Ik had met Dr Wijnen afgesproken om dinsdag naar Nijmegen te gaan om daar te spoelen. Ook zou hij proberen te regelen om het pijnteam bij Rob te laten kijken.
Zo gezegd zo gedaan en dus dinsdag vroeg naar Nijmegen. Ondanks zijn weinige tijd kwam de chirurg regelmatig op de poli binnengelopen en keek hoe het allemaal ging. Het spoelen gingen we nu op een andere manier aanpakken. Dit hield in dat zijn "slangetje" eruit ging en dat ik er vervolgens steeds elke dag een nieuwe katheter in moet doen om te spoelen en daarna de katheter eruit laten. Dit om het lekken te stoppen. Gelukkig ging dit goed. Wel bracht het inbrengen van de katheter de nodige tranen met zich mee. Ook tijdens het spoelen was het af en toe gillen.
Het pijnteam kon gelukkig ook komen. Het vuur werd me aan de schenen gelegd tijdens dit gesprek. Hoe kijkt Rob als hij als wat ik definieer als pijn, huilt hij? schreeuwt hij? Hoe is zijn houding etc..... Een heel kruisverhoor. Na onderzoek kwamen ze tot de conclusie dat Rob waarschijnlijk viscerale pijnen heeft. En omdat ze hierin geen ervaring hebben met kinderen (bij volwassenen komt het vaker voor) willen ze overleg in het grote team. Ook de chirurg was er inmiddels weer bij komen zitten en alles werd goed doorgesproken. Ook naar de mogelijkheden om het probleem op te lossen werd gekeken. Tja en dat is moeilijk omdat de medicijnen niet in deze hoedanigheid op kinderen zijn getest.
Maar ik moet nog even wachten op de definitieve conclusie. Oke doen we.
Ook is vandaag ons mam met succes geopereerd in Leuven. Met haar gaat het gelukkig naar omstandigheden verbluffend goed.
Woensdag was het bloed zweet en tranen bij het spoelen. De katheter inbrengen kostte veel moeite, maar uiteindelijk is het gelukt.
Donderdag is John geopereerd aan zijn schouder. Hij mag 6 weken (!) niet veel doen. Ach kan er nog wel bij.
Vrijdag weer vroeg naar Nijmegen. Weer spoelen daar. De pijnscores werden bijgehouden. En af en toe scoorde Rob tijdens het spoelen een 10 en dat is geen fijne 10! Tussen de bedrijven door is hij gelukkig rustig, maar de pijnaanvallen waren best zielig. We moeten nog steeds wachten op de conclusie van het pijnteam.
Maandag maar even gebeld daarvoor. Hadden ze nog niet overlegd met elkaar. En ik maar wachten op telefoon. grom....
Oh ja nog wat leuks. Ja hoor. Stan en Gijs zijn nu aan het genieten op een voetbalkamp. Myrne heeft gisteren met haar turnteam 6 km hardgelopen bij de city run in Eindhoven en omdat ze regelmatig radslagen en overslagen deden wonnen ze de ludieke prijs en dat wordt een middag schaatsen.
Wiese moest naar de dokter omdat ze zo klein is. hihihi. Ik vind het wel grappig en moet er gewoon om lachen. Een kerngezonde vrolijke, goed etende superondeugd dat naar de dokter moet. Ach gelukkig nog 2 maanden aankijken. Luuk vordert met zijn zwemles en Rob..... die blijft een echte knuffelkont.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten