Weer een week vol pieken maar ook hele diepe dalen. Vorige week donderdag was Rob niet in zijn hum en moesten we hem van de peuterspeelzaal komen halen. Rob wilde echt naar huis. Gelukkig waren de vrijdag en zaterdag 2 goede dagen. Heel licht gloort er dan wat hoop, maar zo gauw je dat doet, wordt je weer helemaal terug geworpen. Zondag had Rob weer pijn. Sinterklaas kon hij nog wel een handje geven, maar daarna was het kaarsje op. Maandag was wisselend. Dinsdag en woensdag hielden niet over. Woensdagnacht kreeg Rob koorts en had hij heel veel pijn. Donderdag moesten we toch naar het Radboud, want zijn "slangetje" ging eruit en daarvoor in de plaats kreeg Rob zijn Mic-key button. Dit moet je zien als een knopje op zijn buik.
Het verwisselen was vrij pijnlijk voor Rob (gecombineerd natuurlijk met wat angst). Rene Wijnen zei dat Rotterdam ook volop bezig was om Rob daar te krijgen. Maar ik vind het wel allemaal lang duren. Maar ja... Thuisgekomen bleek Rob nog koorts te hebben. Na een sms aan de chrirurg werd besloten om alles maar te geven (paracetamol en diclofenac) en als het dan nog niet zakt, accuut spinateam inlichten en naar Nijmegen. Gelukkig was dat niet nodig. Koorts zakte geleidelijk. Het houdt niet over. Maar we blijven lachen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten