De maandag gingen we al vroeg op weg (7.45) naar het Sophia kinderziekenhuis te Rotterdam. We moesten ons om 10 uur melden dus dan denk je dat ruim 2 uur van te voren aanrijden meer dan genoeg zou moeten zijn. Maar niets is minder waar. Giga files, en precies om 10 uur reden we de parkeergarage in. We werden naar de afdeling gebracht. We kregen hetzelfde ritueel als een paar weken terug in het Radboud. Er werd geobserveerd tijdens het spoelen en er werd veel gepraat. Er kwam eerst een kinderarts (dr. de keizer) en later kwam de kinderchirurg Dr. van de Ven. Ook een anaestesist van het pijnteam kwam langs. En er werd goed geluisterd. Besloten werd om er een medicijn bij te geven, zodat op den duur misschien de andere pijnstiller er af kon. Die avond werd dat medicijn al gegeven. Ik vond dat Rob erna erg onrustig was en die nacht was hij heel veel wakker van de pijn.
Er kwam nog iemand anders kijken bij het spoelen. En toen werd het een dag van wachten. Om half 4 was het MDO. Ondertussen was John ook weer terug en zo wordt het wachten wat minder erg. Om 17.30 hadden we een gesprek met Dr. vande Ven en dr. de Keizer. De conclusie over de pijnen waren precies hetzelfde. En ook hun hadden geen oplossing maar ze deden wat suggesties om de pijn te verlichten Waaronder meer katheteriseren en dus dat medicijn clonidine.
Zo gezegd zo gedaan en een beetje lam geslagen naar huis met de zo zal later blijken de beruchte clonidine.
Woensdag ik dus weer dat spul geven samen met de rest. Na een uur viel Rob in slaap en dat bleef eigenlijk zo. Ik belde Rene Wijnen op om te vragen of dat normaal was. Rene Wijnen nam contact op met de huisarts en belde mij terug om te zeggen dat de huisarts langs zou komen.
Dus ik bellen hoe laat, moest ik nog praten want de assistente wilde dat ik kwam, maar ik vond dat niet verantwoord en Rene Wijnen had mij verteld dat de dokter langs kwam, oke misverstand. Ruim een uur later was de arts er en gelukkig was Rob eindelijk wakker. Na het onderzoeken viel Rob weer in slaap. Die avond belde Rene mij weer op. Nu even geen clonidine, maar als hij de volgende ochtend weer helder is weer wel. Goed doen we.
Donderdag dus weer clonidine en een uur later herhaalde het ritueel zich weer. Helaas had de kinderchirurg zijn voicemail aanstaan dus huisarts bellen. Dr. van Osch vroeg naar de sterkte en vond de dosis erg hoog. Toen keek ik op het doosje en zag tot mijn schrik een 6 keer lagere dosis staan dan op het tablet. Tja en toen was probleem snel duidelijk! Verkeerde pillen.
Snel Rotterdam gebeld en dat was maar goed ook want er bleken er nog meer fout te zijn. Dr. vande Ven belde mij keurig terug, en bood zijn excuses aan. Hij belde met Rene Wijnen en besloten werd om Rob op te nemen in het Radboud om hem in de gaten te houden.
Dus maar snel naar Nijmegen. De kinderarts heeft daar heel adequaat gehandeld en Rob werd aan monitor gelegd en ecg werd gemaakt. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen. Rob werd in de loop van de dag langzaamaan weer fitter. Rond 17 uur wilde hij zelfs weer eten en om 19 uur gingen we met de goede dosis naar huis. Rob was de hele dag zo suf geweest dat zelfs het personeel in het Radboud nog geen knuffel kreeg terwijl hij Masja, Gijs Mia Mariet en Marlies normaal met een grote glimlach begroet. En moet je nu boos zijn, je weet het niet. Het is gebeurd en goed afgelopen. We blijven mensen, maar ook mijn kind....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten