Weer opnieuw thuis de draad op pakken, voor de zoveelste keer. Het blijft alleen heel lastig. Kinderen die toch weer even terug in het gareel moeten, omdat ze de afgelopen twee weken zich iets meer vrijheid hebben verworven dan eigenlijk is toegestaan. Ook weer kinderen die je aandacht opeisen van twee weken bij elkaar.
Maar ook intensieve zorg. Continue toezicht op Rob. Rob die thuis geniet, liggend op de bank. Dinsdag maar even in de rolstoel proberen en lekker even mee naar school om de kinderen te halen. Na dat kwartier maar weer snel liggen. Maar ook weer beginnen met schoolwerk, en dat begon dinsdag ook. In het begin wilde het nog niet lukken. Jawel het rekenwerk wel, want dat vindt hij leuk, maar lezen vindt Rob wat minder. Maar met een dreiging dat de TV pas weer aanmocht als hij dit verhaaltje uitlas ging het toch ineens een stuk vlotter.
Ook steeds optijd katheteriseren, want plassen lukt nog niet sinds de operatie, dus even wat attenter erop zijn. Sondevoeding nu heel de dag, en hopen dat hij langzaamaan gaat eten. En omdat hij dus zelf niks kan dan liggen is het ook regelmatig dingen aandragen. Ook in de nacht nog eruit voor medicijnen en natuurlijk ook af en toe weer een lekkend stoma. En zo is de 24 uurs zorg weer compleet.
Maar Rob geniet weer thuis en iedereen is blij. Wel gaat het zo hard door. Geen tijd om dingen te verwerken, maar gewoon weer doordraaien alsof er niks is gebeurd. Dat is wel eens heel lastig.
Woensdag nog heel rustig aan en weer een terugslag. Wel ging Rob goed met zijn schoolwerk, maar in de middag weer helemaal niks. Moe en bleek op de bank en weer een beetje temp Maar goed dat de andere kinderen maar een beetje spelen waren. Luuk en Wiese waren met oma mee naar het boerenbondmuseum en Gijs was spelen en zo kon Rob ook rustig blijven.
Donderdag was het dan weer zover dat Rob een uurtje naar school ging. Tenslotte zou dat in het ziekenhuis ook gebeuren. Omdat Rob nog aan de sonde zit en dat je niet weet hoe het gaat, besloot ik om dat uurtje maar op school te blijven. In de ochtend was het wel wennen, want de zorg in de ochtend was dus nog meer en net te laat op school.
Rob genoot en ik zat in een apart kamertje wat administratief werk te doen. Tenslotte loopt dat werk ook achter. Na een klein uurtje was het ook echt genoeg, dus snel naar huis en weer lekker op de bank. Ivo de Blaauw belde die middag ook even. Ik kon hem melden dat het opzich nog niet zo slecht gaat. Stoma loopt erg dun, maar niet te veel. En verder lijkt het een kwestie van geduld. Langzaamaan opbouwen. Afspraak over 3 weken en dan ook zouten controleren en misschien nog even naar de kinderarts om evt IGg waardes controleren bij aanhoudende vermoeidheid.
Vrijdag ging weer hetzelfde. Eerst een uur naar school en ik kreeg dit keer van school ook een internet verbinding zodat ik nog meer werk kon doen. Bedankt voor de medewerking. Echt super.
Idd weer klein uurtje en weer naar huis. Juffrouw Truus kwam nog extra een driekwartier thuis lesgeven en Rob doet het allemaal best goed. Steeds meer begint hij ook te genieten van het lezen.
Rob heeft tijd nodig. Dat weten we, maar hij geniet van kleine dingen en zeker ook toen Lotte vanavond ons weer even kwam helpen. Rob knuffelde zij "vrouw". En zo zijn er kleine dingen waarvan je geniet, en laat je de buitenwereld nog maar even aan je voorbij gaan.
Ik heb trouwens ook een nieuw blog. Http://zorgdoejesamen.nl. Daar zet ik een soort van Columns op over de zorg. Ik zou zeggen neem een kijkje en lees de eerste column over SAMEN AAN TAFEL.
En allemaal nog bedankt voor de vele vele kaarten en zelfs cadeautjes. Ze stromen nog steeds binnen. Fantastisch. Steun van mensen die je niet eens IRL kent, maar gewoon van twitter sturen zomaar wat op. BEDANKT
Geen opmerkingen:
Een reactie posten