Vanmorgen was het weer vroeg op pad naar het inmiddels bekende ziekenhuis in Nijmegen. Allereerst stond een echo van Rob zijn hoofd op het programma. Rob had er zin in. Hij brabbelde en lachte volop en een echo werd gemaakt. Weer een hele goede uitslag kregen we mee. Het vocht in zijn hoofd neemt nog steeds af! Ventrikelindex is nu 0,41. Dat gaat dus echt goed. Op naar de neuroloog dr. Sie. Ook zij was zeer tevreden over de echo. Nog wat gepraat over kleine problemen die je tegenkomt en nog tegen zullen komen. Heel geduldig legde zij ons alles uit en gaf nog wat tips mee.
Daarna snel naar de rontgenafdeling. Er werd een foto gemaakt van Rob zijn bekken. Lag hij net te slapen moest hij weer worden uitgekleed. Alles ging prima. Weer snel naar de volgende. Eerst de neurochirurg. Dr van Lindert was ook tevreden over de uitslag van zijn echo. Waarom bij Rob het eerste drukventieltje niet werkte was ook voor hem een raadsel. Rob was pas het tweede kindje waarbij de drukventiel moest worden vervangen door een lagerdrukventieltje. Maar we zijn allang blij dat het nu helemaal goed gaat. Het sunsetten is helemaal verdwenen. Rob kijkt eindelijk goed uit zijn ogen.
Daarna was de orthopeed aan de beurt. Hij constateerde heupdysplasie aan beide zijde. Luxatie dus. De orthopeed scheef een "spreidbroek"voor. Ook voor zijn voeten wilde hij schoentjes aanlaten meten, zodat die ook recht konden groeien. Dit laatste is nog niet zeker, maar een operatie vindt hij nog net te drastisch. Zijn linker been is sowieso nog niet goed, maar eerst zijn zijn heupjes nu belangrijker.
Op naar de instrumentmaker. Hij liet ons eerst de spreider zien. Wel moet die nog worden aangepast in verband met zijn rug. Toch wel ingrijpend om te zien. Nu begin het allemaal zichbaar te worden en dat is toch confronterend. Daarna werden de schoentjes gepast en versteld. Die mocht Rob meteen aanhouden. Het zijn "prachtige" witte sandalen. Tja iets anders als de eerste schoentjes dan die van Stan, Myrne, Gijs en Luuk. Maar ja, het moet. Wel raar, maar ze staan goed.
Eindelijk mochten we naar huis. Met een heleboel afspraken voor over 2 maanden. Echo, CT en rontgen. We kunnen dus vooruit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten