dinsdag 28 september 2010

28-09 Verjaardagen, onderbeensgips, weer opname

Tja dat niet alleen Rob ongelukjes kan krijgen, bewees Gijs vorige week. Helemaal over de kop van zijn fiets af, met zijn tanden op de straat. Ach dan maar met Gijs naar de dokter. Arm manneke, wat een bloed kan er uit een mond komen. Na een beetje lijm op de kin, werden we doorverwezen naar de tandarts. Er waren 2 tanden los en van 1 tand een stuk af. Maar met een soort minibeugeltje rijker, verliet Gijs weer lachend de tandartspraktijkZondag was het dan zover. Eindelijk hadden we tijd om 4 (!) verjaardagen tegelijk te vieren, nml van Myrne, Luuk, Rob en Wiese. Ik had allerlei eten gemaakt en gelukkig kon ook iedereen komen. Het was reuze gezellig en de kinderen genoten volop! Eindelijk gelukt om eens iets te vieren, want door al onze hospitaltrips komt zoiets in het geding.
Wel had ik de vrijdag ervoor veel met dokters aan de telefoon gehangen. Twee maal met Ivo de Blaauw. Ik vertelde dat het echt allemaal moeilijk was. Het was eigenlijk gewoon op. Alles begint namelij weer van voor af aan. Dat gezeur met die financiën, de vernauwing met zijn darmen, het gedoe met die decubituswond waar nog steeds geen oplossing voor is, en het feit dat Rob nog niet op wil knappen. Ivo ging kijken of volgende week de dilatatie kon plaatsvinden. Ik vroeg om het een week op te schuiven, omdat Rob en Luuk woensdag kinderfeest hebben. Gelukkig toonde Ivo begrip en ging kijken wat hij kon doen. Ook de kinderarts belde nog op. Ook hij begreep mijn zorgen mbt de steeds terugkerende koorts, maar we kunnen nu niks. Ik moet de sonde terug gaan zetten om zo te zorgen dat Rob meer energie krijgt. Ook daar wacht ik mee tot na zijn kinderfeestje, dit om hem tenminste 1 keer een echt onbezorgde dag te laten geven. En zeker zo net voor het weekend. Een weekend waarin Luuk 5 keer scoorde (12-1 overwinning). Na zo'n dag als vrijdag, was het heerlijk om zo'n fijn weekend te hebben. Genoten van de jongens op het voetbalveld en genoten van een leuk feestje.
Maandag was het weer Radboud. Er werd een röntgenfoto van zijn been gemaakt. Ik zag nog steeds een breuk lopen, maar zag ook bot ontwikkeling. Gelukkig was de orthopeed dr. Hosman het daarmee eens. Besloten werd om het gips te vervangen door alleen onderbeensgips. Dus hup naar de gipskamer en maar snel aan de slag.
Rob vond het lastig om in het begin zijn been te buigen, want dat deed hem pijn, maar dit gaat nu na 2 dagen al wat beter. Ze belde nog vanuit het Sophia dat Rob vrijdag werd geholpen. Maar daar was ik niet blij mee en stuurde ik snel een mail of Ivo dit naar maandag kon zetten, zodat we het allemaal thuis beter konden regelen.
En gelukkig belde ze in de avond op dat dit kon. Wel "even" donderdag op en neer naar de anaestesist. Wel belangrijk, omdat Rob natuurlijk zijn eigen protocol in het Radboud heeft, en nu maar hopen dat dit in het Sophia ook allemaal mogelijk is, anders ben ik bang dat alles wat we tot nu toe hebben bereikt, om het Rob zo makkelijk, en rustig mogelijk naar de OK te brengen in één klap is verpest. We nemen de papieren met gebruiksaanwijzingen maar mee.
Ja weer een ingreep onder narcose. We moeten ongeveer 4 dagen blijven. Maar eerst woensdag dus zijn eerste kinderfeest samen met Luuk. We gaan lekker naar Dippie Doe.
Vrijdag hebben de kinderen nog sportdag en dan gelukkig nog in het weekend thuis, genieten van de kinderen en zorgen dat alles weer klaar is voor de week erop.

dinsdag 21 september 2010

21-09 Rob 5 jaar, het gaat nog niet geweldig

Omdat de weblog een maximaal aantal berichten plaatsen heeft, typ ik dit bericht maar even hiervoor. Het gaat nog steeds niet geweldig. Rob blijft nog steeds verhoging houden en ook geeft de thermometer regelmatig nog koorts aan. Desondanks gaat Rob gewoon naar school en daar gaat het goed. Maar thuis is het daarna echt op. Rob ziet bleek en zijn ogen staan niet zoals het hoort. Verdorie wie weet er in hemelsnaam wat er met hem aan de hand is. En waar moet ik naar toe. De kinderarts kon niks vinden. Moet ik naar de huisarts? Moet ik toch weer het ziekenhuis inseinen. Ik weet het gewoon echt niet meer. Ik ben bang dat ze me overal een zeur gaan vinden. Dus daarom laat ik het nu even zo. Maar doe ik daar goed aan? Oké tot slot dus de foto's van de verjaardag van Rob op school. En als je goed naar de eerste foto kijkt dan snap je meteen waarom ik mezelf toch een beetje ongerust maak. Zondagmiddag vieren we de verjaardagen van Luuk, Rob en Wiese. Hopelijk zit het weer een beetje mee. Verder heb ik de eerste brief naar de verzekering alweer de deur uitgedaan om de operatie alsnog vergoed te krijgen. Ach het houd je van de straat.
Een amerikaanse vlag hoorde er natuurlijk bij. Verder commentaar overbodig!

zaterdag 18 september 2010

18-09 Op naar 7 jaar (Luuk) en 5 jaar voor Rob

Het valt allemaal nog niet mee thuis. Zijn verhogingen blijven en we naderen zelfs alweer de koortstemperatuur. Op dit moment geeft de thermometer alweer 38.4 aan ondanks antibiotica. Rob ziet heel bleek momenteel.
Toch is Rob de vrijdag wel naar school geweest. En dat ging toch wel goed. Hij had zijn best gewerkt. En het gaf mij de gelegenheid om iets te doen, want het is echt een puinhoop hier. Dat komt omdat ik er eigenlijk op gegokt had aan de slag te kunnen als de kinderen weer naar school gingen, maar in plaats daarvan moesten we dus weer naar het ziekenhuis. Dus de vrijdag maar weer met de eerste schoonmaakaktiviteiten begonnen en in de bakkerij ook maar weer iets gedaan. Geen tijd om bij te komen en een keer alles op een rijtje te krijgen.
Zeker al helemaal niet, omdat onze verzekering nu definitief heeft besloten om de rest van de operatie niet te vergoeden. Dat wordt weer een heel proces. Alles moet weer helemaal van voorafaan indediend worden. Dus Ivo de Blaauw en René Wijnen maar weer gemaild en een mail naar Amerika. Ze willen van de verz.maatsch. namelijk een precieze verklaring waarom de operatie is veranderd. Ik heb ze al proberen duidelijk te maken dat de operatie niet veranderd is, maar dat die uitgebreider is geworden door wat ze aantroffen in de buik van Rob. En daardoor is ook het verblijf langer geworden. Net of je voor al dit gedoe nog energie hebt. Eigenlijk helemaal niet, maar we hebben geen keus, anders zijn we over een paar maanden failliet.
Maar eerst hebben nog wel iets leuks voor de boeg. Luuk wordt namelijk zondag alweer 7 jaar. En vandaag zorgde hij alvast voor een eigen kado door te scoren en zijn team won met 6-3. Gijs won met 13-1. Helaas verloor Stan, maar hij had wel goed gevoetbald.
Maandag is het wel een heel bijzondere dag (tenminste voor ons) Rob wordt namelijk 5 jaar. En daar zijn we super blij mee. We hebben namelijk wel eens gedacht dat hij dit nooit meer zou mogen meemaken. Zo zwak als hij was. Maar hij heeft het allemaal gered!! Die kanjer heeft het mooi gefixt! Dus op naar morgen en maandag!
We vieren het feest wel pas volgende week, want we willen het goed vieren en dit is ons niet meer gelukt door die ziekenhuisopname, maar het komt vast goed.

donderdag 16 september 2010

16-09 we mogen naar huis

Je leest het goed! We mogen naar huis. Rob was vanmorgen al heel vroeg wakker. Na het eten kwamen ze nog van Radboud TV omdat ze toch nog wat opnames wilde. We besloten om Rob te laten ballontennisen. Met 2 balonnen een balon overslaan en omdat er helium in zit gaat dat makkelijk. Rob en ik hebben dit in Amerika uitgevonden dus mooi moment om dit nogmaals te doen. Alleen ik wilde niet in beeld en dus werd er iemand anders bijgehaald.
Maar eigenlijk had ik nog maar 2 balonnen dus nog maar snel een balon gekocht. De opnames gingen prima en als het goed is krijg ik ze op DVD.
Om 11 uur ging Rob naar school en onder schooltijd kwamen de artsen langs en konden we rustig praten. Gelukkig was er niks gevonden, geen osteomyelitis en geen kanker, want daar zoeken ze ook naar als een kind veel koorts heeft.
Wel konden ze zien dat er veel gaande is. Zijn beenbreuk is aan het herstellen als het goed is en ze zagen zijn decubituswond oplichten en gelukkig alleen de weke delen en niet het bot. Ook bij zijn anus lichtte wat op, maar daar is hij dan ook heel veel geopereerd.
We mochten naar huis omdat Rob gister ook geen verhoging meer heeft gehad.
Dus snel spullen inpakken papa gebeld en naar huis.
Voor de kinderen die om de beurt thuiskwamen was dit een extra verrassing. Helaas kwam wel de verhoging weer terug 38.1. Tja het blijft raar. Maar nu genieten thuis en weer aan de slag, want er is genoeg te doen hier.

woensdag 15 september 2010

15-09 PET scan geslaagd!

Vanmorgen heb ik Rob maar extra vroeg wakker gemaakt om zo Rob een beetje moe te laten. Rob moest nuchter zijn en om 8.30 kwamen ze de radioactive suiker inspuiten.
Een uur later reden we (na een dosis dormicum) naar de afd. nucleaire geneeskunde voor de scan.
Rob werd gelukkig in een vacuummat gelegd zodat hij niet meer kon bewegen. Eerst moest ik vanwege de radioactiviteit de kamer uit en ik kreeg toen meteen uitleg over hoe het allemaal werkte.
Gelukkig mocht ik na twee minuten de kamer weeer in. Zoals verwacht viel Rob helemaal niet in slaap van de dormicum, maar verpleegkundige Gerard en ik konden Rob er goed doorheen praten. Telkens moesten we bij hem blijven en blijven praten, maar Rob deed het uiteindelijk fantastisch! Nu is het wachten op de uitslag.
Ome Jeroen kwam ook even langs. Rob was wel een beetje grogy van de dormicum en af en toe praatte hij echt als een dronkelap, maar dat was al snel over. Dadelijk gaat Rob naar school.
Onderwijl Rob naar school was, kwam John met Gijs, Luuk en Wiese. We gingen eten in het restaurant halen en namen het mee naar de afdeling en aten het gezellig in de ouderkamer op. Om 13.45 ging ik Rob halen en hij vond het heel leuk op school. Daarna was het even spelen met de kinderen.
Na de kinderen uitgezwaaid te hebben, was Rob weer helemaal uitgeteld. Juffrouw Truus belde nog op en zij had ondertussen al contact gehad met de juf in het Radboud en zo kan alles opgang geholpen worden.
De kinderarts kwam nog langs met de mededeling dat er nog geen definitieve uitslag was van de PET scan. Er moest nog overleg gepleegd worden met de hoofd kinderarts en nog met een paar mensen meer. Morgen horen we echt meer. Bah weer een nacht in zenuwen. (later meer.)

dinsdag 14 september 2010

14-09 Radboud TV, school

Terwijl we gister nog heerlijk met opa Pieter buiten konden wandelen, is het vandaag maar een sombere dag. Rob straalde sowieso toen hij opa zag, dus daar hoefde de zon niet voor te schijnen.
De nacht was een ramp. Iedere keer ging dat infuus alarm en de verpleegkundige liet het gerust 10 minuten afgaan. Was ik even blij dat ik de knopjes wist te vinden, maar ondertussen sliep ik niet.
Vandaag heeft Rob zijn debuut als filmster gemaakt. Ze kwamen van Radboud Kinder TV opnames maken.
Rob moest de hele tijd een piraat laten schrikken en dat ging hem goed af. Misschien kan ik dit nog wel ooit op de blog zetten of op youtube weet ik het.
Rob genoot ervan. Ook is Rob naar school geweest in het ziekenhuis. Dit omdat hij er te vaak is en nu toch echt wel op een leeftijd is dat school steeds belangrijker wordt. Zo was het voor Rob echt vermoeiend, maar wel superleuk.
Oh ja de cliniclowns kwamen ook nog even langs, kortom geweldig. Nu gaan we weer naar de konijntjes op het plein kijken. Papa en Wiese zijn getuige geweest van Rob zijn film debuut dus je merkt het een echt leuke dag voor Rob, ondanks ziekenhuis.
Morgen gaat Rob dus onder de scan. Nu blijkt ineens dat hij een half uur stil moet liggen. Dat gaat dus echt niet lukken. Nou willen ze hem dormicum geven. Dit is een sedatiemiddel, maar bij eerder gebruik is Rob ipv gaan slapen eigenlijk helemaal gaan flippen. Maar omdat we nu te laat zijn, kan er geen anaestesist meer ingeschakeld worden voor een ander middel. Eigenlijk was ik een beetje erg ontzet. Verdorie had dat nou net iets eerder gezegd, dan had ik dit kunnen vertellen. Nou maar hopen dat het morgen wel een keer werkt, anders is dadelijk alle voorbereiding die moet gebeuren voor niks geweest. Een uur voor de scan wordt er een radioactief goedje ingespoten. Daarna moet Rob relaxen en hij moet nuchter blijven. (alweer)
We zien wel, eerst maar even een poging doen om te slapen...

maandag 13 september 2010

13-09 Woensdag petscan, en foute informatie

Na weer zo'n slopenden nacht, (die twee keer antibiotica tijdens de nachturen is niet echt prettig) begon de dag eigenlijk met een rare mededeling. De Pet scan zou deze WEEK plaatsvinden. Nou ik legde de verpleegkundige uit, dat de PET scan vandaag of uiterlijk morgen moet plaatsvinden, anders krijgen de artsen denk ik een chargrijnige moeder op de afdeling. Het duurt allemaal al zo lang en thuis hebben ze me heel hard nodig. Gelukkig is de maatschappelijk werkster Nancy het ermee eens en het zal toch hopelijk best lukken?
De school van het ziekenhuis wordt ook ingeschakeld, om zo Rob niet alles te onthouden. Het zou erg zijn om straks niet naar groep 3 te kunnen door dit alles, terwijl hij sociaal emotioneel toch anders (vaak verder is) dan zijn leeftijdgenoten.
Verder wil ik even iets duidelijk maken. Er is een site in de lucht die allerlei boze dingen over het Radboud beweert waar ook verschillende zaken verschrikkelijk uit zijn verband worden getrokken. Er is al een keer een stuk letterlijk uit mijn blog gehaald om zo de chirurgen in discrediet te brengen. Mijn woorden werden letterlijk geciteerd (en nog wel zonder bronvermelding) en daarna werd er een eigen interpretatie op los gelaten.
Nu wordt er weer beweerd dat er patienten naar het Sophia zijn overgestapt, omdat ze de zorg in het Radboud niet goed vinden. Ik wil dit even dus echt rechtzetten.
De reden is dat Rob nu eenmaal zeer goed is behandeld door René Wijnen en Ivo de Blaauw (ook die artsen brengt hij regelmatig in discrediet wat mijns inziens in ons geval zeker niet terecht is). Het is even geen optie om over te stappen naar andere chirurgen omdat René en Ivo onze Rob nu eenmaal heel goed kennen. De zorg in het Radboud is gewoon heel goed en dat is de reden dat we met al die andere disciplines hier blijven. Er worden dus leugens verspreid en er wordt voor ons gesproken en daar houd ik niet van. Ik kan er niet tegen dat mensen zo bejegend worden. Het verpleegkundig personeel is goed hier. Zeker voor Rob. Ze hebben ons er vaak doorheen getrokken. Het nieuwe chirurgisch team is ook heel goed hier. Er zijn twee oude bekende teruggekomen nl. Marc Wijnen en Luc Mathijssen en dat zijn ook twee zeer goede chirurgen, maar nogmaals is het voor Rob beter om bij René en Ivo te blijven, zeker ook gezien het feit dat Marc Levitt zo bij zijn behandeling betrokken blijft.
Helaas kregen we net te horen dat de PET scan woensdag is. Dit omdat er nog isotopen besteld moeten horen. Wel krijgen we dan nog dezelfde dag de uitslag. Oké ik zal maar niet te chagrijnig gaan doen, anders wordt het helemaal niks meer. Het is wel balen, want steeds dat wachten... Dat begint na 3 jaar wel zijn tol te eisen. Niemand is daar echt debet aan. Het is gewoon niet anders. Dus zijn we sowieso nog wel t/m woensdag hier. Bah wat lang.

zondag 12 september 2010

12-09 rustige dag

Zondag ja. Een dag waarin in een ziekenhuis niks gebeurd. John en Luuk waren vanmorgen al heel vroeg hier, zodat ik met Gijs naar de keepersacademie kon. Even een uitstapje. Dat was geloof ik de eerste keer dat ik dat gedaan heb. Het voelt dubbel. Het is wel lekker, gewoon even het "normale" leven in, maar je gedachte is toch regelmatig bij Rob.
Daarna weer snel met Gijs en Wiese naar Nijmegen. Er was niet veel gebeurd dus prima.
Even later ging iedereen weer naar huis, maar de middag verliep toch niet helemaal alleen, want Stefan kwam zijn vriend opzoeken en Rob vond het allemaal geweldig. Eerst nog even rustig in zijn bed, maar later zijn ze even gaan ping pongen.
Toen Stefan weer weg was, gingen we samen zijn eten opeten, om vervolgens nog snel wat frietjes te halen. We hebben lekker gesmuld.
Helaas verliep de dag toch niet helemaal rustig, want tijdens het aansluiten van de antibiotica, bleek zijn infuus gesneuveld. Dus wachten op de kinderarts voor een nieuw infuus. Gelukkig ging het deze keer vrij soepel en het infuus lijkt eindelijk echt goed te zitten.
Op naar morgen, op naar de petscan.
Jacqueline de verpleegkundige kreeg nog een dikke knuffel voordat hij rustig in slaap viel.

zaterdag 11 september 2010

11-09 osteomyelitis

Jawel, mijn woordenschat is vandaag weer gigantisch uitgebreid! Alleen wel met termen die ik liever niet had gehoord. Twee weken geleden is er een kweek van zijn wond op de teen afgenomen en nou bleken daar 2 beestjes in te zitten. De ene het staphylococcus aureus en de ander heet b streptokok geloof ik. Nou is dat op zich niet zo'n ramp, want iedereen heeft deze eerste bacterie op zijn huid, maar bij open wonden kunnen ze een osteomyelitis (ofwel een botontsteking) veroorzaken. Kenmerk daarvan zijn koortspieken terwijl je toch veel kunt doen en niet superziek bent.
Natuurlijk was Rob wel ziek van de urineweginfectie, maar Rob is tijdens al die koortspieken nooit echt superberoerd geweest. Die urineweginfectie is makkelijk te behandelen. Maar een botontsteking kan alleen maar intraveneus. Ofwel via infuus.
Nou is het ook weer niet 100% zeker dat Rob dit heeft, maar veel wijst erna. Nou moet er maandag een PET-scan komen om dit aan te tonen. Ze gaan ondertussen dit wel als een botontsteking behandelen. Rob heeft namelijk 2 open wonden gehad gedurende lange tijd. De ene is dus de decubituswond en de ander is de wond op zijn teen.
Ik hoop werkelijk niet dat het dit is, want dan zit hij gedurende 3 weken vast aan antibiotica. Ach het zal toch wel een keer meezitten....

vrijdag 10 september 2010

10-09 toch nog langer hier

Wat een saaie dag hier. Gelukkig voelt Rob zich wel wat beter. Hij ziet nog bleek, maar de koorts is tot nu toe weg. Er is een bacterie in zijn urine gevonden. Helaas niet die, die met amoxiciline te behandelen is. Tot nu toe heeft alleen de antibiotica via infuus zin. Morgen weten we definitief welke antibiotica Rob nodig heeft en dan maar duimen dat die oraal gegeven kan worden anders zijn we nog 4 dagen hier...
En hopen dat de koorts weg blijft, want als de antibiotica oraal gegeven kan worden en Rob geen koorts meer krijgt dan mogen we morgen naar huis. En dat is wel te hopen, want het begint aardig eenzaam te worden hier.
Rob mist iedereen verschrikkelijk. Vooral papa, maar helaas is het onmogelijk voor John om te komen. Daarom willen we naar huis. Gewoon weer normaal thuis alles doen en bij de kinderen zijn.
De temperatuur is vanavond toch nog tot 38.4 en dat was eigenlijk niet de bedoeling, maar het net geen koorts toch? Gelukkig kwam Ome Ard samen met onze Stan vanavond nog even op visite. Rob genoot er zichtbaar van en ik ook. Weer even iemand zien. Zeker omdat de PM-ers hier op deze afdeling ook al twee dagen niet geweest zijn is het best vermoeiend. Steeds Rob bezig houden en alleen maar met hem bezig zijn en niet even tijd voor een half uur iets anders.
Ik hoop echt dat de anti biotica oraal kan, want wat willen we graag naar huis.
Ach wat loop ik toch te klagen. Er blijven nog ergere dingen. En dit weekend wordt het mooi weer dus... verzin zelf maar

donderdag 9 september 2010

09-09 Toch weer opgenomen

Gelukkig dat we een nachtje thuis hadden doorgebracht zodat ik toch nog snel even kon wassen en wat poetsen want het heeft niet lang geduurd. Gistermorgen gaf de thermometer 37.7 aan en ik besloot Rob toch maar even naar school te laten gaan om hem toch even te laten genieten. Rond 11 uur ging ik hem weer halen en eigenlijk zag ik het direct al. Juffrouw Truus vertelde dat hij toch had genoten, maar dat het nu op was en daar had ze helemaal gelijk in.
Thuis gekomen had hij weer koorts dus zijn we eigenlijk gelijk naar het Radboud gereden. Rob was helemaal uitgeput en deed niks als slapen en het was al vrij snel duidelijk dat hij weer werd opgenomen. Weer werd er bloed afgenomen en deze keer ook voor bloedkweken die regelmatig herhaald zouden worden. Rob werd op "het strand" opgenomen.
Rob kreeg als troost frietjes die met smaak werden opgegeten. De kinderarts kwam nog langs met de mededeling dat er nu ook veel leuko's in zijn urine zaten. Hij krijgt nu 2 soorten antibiotica. Eén via infuus en één via de mond. Dit omdat ze nog niet weten wat voor bacterie er speelt, maar zo hebben ze een heel breed spectrum.
Het is allemaal wat. We weten nog niet hoe lang het allemaal gaat duren.
Misschien heeft die urineweginfectie ook nog niks met zijn koorts te maken, omdat maandag zijn urine helemaal schoon was ondanks toen al 3 dagen koorts.
Maar ze kunnen nu even niks meer onderzoeken omdat de antibiotica alles maskeert.
Rob is de nacht goed doorgekomen en vanmorgen is de koorts nog niet weg. Heel actief is hij nog niet en Rob slaapt nog veel. Eigenlijk willen voor het weekend thuis zijn, maar of dat erin zit... laten we hopen.
De rest van de dag verliep eigenlijk heel saai. Rob lag maar wat televisie te kijken.
Natuurlijk sneuvelde het infuus weer eens en dus weer een nieuwe geprikt met de nodige decibellen van Rob zijn kant. Ook krijgt hij wat extra vocht omdat hij nog niet genoeg drinkt. Zeker gezien zijn koorts.
René Wijnen belde ook nog op en we hadden een goed gesprek over alles. Eigenlijk hadden we morgen nog naar het Sophia gemoeten voor zijn decubitusplek maar dat kan dus morgen ook niet doorgaan.
Nu is het avond en Rob slaapt. Ik had gehoopt nu met minder koorts maar helaas nog steeds 38.7. Op weer naar zo'n heerlijke nacht... ahum

dinsdag 7 september 2010

07-09 Pech en nog eens Pech!

Rob was eigenlijk de hele week alweer aan het sukkelen. Moe en bleek zien en lichte verhoging en wat ik al vreesde gebeurde. Zaterdagavond had Rob koorts. En zondag ook alweer. Maar ik had geen zin om het ziekenhuis te bellen, want buiten vermoeidheid oogde Rob niet ziek.
Maandag was de eerste schooldag. De thermometer gaf 37.7 aan dus ik besloot om Rob naar school te doen. Myrne moest ik voor het eerst uitzwaaien naar de middelbare school (snik). Stan had nog 2 uur vrij. Gijs, Luuk, Rob en Wiese bracht ik weg.
Wiese natuurlijk naar de peuterspeelzaal. Na gezwaaid te hebben ging ik naar huis.
Rond 11.30 belde de juffrouw dat Rob toch wel hangerig was en echt niet lekker. Ik was net thuis van Wiese halen, dus maar weer terug.
Rob had koorts, maar omdat hij ook hoofdpijn had, besloot ik toch maar te bellen.
En ja hoor, we moesten toch weer naar het Radboud. Omdat Rob niet verkouden was, geen oorontsteking had (was het maar zo geweest) en zijn keel schoon was, werd er besloten om bloed te prikken. Ook de neurochirurg werd erbij geroepen ivm zijn drain.
De neurochirurg wilde toch wat hersenvocht (liquor) afnemen uit zijn drain ter controle. Helaas mislukt dat, er kwam helemaal niks. En omdat de bloeduitslagen een verhoogde CHP waarde en leuko's lieten zien, werd er besloten om een CT-scan van zijn hoofd te maken en röntgenfoto's van de drainligging. Een beetje in choque gingen we naar de SEH omdat het inmiddels al later was.
Gelukkig bleek op de CT-scan niks bijzonders te zien en ook de foto's waren goed. Toch werd besloten om Rob op te nemen omdat de bloeduitslagen dus niet goed waren. Tja maar morgen moesten we ook op tijd in het Sophia zijn voor onderzoeken. Dus even met René Wijnen gebeld en hij kon in geval van nood altijd de echo verzetten.
Oké dus naar de afdeling. Rob werd gedurende de nacht regelmatig gewekt om te kijken of hij nog aanspeekbaar was en bloeddruk werd gemeten.
In de ochtend werd er opnieuw liqour afgenomen. Het ging weer heel lastig, maar een paar milliliter was toch genoeg. Die kon op kweek. Omdat de koorts was gezakt werd besloten dat we naar het Sophia mochten voor de onderzoeken. Even met René Wijnen gebeld die zou regelen dat de echo dus later was. Maar wat een drukte op de weg. Vooral de laatste halve kilometer was een ramp. Driekwartier over 500 meter. GRRRRR
Toen bleek dat we ruim 2 uur moesten wachten, want de echo was pas om 3 uur.
Gelukkig kreeg ik gezelschap van Yvon en superboer (geintje) Joop. Ook zij komen uit het Radboud en daar heb ik ze leren kennen. Dus gezellig even een kopje koffie, maar het was als snel tijd voor de echo. Die was prima en ook keurig optijd.
De coloninloopfoto liep gigantisch uit en om 16.30 kwam Ivo de Blaauw en de coloninloop werd gestart. Al snel werd duidelijk dat de vernauwing er weer zat. Het stuk darm waar het om gaat is erg stug en daar zit niet veel rek in. Waarschijnlijk weer het gevolg van flink lidtekenweefstel. Beetje in choque ging ik luisteren wat Ivo er van vond. Hij vond dat we voorlopig niks konden en mochten doen. Tja daar ben ik het wel mee eens want opereren is op dit moment ook geen optie gezien de gezondheid van Rob. Ivo dacht dat in de toekomst een colostoma de enig optie is. Dat wilde ik nou net niet horen. Even slikken. Omdat Rob koorts had inmiddels had Ivo ook contact met het Radboud opgenomen en eigenlijk moesten we weer terug, maar Dr. de Blaauw had al heel snel door dat ik dat even helemaal niet zag zitten. Hij zei dat het best veilig was om naar huis te gaan en regelde weer dat we pas morgen hoefde te gaan (Ivo bedankt)
Thuisgekomen belde de kinderarts dat we toch echt morgen moesten komen, en dan gaan we verder onderzoeken waar de koorts vandaan komt. Wat een pech voor dat manneke, want al die onderzoeken is veel voor hem, maar hij doet het steeds werkelijk fantastisch. Hij ondergaat het allemaal maar en laat het allemaal over zich heen komen. Nu maar even thuis genieten, want wie weet wat er morgen allemaal weer gebeurd.
Oh ja Stan en Myrne vinden het allebei fantastisch op school. Gelukkig maar...