donderdag 6 oktober 2011

06-10 De dag van operatie 28

Na een goede nacht was Rob rond 6.45 uur wakker. Hij was wat witjes maar gelukkig bracht de televisie uitkomst. De antibiotica zat er in en ik ging Rob klaarmaken voor OK. Masja was ook mooi optijd en dat is fijn voor Rob als zij meegaat, want zij weet precies hoe je met Rob om moet gaan opweg naar OK.
Op het moment dat we vertrokken begon Rob te huilen. Ja hij was echt bang, maar gelukkig kregen we hem rustig. Het is altijd een kunst om niks te zeggen, maar dat is de enige manier om Rob rustig te houden. Hij wil gewoon dat niemand tegen hem praat.
Al snel waren we bij de chirurgische dagbehandeling. Weer even kwamen de tranen maar ook die slikte onze kanjer heel snel weer weg. De anaestesist kwam en snel moesten we zeggen dat ze niet tegen Rob mochten praten. En toen de chirurg vroeg hoe de spaghetti had gesmaakt klonk er aan alle kant "ssssst". Nee Rob wil echt stilte en trekt zich helemaal terug in zijn eigen wereldje.
Op de OK hadden we gelukkig een geweldige anaestesist die Rob zonder poespas in slaap bracht. Rob sloot zich nu helemaal af door zijn ogen te sluiten en daarom was het moeilijk om de toestand van waak naar slaap op te merken. Maar het trucje met over de wimpers wrijven helpt gelukkig altijd. Een dikke kus en het wachten begon...
Rond 9.45 kwam Ivo de Blaauw naar mij toe. Hij vertelde dat ze uit beide tenen een stukje bot hebben verwijderd. Namelijk van het botje van het eerst gewricht naar het 2de gewrichtje. De botjes zitten nu met K-draden aan elkaar.
Bij zijn gastro zat inderdaad zoals ik al vermoedde slijmvlies en dat is nu weggeschraap en zijn gastro is opnieuw ingehecht om het iets hoger te leggen zodat het slijmvlies binnen blijft.
Minder nieuws was ook dat inderdaad zijn ileostoma er nauw was en over een paar weken opnieuw moet worden ingehecht. Dus weer had ik als moeder gelijk dat Rob veel pijn had aan zijn stoma. Maar gelukkig nu wel een verklaring.
Meteen erna mocht ik naar Rob toe. Hij had heel veel moeite met wakker worden, maar na een ruim een half uur deed hij dan eindelijk zijn ogen open. Zijn voeten zitten in een groot verband. Dat mag er pas morgen af.
Na een tijdje mochten we terug naar de afdeling. Rob is wat teneergeslagen. Hij ligt wat televisie te kijken en heeft pijn aan zijn buik. Gelukkig komt er zometeen iets tegen de pijn.
Gelukkig kwam papa ook al snel en ook ook Wiese was erbij. Net op dat moment werd Rob ontzettend misselijk en zo konden we meteen samen zijn bed verschonen. Gelukkig knapte Rob na iets te hebben toegediend tegen de misselijkheid op. Ook kreeg hij een maagbeschermer. Rob genoot van het gezelschap!!
Ook at hij na een tijdje weer een boterham en dronk wat ranja en dat ging goed. Wel was het met zijn humeur niet zo best gesteld, want hij was regelmatig best wel boos en eigenlijk mocht er niemand op zijn kamer komen.
Rob bleef de rest van de dag goed rustig zitten en is zich bewust van het feit dat hij niet op zijn benen mag staan met zijn smurfenschoenen aan. Want zo zien zijn voeten eruit nu. Maar dat kan ook niet anders als je behandelend arts de Blaauw heet. (sorry flauw grapje)
Na de OK was nog afgesproken dat Rob 6 weken antibiotica zou krijgen.
Totdat de afdelingsarts langskwam met de mededeling dat de AB morgenvroeg wordt gestopt. Er was nog geen bacterie op het bot gevonden. Nou daar was ik het dus even niet mee eens. Dit beleid is omgegooid door artsen die heus wel verstand van zaken hebben , dat zeg ik niet. Maar ze kennen Rob niet. Eerst wil niemand aan die tenen beginnen en krijgt Ivo de Blaauw dit in zijn schoenen geworpen en nu gooien ze wel zijn beleid om.
Ik had er vertrouwen in na de OK dat het goed kwam. Ik was helemaal content met dat beleid, maar nu is mijn vertrouwen weer weg. Ik heb dit ook aangegeven en nu moet er morgen weer worden overlegd. Nou dat doen ze dan maar met mij erbij.
En geen overleg en daarna een briefing. Ik baal hier enorm van, want nu moet ik weer de lastige moeder uit gaan hangen. Waarom gaat zo'n overleg dan ook altijd achter de schermen.
Verdorie wat baal ik toch hiervan. Moet ik idd weer de betweter uit gaan hangen. Ik heb Ivo een mail gestuurd en ook heb ik Dr. van de Flier ingelicht.
Ik hoop dat ik gewoon door mag zetten met mijn intuitie, die is al zo vaak goed geweest. Weer wordt er een beleid bepaald door artsen die hem niet of nauwelijk kennen.
Hopelijk slaapt Rob snel, en dan morgen maar kijken hoe wel alles oplossen. Ook met zijn voeten, want hij mag niet kruipen en zie dat thuis maar eens tegen te houden. Zullen er toch goede voetbeschermers moeten komen...

3 opmerkingen:

esther de rijke zei

Lieve Gitte,

Lees nu pas dat jullie alweer in het Radboud zitten. Gelukkig is alles nu weer achter de rug! Fijn dat iedereen nu onderhand doorheeft om Rob met rust te laten voor een OK. Jammer dat het volgende week nog een keer moet voor de ileostoma. Hopelijk komt nu eindelijk het einde in zicht! Sterkte met hem in bed houden en hopelijk mogen jullie weer gauw naar huis.
Knuffel voor Rob (kanjer).
Lfs
Esther en co

Lotte Franssen zei

He Gitte en Rob,

Ik lees nu pas dat jullie (weer) in het Radboud zijn.
Ik wens jullie dan ook veel sterkte en succes!

Veel Liefs Lotte

Unknown zei

Hopelijk luisteren ze naar mamma want pfff je moet toch niet aandenken om weer opnieuw te moeten beginnen met zijn teentjes tjonge tjonge ik hoop dat het echt goed komt zeg. Nu eerst Rob even goed opknappen en dan op naar de volgende operatie :-(