En toen werd het 1 juni. De dag waarop de bakkerij werd verhuurd aan iemand anders. Met pijn in ons hart hebben we deze beslissing moeten nemen. Mede door de verplichte verhuizing is het gewoon niet meer te doen. Ik kon zelf nooit meer in de bakkerij meewerken op de administratie na dan. En John was er gemiddeld 20 uur per dag. Vele lange dagen was ik alleen met mijn gezin en de vele zorg voor Rob.
Het is dan op vele gebieden niet meer op te brengen en daarom hebben we dit besluit moeten nemen.
De bakkerij gaat verder als VOF vd Eertwegh-Hulsen. John blijft er voorlopig gewoon werken om zo ook de nieuwe mensen in te werken.
We willen alle klanten bedanken voor de vele trouwe jaren dat ze klant bij ons waren. We stonden echt altijd voor hun klaar en hebben dat zeer zeer graag gedaan. Maar vooral het personeel willen wij bedanken. Samen met hen hebben we zeer gezellig en goed kunnen werken en wat zijn we ze dankbaar dat ze vaak voor ons klaar stonden in de zaak als er door mijn afwezigheid weer ingevallen moest worden. En hoe de bakkers soms snel moesten invallen als er spoed was. Echt zo bedankt!!
Maar het is zoals het is en het leven gaat door. En alles draait ook door. Eindelijk was er zo bij Rob een urinekweek negatief. Dat was lang geleden! Rob ging inmiddels weer hele dagen naar school. Het gaat op school dan ook best goed. Zijn zwakke punt blijft nog steeds lezen, maar deze week kwam hij trots naar mij toe dat hij weer een niveau omhoog was gegaan. Van E4 naar M5. Ondanks alles lukt het hem dus weer. We zijn dan ook beretrots.
Met zijn boze buien leren we steeds beter omgaan. Het is ook niet makkelijk om steeds iets niet te kunnen wat je zo graag wel wilt doen. Fietsen voetballen, watergevecht etc.En soms gaat het dan ook echt niet goed. Maar steeds beter krijgen we dit onder controle. Ook Rob leert er mee omgaan.
Ook Myrne heeft een hele nare tijd achter de rug, maar langzaam aan pikt ze de draad weer op. Samen komen we er wel. Maar soms hebben zaken tijd nodig. Ik bewonder haar enorm. Soms lukt het niet, maar dan ineens pikt ze de draad weer op. Een sterke meid al gelooft ze dat zelf nog steeds niet helemaal.
De jongens hebben inmiddels de laatste voetbaltoernooien gehad.. Genoten van een leuk seizoen en geweldig hoe ze hier in het dorp zijn opgenomen. Vooral Luuk en Gijs hebben het hier zo ontzettend naar hun zin. Stan is ook helemaal ingeburgerd bij Avesteijn en ze weten hem goed te vinden.
Wiese draait lekker mee op school Het turnen doet ze nog steeds in St Oedenrode en dat doet ze prima. volgend jaar naar de wedstrijd groep en dat ze er klaar voor is, bewees ze afgelopen zaterrdag waar ze meedeed voor proef en gewoon de vierde plek opeiste.
Helaas is er ook weer slecht nieuws voor Rob.
Vandaag weer een ritje Nijmegen. 3 Artsen op het programme. Rob en ik waren ruim optijd, maar alles liep gigantischuit. De eerste afspraak was om 11.50 maar om 12.15 konden we bij de chirurg terecht. Het kleine stukje colon (dikke darm) wat er nog is, blijft steeds bloed en prut afgeven. Ook Ivo schrok nog van de hoeveelheid die eruit kwam en hoe gevoelig dat stukje darm is. Het bloed onmiddelijk. Wel een raadsel hoe het nog kan. Ja het kan altijd, maar toch.. Ach die raadsels kennen we. Als het niet overgaat dan... Daar denken we nog maar niet aan.
Ook de kinderarts kwam binnen en zo kon hij meteen de wonden zien die Rob heeft. (bil en tenen) Wonden die gewoon niet dicht gaan en met de zomer in het verschiet zal het er niet beter op worden. De grote teen is echt licht ontstoken en het is wachten tot het een fikse ontsteking wordt. Wat we dan moeten doen, dat weet ik wel en dus kan ik de floxapen die we in huis hebben beter straks meenemen op vakantie. Volgens mij moeten we sowieso 4 soorten AB gaan meenemen omdat in Spanje AB via infuus bijna niet te krijgen is om thuis toe te dienen.
Ook zijn voetstand is niet goed en daar zal een revalidatie arts echt naar moeten kijken. Maar of het nog met een spalk is op te lossen... We hebben zo onze twijfels.
De nagel van de grote teen zal trouwens ook verwijderd moeten worden omdat die gewoon niet goed groeit. De vraag is alleen wanneer dat het beste moment is.
Urine wordt weer op kweek gezet en volgende week gaan we een goed beleid mbt vakantie afspreken en moet ik mailen wat we allemaal nodig hebben.
De uroloog liep echt gigantisch uit en om 13.30 waren we eindelijk aan de beurt. Ik vertelde dat het katheteriseren via het ileovesicostoma niet mogelijk was. Ik vertelde precies wat er steeds gebeurde en het was dr. Feitz meteen duidelijk. Een enkele keer ontstaat er nml door een soort blaas en klep in het gangetje en dat moet dan op OK verwijd worden. Oh ja dat is waar ook, als men zegt dat het een enkele keer gebeurt, dan gebeurt het bij Rob zeker. Waarom altijd die pech. Het is nog niet zeker hoe het straks op OK gaat verlopen en in hoeverre hij het snel op kan lossen. Oké gelukkig is het geen grote OK, maar toch.
Het moet wel op redelijk kort termijn. binnen 4 weken.
De blaasontstekingen zouden inderdaad veroorzaakt kunnen worden door het stuk colon dat in de blaas is gezet. Ook Feitz bevestigde dit, zeker omdat ze tijdens de operatie van de blaasaugmentatie wel zagen dat het stuk colon niet geweldig was. Tijdens vorige OK zag het er wel goed uit, maar dat kwam ook na 10 weken antibiotica kuur en door heel goed blaasspoelen. En hopen dat het ook ooit beter wordt. En anders..... ook daar denken we nog maar niet aan, want dat hoorde we eerder vandaag.
Kortom zorgen zat. Maar niet voor Rob, want die wilde weer het broodje hamburger van de Mac. En snel via de apotheek en Mac, gingen we naar huis.
Even een diepe zucht en daarna maar weer snel aan de zorg.
We zullen doorgaan, want het is zoals het is en er zijn genoeg momenten om te genieten. Kleine mooie momenten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten