om 8.15 gingen we weer op weg naar Nijmegen. Deze keer werd er eindelijk een foto gemaakt van zijn heupjes. Best spannend, want misschien mag eindelijk de spreidbroek af na deze een half jaar gedragen te hebben. Dus een beetje hoopvol zaten we op de orthopaed te wachten.
Deze was best enthousiast. Jawel de heupjes zijn aan het herstellen.Dus we gaan verder met de spreidbroek. Ok.... Slik..... Ja natuurlijk ben je blij dat de heupjes aan de betere hand zijn. Ze zijn flink verbeterd. We zijn op de helft. Tja dan kom je erachter dat de dysplasie gigantisch was.
Maar je baalt wel. Ik had gehoopt dat dat ding af mocht, zodat ze eindelijk konden gaan werken aan de endotorsie van zijn onderbenen. (verdraaiing van de onderbenen). Deze wordt alleen maar groter. Ze zijn het er mee eens dat er iets moet gebeuren, maar dan moeten eerst de heupen goed zijn. De orthopaed gaat hier in ieder geval overleg plegen met de andere orthopaeden om dit probleem op te lossen. Over 10 weken weer foto's en morgen voor het eerst naar de fysiotherapie in blixembosch. Dan maar hopen dat die iets weten om zijn voortgang te bevorderen, zodat onze Rob ook de wereld op zijn eigen manier kan ontdekken en niet steeds afhankelijk is van waar wij hem neerzetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten