woensdag 17 oktober 2012

17/10 Echo, pijn, filmster

Zo lijkt de pijn onder controle en zo is het weer drama. De morfine hadden we gisteren alweer terug gezet naar 2,3 in de hoop dat Rob de nacht door zou komen, maar helaas tussen half 12 en 1 was het veel pijn en ook tussen half 4 en half 5. En zo gebeurt het dus dat je echt niet veel slaapt.
De ochtend begon om 6 uur weer met de medicijnen ridel en rond 8 uur haasten om de vochtbaland af te hebben voor de visite.
De temp van Rob was deze ochtend 37.6 dus dat leek positief. Dr Herjan van de Steegh wilde echter toch een Echo en eerlijk gezegd was ik daar wel blij om. Ook deed ik het voorstel om weer met buscopan te beginnen, want dat hielp in februari hem de nacht door en misschien kunnen we erna de morfine af gaan bouwen. En zo gebeurde het. Verder nog een bloedlab voor het kalium.
Rob was verder niet goed gemutst. Terug op de kamer was er even tijd voor ontbijt en daarna moest ik even met een verpleegkundige io de geschiedenis van Rob mee door gaan nemen. Maar op dat moment kwam ook Ivo de Blaauw en dr Van de Steegh en Ivo besprak met mij even de koorst. Opzich maakte hij zich niet zo ongerust maar een echo vond hij wel een goed idee om dingen gewoon uit te sluiten. Ze wilde ook even het stukje colon spoelen om te kijken of daar geen bloedresten oid zaten.
En dat gingen we meteen doen. Rob vond het allemaal niet geweldig en het deed hem af en toe pijn, maar onze held sloeg zich er goed doorheen en dan merk je dat het belangrijk is dat zijn band met Ivo heel goed is. Hij laat wel toe dat Dr. De Blaauw onderzoeken bij hem doet. Gelukkig zat daar niks bijzonders.
Daarna meteen naar de Echo. En ga maar eens met een paal met zoveel pompen en een bed aan de wandel. Dan moet je echt heel voorzichtig zijn met al die lijntjes. Marguerite en Masja gingen ook mee en zo gingen we naar beneden. De echo ging fantastisch. Iedereen moest zoals gewoonlijk zijn mond dicht houden en Masja ging met een boek van ridders aan de slag. En ondanks dat je zag dat het pijnlijk was ging het helemaal goed.
Daarna weer met de hele zooi terug naar de kamer, waar Masja nog even bij Rob bleef.
En dan is het weer medicijnen tijd en zo zijn we de ochtend wel doorgekomen. Ook nog even kalium uit de vingerprikken. En Rob was intussen helemaal op. Dit was gewoon te veel. Ik liet hem een filmpje kijken. De kinderarts kwam ondertussen melden dat de radioloog dacht aan een mogelijk abces. Idd had ik op de echo duidelijk vocht gezien dat ingekaderd was en nog vlak bij de VP drain ook. Tja wat je daarmee weer moet hing af wat de chirurg zei. Iig wel even een tegenvaller, maar het zou een hoop verklaren.
Even later kwamen ze van Radboud TV en eigenlijk was Rob te moe, maar hij ging toch meedoen aan een nieuwe film. Rob de drakenridder.
Heel rustig werd er een filmpje opgenomen. Rob hoefde alleen maar rustig in bed wat antwoorden te geven en dat deed hij uitstekend. 3 x moest steeds vanuit en andere positie het acteerwerk gedaan worden. Tussendoor moest de filmset even worden onderbroken voor medicatie en ook papa kwam met Wiese en Luuk en zo konden ze mooi meekijken.
Toch gebeurde er op het laatst iets heel onverwachts. Rob moest zgn met zijn zwaard de ridder met een haal doden. Hij deed dit heel voorzichtig en bij de tweede keer ook en ze vroegen hem om nog een derde keer te steken en ineens begon hij heel hard te huilen. Het deed hem zoveel pijn dat beetje met die armen bewegen. Ik schrok daar zo van om dat ik dat niet had verwacht. Rob oogt liggend en niks doen heel wat, maar oh wat doet alles hem nog pijn en dat bevestigd wel wat ik steeds zeg, dat Rob gewoon zich ellendiger voelt als zich doet voorkomen. Maar dat is een bekend verhaal. Klinisch oogt Rob altijd beter en daarom is hij soms een gevaar voor zichzelf omdat ze dan te vaak denken dat het goed gaat. Ik bedoel maar dat die keer dat iedereen zij dat Rob klinisch gezien heel goed was, maar na toch maar bloed te hebben geprikt bleek dat hij totaal uitgedroogd was dat iedereen zei, hoe is dit mogelijk.
En dat dat lastig is merkte ik toen de chirurg langs kwam. Hij had het verslag gelezen van de radioloog, maar hij vond het niet mogelijk dat het een abces was gezien het klinisch beeld van Rob. Ik vroeg of hij de beelden had gezien, maar dat gaf hij een ontkennend antwoord op. Tja dat klinisch beeld. Ik vind Rob helemaal niet zo goed, ja met vlagen heeft ie idd wel eens wat praatjes maar nog niet eens zoveel. Maar waarom spreken ze elkaar zo tegen.
Zelf vermoed ik dat het toch idd en beginnend abces is geweest, maar omdat Ivo zo adequaat de antibiotica is gestart dat het abces niet doorgezet is. Zo lijkt het tenminste. Maar we blijven allert.
Ook moest dr. Van de Steegh opnieuw prikken omdat uit de vingerprik het kalium gehalt heel hoog was. Ja dat komt vaker voor bij vingerprikken en dus zei ik dat ze nu misschien beter intraveneus konden prikken. Goed idee,want daaruit bleek dat het kalium juist nog laag was dus weer een kalium infuus eraan. En er is meteen bloedafgenomen voor kweek en nog voor TPV lab.
Rob had het gehad en ik ging lekker even bij Luuk en Wiese zitten en papa bij Rob. Helaas mochten we steeds minder zeggen van Rob en toen gingen ze maar naar huis.
De avond lieten we Rob maar met rust. Het was klaar. Natasja de moeder van Kay kwam nog gezellig even kletsen. Zo leuk dat ze altijd even komt. Helaas kwam bij Rob ook weer pijn en dus maar buscopam erbij.
Helaas was het daarna ook weer teveel . Geen geluid meer in de kamer. Maar de avond was een echt gezellig. Bedankt Natasja.
Nu de nacht weer in. Hopelijk beter slapen. Zijn harstlag is iig weer wat rustiger. Dus hopelijk niet te veel pijn vanacht.
Dit was alweer de 9de dag hier. En van het weekend zeker nog niet naar huis. Er moet nog veel gebeuren iig.

Geen opmerkingen: