarna viel Rob toch nog in slaap.
In de ochtend leek de pijn onder controle. Ja de pijn kwam wel terug, maar dan was gelukkig net de gift paracetamol aan de beurt.
Rob bleef gewoon de hele dag weer rustig in zijn bed liggen. Hij keek wat TV en ook begon hij zachtjes aan wat te eten. Al beviel het vaste voedsel hem ook niet helemaal.
Veel kon hij nog steeds niet hebben en vooral geen vreemde. De urologen konden niet veel doen en waren tevreden.
De visite verliep wat moeizaam. Dit omdat er discussie was over de diclofenac IV. Deze escape was nergens terug te vinden en bijna begon ik aan mezelf te twijfelen of ik het gesprek dan wel goed begrepen had met het pijn team. Maar gelukkig hoorde ik ineens achter mij iemand zeggen dat het wel degelijk opgeschreven was, maar niet georderd. Ik keek haar dankbaar aan.
Het is gewoon rustig afkijken wat Rob doet. Meer niet. Bij 39 evt bloedkweek en verder wist niemand iets te melden.
Ivo ging even mee naar Rob kijken, maar ergens aankomen dat was nog niet erg gewenst.
Rob was wel wat moe, maar dat kon ook niet anders na zo'n nacht. De ziekenhuis juf kwam even binnen. We mochten niet te veel kletsen, maar ineens zei Rob dat hij wel schoolwerk wilde maken. Dat was voor ons beide een grote verrassing en ik appte de juffrouw thuis meteen dat ze schoolwerk mee moest geven en zo gaan ze maandag aan de slag. Wat ontzettend dapper van Rob.
Ook kwam er een tekenares van stichting Tekenen voor kinderen en zij maakte toch een paar mooie tekeningen! Rob genoot helemaal. Ik zal morgen wel een foto plaatsen.
Daarna ging Wieneke nog even met hem kleien. Ik mocht van Rob even naar buiten in de zon zitten Wat was hij toch lief voor iedereen vandaag. Ontzettend lief.
Dus snel even buiten koffie en daarna weer vol aan de slag met de infuuspompen.
Rob was wel moe geworden van alles en keek daarna rustig tv.
Tegen de avond was er wel weer heel veel pijn. Gelukkig kwam op dat moment de kinderarts binnen. Jos zag hoeveel pijn hij had. Ik vroeg hem ook wat te doen nu. Weer de paracetamol eerder geven? de ketamine weer omhoog? Eigenlijk was niks handig. Ik zei dat ik nog tramadol in mijn noodkoffer had zitten en dat was op dat moment de beste keuze.
Helaas was de pijn te heftig. De paracetamol toch maar eerder en gelukkig hielpen die twee pijnstillers genoeg om de pijn te laten zakken.
De verpleegkundige die Rob al jaren kent vroeg of de paracetamol niet beter na om de 4 uur kon en wij weten samen dat dat voorheen ook wel eens gedaan was en beter resultaat gaf. Dus dat ging ze regelen.
Rob en ik gingen daarna samen PSV kijken. We hadden van iemand een code gekregen en zo konden we PSV zien winnen van PEC Zwolle.
Rob viel daarna als een blok in slaap.
Nu ga ik ook maar snel slapen, want de medicijntijden zijn nu zo dat er iedere 2 uur wel iets gegeven moet worden, dus weinig slapen.
Hopelijk morgen weer wat verbetering, want snel kan het nooit gaan bij Rob.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten