Het is de laatste tijd ziekenhuis in en ziekenhuis uit. En een beetje druk dus loopt het dagboek een beetje achter.
De bovenbeenbeugels van Rob worden inmiddels (eindelijk!!!) gemaakt aan zijn orthopedische schoenen. Ze gaan dan hopen dat Rob met looprek een paar pasjes kan gaan "lopen". We wachten maar af. Als hij zijn schoenen aan heeft, dan merk je al dat zijn bewegingen beperkte worden door het gewicht van zijn schoenen. En met die beugels wordt het nog zwaarder.
Verder moet zijn darmslijmvlies nog 2 keer opnieuw worden ingespoten om zo te hopen dat die nou wel vast blijft zitten. Helaas.
Wiese heeft inmiddels in Nijmegen een nieuwe EEG gehad. Nu ze eindelijk de medicijnen goed inneemt, heeft ze geen aanvallen meer gehad. Dus dat gaat eindelijk de goede kant op.
De gemeente heeft de traplift aan het dakterras toch afgewezen en ze willen nu gaan voor een inpandige lift. Het duurt maar liefst 1 maand(!) voor het volgende gesprek. Net of we tijd genoeg hebben!
We zien die verbouwing intussen echt helemaal niet meer zitten. Want waar blijven we dan met de kinderen? Als het nog ruim een jaar gaat duren hoop ik dat mijn lichaam het houdt, want 25 keer per dag de trap op en af is geen pretje voor de knieen.
Maar ja, het gaat verder allemaal fantastisch. Stan kan alweer bijna kampioen worden met de D2 van Nijnsel. Myrne gaat hard vooruit met turnen. Gijs ontplooit zich als keeper. En Luuk staat inmiddels ook al op het voetbalveld. En met passie want hij doet niet onder voor de grotere. Rob is maandag een uur proef wezen draaien op de peuterspeelzaal. Heerlijk heeft hij met de andere kinderen gespeeld. Ik zag wel dat hij zich gaat redden. De kinderen vonden zijn rolstoel reuze interessant. Maar toen Rob er genoeg van kreeg dat ze aan zijn wielen draaide kregen ze een pats op de handen. Hij redt zich wel dus... HIHI
Geen opmerkingen:
Een reactie posten