03/05 En dan zit operatie 33 erop

Gisteravond sliep Rob uiteindelijk toch wel heel laat. Tja eerst in de auto geslapen en daarna gewoon niet willen slapen vanwege de spanning. Maar gelukkig sliep hij wel de hele nacht door. Om half 8 werd hij wakker en kort erna stond Dr. Ulrich op de kamer en vertelde nogmaals wat hij ging doen bij Rob. Wond schoonmaken en VAC plaatsen. De verpleegkundige kwam ook heel vrolijk en luid binnen. AY meteen een boos gezicht van Rob en ik legde haar uit, dat ze beter nu even rustig kon doen en niet te veel tegen Rob mocht zeggen. Helaas moest ik dat rustig zijn nog 3x herhalen en na een felle sssssst scheen ze het wel te begrijpen. Gelukkig deed ze dat toen maar. Om 9 uur werden we naar de OK gereden en Betty de PM-er ging mee. Op het CDB ging alles dit keer heel snel. Rob ging de sluis in. Even geboorte datum controleren. Mama omkleden en de nodige dingen vertellen, zoals zometeen doorpakken, PAC is aangeprikt en graag Zofran geven op OK vanwege misselijkheid enz.. Chapeau voor de anaestesisten, want ze pakte uitstekend door en Rob werd meteen op OK in slaap gebracht. Niks te time out gewoon laten slapen. Super. Daarna begon wachten. Onderwijl zag ik ook Dr Horst Scharbatke en hij kwam meteen naar mij toe. Ik vroeg hem of hij later die dag even langs wilde komen voor de stoma wond, en ja ik mocht hem op laten piepen. En maar weer wachten. Rond 10.30 werd ik bij Rob geroepen. Gelukkig nog helemaal in slaap. Meteen zag ik dat de VAC pomp er niet opzat en tot mijn grote schrik las ik in het EPD dat de volgende operatie pas over 2-3 weken zou plaatsvinden ipv over 5 dagen. Helaas kwam de arts niet naar de verkoever dus met deze vragen zou ik echt even blijven zitten. Ook bleek dat Rob in het begin niet goed in slaap was gekomen en dat ze erna heel veel moeite hadden moeten doen om hem in slaap te krijgen. Rob werd snel erna wakker en was meteen heel goed wakker. HIj vroeg wel waarom ik niet op de OK was gebleven, dus blijkbaar had hij daar toch iets van meegekregen. Snel erna konden we naar de afdeling. Daar bleek dat de arts pas rond 17 uur zou komen. Maar ja. Rob wilde drinken en een soepstengel. Dat ging snel. Niet dat ik het vertrouwde maar het leek goed te gaan. Helaas werd hij snel erna toch wat misselijk en ging wat liggen met de ogen dicht Stefan zijn grote vriend en de kleine Finn kwamen op visite en Rob toverde weer een glimlach. Hij speelde wat met Finn en Rob genoot. Maar ineens begon Rob enorm te spugen.. Dat luchtte wel zichtbaar op. En na alles te hebben verschoond speelde Rob wat verder. Toen Stefan weer weg was ging Rob dan ook meteen slapen. Rond 14.30 kwam Horst Scharbatke om naar de wond te kijken. Horst is 1 nu zo'n arts die nu echt naar mensen luisterd en niet meteen al je zorgen wegwuift. Hij neemt je als arts altijd serieus en denkt met je mee ipv dat hij meteen zijn eigen conclusies trekt. Een aanwinst is hij voor het Radboud. Rob werd wakker en hij vond het ook nog leuk om deze dokter te zien. Dr. Scharbatke bekeek de stoma en ook hij vond het noodzaak om weer met verschillende artsen te overleggen. Het blijft vreemd dat het niet geneest en zelfs groter is geworden. En toen kwam ook plotseling de jarige papa binnen samen met Wiese. Rob huilde van geluk, want het was vandaag al een paar keer huilen dat hij niet op papa's verjaardag kon zijn. Rob genoot ervan dat papa er was. Rond 17 uur, papa was alweer weg, kwam Dr. Ulrich de kamer binnen. HIj vertelde dat de wond toch groter was dan gedacht en dat hij heel wat had weggehaald. Ook het bot bleek echt aangetast en daar had hij dus ook was botweefsel van het os sacrum afgehaald Het was nu een diep gat en omdat het op het bot ook aangetast was had een VAC geen zin meer. De volgende operatie had hij nu op 14 mei ingepland. Niet eerder omdat hij eerst vond dat het van binnenuit een beetje moest genezen anders zou de huidlap straks niet blijven zitten. Wel dacht hij dat het zandbed wat korter kon en dus hoeven we misschien maar 2 weken te blijven. Zeker omdat ik voor thuis een uitstekend matras heb geregeld. Het was een plausibele verklaring en de zomervakantie moest er toch wel inzitten. De avondverpleegkundige besloot gelukkig om Rob nog Zofran te geven. althans zij bracht de zofran en ik diende die toe via infuus. Zij was een geweldige verpleegkundige die gelukkig de regie bij mij neer legde. Respect daarvoor. In de avond besloten we ook maar om het gaasje op zijn stuit te vervangen omdat dat doordrenkt was met bloed en dat was niet fris. Maar toen we het eraf haalde schrokken we toch beide even. DAt was toch een flink groter gat dan gedacht. Idd keek je zo op het os sacrum, maar verdere details zal ik jullie besparen. Gelukkig ben je het een en andere gewend en ik verbond de wond opnieuw. Gaas met jodium en steriel water met NACl en daarover een tegaderm. Ook rijzen erna wat vragen op. Want 10 dagen met zo'n groot gat. Is dat niet gevaarlijk voor infecties? En dan lijkt het mij dat liggen beter is dan de hele dag zitten.. Tja morgen maar vragen want dan komt Dr. Ulrich weer langs en als het goed is mogen we dan weer naar huis. De avond verliep verder rustig en Rob viel alweer laat in slaap. Morgen weer naar huis en weer een week aanhikken tegen een operatie. Arme Rob, wat een held..