Wat is het toch fijn om een keer goed te slapen. Natuurlijk moest er om 12 ur en om 6 uur medicatie worden toegediend, maar als je alles zelf mag doen dan kun je erna ook meteen weer in slaap vallen. Rob bleef zelfs tot half 8 slapen. Wel gaf de therometer om 6 uur nog steeds 38.4 aan. De koorts houdt aan dus.
Maar gelukkig werkte de paracetamol en even was de temp onder de de 38. De plastische chirurg kwam en tot grote teleurstelling van Rob en mij mocht de drain niet uit de wond. Twee dagen lang was er haast niks uitgekomen, maar afgelopen nacht ineens wel. Dan kun je de drain natuurlijk ook beter laten zitten, maar voor Rob was dat even niet fijn. Ook werd hij boos dat hij niet mocht zitten, alleen met steun van kussens. Dr. Ulrich vroeg ook of de wondspecialist al langs was geweest voor de stomawond, maar helaas dus niet. Dat wordt dus maandag.
Rob was erg verdrietig. Ik ging maar even bij hem liggen. Kon ik ook meteen het zandbed uitproberen.
Gelukkig kwam kort erna zijn grote vriendin Lotte, samen met Gijs en Wiese en bij haar kon hij even uithuilen. Wat een verdriet.
Rob genoot ervan dat zij er waren en even alles vergeten. Ik kon zo mooi even de haren van Wiese doen en een spelletje met ze spelen. Altijd weer leuk.
Helaas moesten ze ook weer gaan.
De middag verliep langzaam. Rob en ik speelde heel veel volleybal met de ballon. Gewoon om Rob liggend te laten bewegen. Helaas bleef de temp niet lang laag en al snel had Rob weer echt koorts ondanks de paracetamol. De chirurg Dr. Verhoeven kwam ook langs en hij vertelde dat hij Ivo had gesproken. Ondanks dat ze totaal geen idee hadden leek het ze toch verstandig om te starten met antibiotica (cerurosin). Tenslotte leek er wel een verband met de koorts en het stoma, maar wat het precies is weet niemand.
Wel zat hij te denken aan een zeldzame huisaandoening, dat nog het vaakst gezien wordt bij een stoma, maar dat kan alleen de dermatoloog bevestigen en dan is het nog lastig. Tja dat zou er nog wel bij kunnen bij het lijstje. Maar eerst maar even afwachten of het ook werkelijk zo is. Ik heb een naam, maar die hou ik nog liever voor me, om niemand ongerust te maken voor niks.
Ook werd nog besproken dat ik de zorg nu meer zelf mocht doen en hij zou dat op gaan schrijven. Rob keek de verpleegkundige namelijk steeds bozer aan en dat moeten we echt zien te voorkomen.
De temperatuur was ondertussen 39.1 en dus toch maar de verpleging waarschuwen. Ook na nogmaals paracetamol zakte de temp niet onder de 38.6 Ze belde de prof Ulrich, maar idd begreep ik ook dat ze nu niets konden doen.
Helaas was de beloofde friet van die ochtend niet gearriveerd en dus had Rob die avond niet echt te eten, maar niet getreurd, gelukkig kwam papa nog en hij zou nu friet meenemen en zo kwam mama ook aan haar frietje.
Papa had Stan, Manouk (de vriendin) en Luuk bij. Het frietje was lekker en Rob genoot van het gezelschap. Ook nu werd er ballonnenvolley gespeeld en het was gewoon erg leuk. Luuk kwam erna nog lekker even bij mij zitten, want het is een echte moederskont.
Nadat ze weg waren, was Rob erg moe en viel al snel in slaap. De temp is nog wel iets gezakt, maar nog altijd boven de 38.
Het is dus nog een dag spannend van wat het nu echt is met die wond En hopelijk komt er iets meer duidelijkheid rondom de koorts, want dat duurt nu al echt te lang. Nu al ruim 2 weken met van die hoge koortspieken Morgen komt Ivo de Blaauw zelf langs. Misschien dan al een beetje meer duidelijkheid. Ook rondom de pijn in zijn stoma.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten