20/05 eindelijk is de koorts verdwenen

Gisterenavond werd Rob al vrij snel weer wakker. Helaas kon hij daarna totaal niet meer slapen. Lekker liggen ging ook al niet. En zo verstreek de tijd. Om 23 uur zette ik de antibiotica aan en ondertussen Rob maar proberen in slaap te krijgen. Om 0.30 dreigde Rob in slaap te vallen, maar helaas besloot een verpleegkundige net om toen binnen te komen en even uitgebreid met Rob te kletsen. Zucht. Dus toen werd het 1.15 voordat Rob eindelijk ging slapen. Om 6 uur paracetamol en eindelijk gaf de thermometer 37.3 aan. Eindelijk. Om 7 uur weer de antibiotica en de lange ochtend kon gaan beginnen. Rob werd om 8.30 pas wakker. Geen koorts, maar ook geen eetlust. En eerlijk gezegd sowieso was Rob wat timide de hele dag. De ochtend verliep traag zoals een weekend gewoon altijd traag verloopt. Dr. Ulrich kwam weer naar de wond kijken en alweer mocht de drain er niet uit. Morgen misschien maar het kon ook dinsdag worden. Verder was hij tevreden over de rest. Gewoon blijven liggen dus. Wel kon je aan Rob zien dat de koorts erin heeft gehakt. Holle ogen en een bleek gezichtje. 's Middags kwamen gelukkig papa Myrne en Wiese nog op visite. Even afleiding en even genieten. Ook had papa het leuke nieuws dat Gijs met zijn team het toernooi in Boskant had gewonnen.

Wat Rob wel ondekte was het feit dat het zandbed eigenlijk helemaal geen belemmering was om te gaan zitten. Dat tot in tegenstelling wat de plastische chirurg had verteld. Volgens Dr. Ulrich zou dat erg erg lastig gaan. Nou niet dus. Iedereen ging weer naar huis en Rob en ik moesten ons weer samen vermaken. Rob at eindelijk in de avond weer. Ook drinken deed hij weer. Hopelijk is dit een kanteling en het gevolg van de antibiotica. In de avond kwam Ivo de Blaauw nog langs. Eerlijk gezegd begreep hij er niks van hoe de wonden rondom zijn stoma ontstaan. Wel is het nu wel duidelijk hoe het beloop is. Dus een soort puist die open gaat en dan wordt het een wondje. Ik moest van hem 3 foto's op een rij opsturen . Op die foto's is het beloop te zien. Goed gedaan dus mama. (ach soms moet je jezelf maar een schouderklopje geven.)Ivo gaat binnenkort deze foto's laten zien aan allerlei chirurgen in Europa. We hadden een uitgebreid gesprek en eigenlijk weet Ivo ook niet hoe dit nu bij Rob allemaal kan gebeuren. Morgen wel even de dermatoloog afwachten, want we kunnen nu pas verder als we weten wat het is. Nu is het ondertusen weer 21.30 en Rob slaapt niet. Dat bed maakt gewoon te veel herrie. Ivo had gezegd dat ze hem maar iets moesten geven, maar de verpleegkundige doet daar wat moeilijk over , omdat dit door gegeven had moeten worden. Tja moeders geloven blijft lastig. Ik snap dat ook wel. Maar de arts zegt het een en de vplkndg weer het ander. En wie staat er weer tussen IK!!! Nu hopen dat Rob dan toch maar snel gaat slapen. Want dit is niet leuk. Maar wel fijn dat de koorts nu weg is en hopen dat de dermatoloog weet wat het is.