De maandag was het vol spanning wachten op de uitslag van het biopt. Zondag was al verlopen met koorts, maar maandag was het een dag met veel pijn. Terwijl ik bij de zwemles van Luuk zat kreeg ik telefoon van dokter Damen. Helaas was de uitslag nog niet binnen (grrrr..) Weer wachten dus. Maar toen ik thuis kwam van de zwemles, zat Rob gillend op de bank van de pijn. Dus maar weer terugbellen. Ik kreeg nu dr. Ivo de Blaauw aan de lijn. Er werd de besloten om de pijnmedicatie naar het maximale te verhogen. Verder konden we even niet veel doen.
Woensdag belde ik met dr. Damen over het biopt. Er was inderdaad niks uitgekomen. Aan de ene kant heel goed nieuws, maar aan de andere kant kunnen we nu nog de pijn niet aanpakken.
Dr Damen zei dat opnemen nu nog de enige optie was, maar ik wil wel wachten tot Dr. Wijnen terug is.
Donderdag ging het gelukkig allemaal wat beter. Niet veel pijnklachten deze dag en gelukkig kon Rob wat beter spelen. Ook op de peuterspeelzaal hield hij het wat beter vol. Eindelijk een dag waarop Rob weer kon genieten. Dit klinkt dramatisch, maar het zijn meestal maar een paar uur per dag waarop hij kon spelen. De rest van de dag ligt Rob, of zit hij tv te kijken. En dus is het heerlijk als je ziet dat hij weer speelt en geniet van het spelen.
Vrijdag was het maar weer wisselend. Lekker even naar oma en opa op en neer. En dat leidt af.
Die middag had ik weer contact met Rene Wijnen. Hij denkt dat de pijn bij de zenuwen naar zijn darmen vandaan komt. En omdat Dr. Wijnen dit nog nooit heeft meegemaakt gaat hij eerst overleggen met de kinderchirurg in Cincinatti. Misschien dat zij de pijn herkennen. De kinderchirurgen hebben namelijk een werkovereenkomst met Cincinatti en wisselen zo ervaringen uit.
Maandag hoor ik meer en we kloje ondertussen maar mooi aan. Maar het gaat gelukkig al wat beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten