Om half 1 arriveerde we in Nijmegen. En omdat we te vroeg waren dronken John en ik maar lekker even een bakje koffie. Rob lag heerlijk te slapen. Om 13.15 waren we aan de beurt. De verpleegkundige moest Rob wakker maken, maar dat vond hij helemaal niet erg, want zijn glimlach verscheen meteen alweer. Eerst meten en wegen. 68cm. en 10kg. Een skon menneke dus. Hoofdomtrek 45 cm.
De uroloog verscheen als eerste, maar aangezien alle urologische onderzoeken op 30 mei plaatsvinden had hij niet veel te melden, het gaat nog steeds goed. Vervolgens verscheen de revalidatiearts. Zij vond Rob een lekker bezig manneke. Hij wil meer dan hij kan, maar dat komt ook mede door zijn spreidbroek. Haar leek het verstandig om te denken aan een aangepaste stoel voor Rob en iets om zich in voort te bewegen. Want dat is wat hij wil.
Natuurlijk ben je blij dat ze Rob kunnen helpen met dit soort dingen, maar ik moet zeggen dat het toch confroterend is. Een traantje heb ik ook wel weggepinkt.
Terwijl ik aan het voeden was kwam de echoscopiste binnen. Dus voedend en wel naar een ander kamertje, waar een echo van zijn hoofd werd gemaakt. Het blijft nu allemaal stabiel.
De neuroloog arriveerde. Zij was tevreden. Het blijft moeilijk over de voorspelling van zijn kunnen. Ook zij vond een aangepaste stoel om te zitten een goed idee en dus wordt er binnenkort een afspraak bij revalidatiecentrum Blixembosch in Eindhoven gemaakt.
De fysiotherapeut en de orthopaed arriveerde ongeveer tegelijk. Rob toonde vrolijk zijn kunstjes ondanks dat hij al wat moe was. Aan zijn gedraaide onderbenen kunnen ze nu echt niks doen. Misschien hersteld het zich zelf, misschien opereren. Kortom weer koffiedik kijken.
Zo dit was de laatste. Om half 5 werd het ziekenhuis helemaal gaar verlaten met nog wat afspraken.
Gelukkig blijft Rob er allemaal nuchter onder en lacht gewoon verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten