08/08 de rest van de vakantie

Ja we zijn inmiddels weer thuis van een geweldige vakantie!! We hebben iig 4 weken lang zon en een strak blauwe lucht gehad en enorm genoten. Verliep het dan allemaal soepel. Nee natuurlijk niet, want dat kan ook niet bij ons. John was na 1,5 week naar huis en in dat weekend werd al snel duidelijk dat de antibioticakuur verlengd moest gaan worden

En op zondag kwam John gelukkig weer terug en zo dachten we dat even snel te kunnen regelen. Tenslotte had ik vooraf gebeld of ze alle medicijnen hadden. Maar het bleek al snel dat de cefuroxim toch niet via de apotheek verkrijgbaar was. Sterker nog. Eigenlijk is AB via het infuus geven zelf bijna uit den boze in Spanje, want als er iets mis zou gaan, zou ik geheid de guardia Civil op mijn dak krijgen. TJa.. Maar 1 telefoontje naar Nederland zou ook wel weer genoeg zijn om dit op te lossen. Je bent dan blij dat je ook de artsen kent daar en Dr. Baro ging het voor ons regelen. Uiteindelijk konden we de Cefuroxim gaan halen in Girona bij clinca Bofil, een privé kliniek

De zijlijntjes had ik ook niet voldoende meer, maar die moest ik uit nederland over laten vliegen. En zo kostte dit gedoe ons nog een vracht geld ook nog. Jammer van de vakantie, maar het werd voor Rob weer een week geen strand en zwembad. Alleen af en toe met de voeten in het kleine zwembadje. Maar desondanks genoten we toch met zijn allen.

John ging diezelfde donderdag weer naar huis voor ruim anderhalf week en ook Stan ging mee om naar Manouk te gaan. Ja het valt niet mee alleen met 5 kinderen, maar je merkt wel dat ze ouder worden en steeds meer zelf kunnen doen. Maar nog steeds ben ik blij met die keus want steeds als ik op de buienradar Nederland helemaal blauw gekleurd zag, keek ik naar boven en zag de strak blauwe lucht in Spanje en dan weet je waar je het voor doet. De kinderen genoten. Myrne genoot enorm met haar vriendin Emma.

En Wiese speelde heel veel met Eva en Lente en later met Anne Fleur die bij ons in de straat kwam staan. Zondag stond ook wel een beetje in het teken van de bosbranden die in Noord Spanje woedde. De wind stond namelijk recht over onze camping heen en donkere rookwolken dreven over. De zon die raakte rood gekleurd. Het was een prachtig gezicht maar een drama voor de natuur in Spanje en voor de mensen die daar wonen.

Die maandag kwam ook Lotte om mij te helpen. Die week werd weer fantastisch!! Het klikt gewoon enorm met Lotte en zij kan super met de kinderen overweg. De kinderen genoten volop van haar gezelschap en ik heb zoveel steun aan haar gehad, niet normaal. Lotte ik wil je dan ook zo super bedanken voor de geweldige week die je ons hebt bezorgd. Het weer bleef maar fantastisch en we genoten werkelijk heel erg. Die woensdag 24-8 was dan ook eindelijk het moment dat de anticiotica stop werd gezet. En dus was het feest. Eindelijk weer zwemmen en eindelijk naar het strand. En Rob vond het fantastisch. Het water was echt heel eng voor hem en nu konden we ook gaan beginnen om dit te gaan overwinnen. Het strand was toch wel heel populair.

Het stoeien in de golven die echt wel hoog waren en het drijven op van die plastic beesten waren leuke bezigheden. De pogingen van Lotte om op de walrus te gaan zitten, leverde als klap op de vuurpijl een hilarisch filmpje op!! Nee ik zet het er maar niet op. Heb ik Lotte beloofd. De mooiste avond was de wandeling over de rotsen van Playa de Pals naar Sa Riera. Een pittige klim. Ik wilde dit Rob 1 keer laten zien, want het is werkelijk waar fantastisch. Dus toch maar een poging wagen met Rob in de rugzak. Veel mensen zeiden al dat we Sa Riera nooit zo zouden halen, maar dat moet je juist niet zeggen, want dan wil je dit juist extra graag. En het is gelukt!!!

Het was zo verschrikkelijk mooi, dat je gewoon niet na wilde denken dat het best wel zwaar was. De drive om Rob dit 1 keer te laten zien was te groot. Ja het besef drong ook wel door dat dit misschien ook echt de laatste keer was, want volgend jaar wordt hij echt te groot en te zwaar en met een rolstoel is deze route echt niet te doen. Een dubbel gevoel, maar een fantastisch gevoel dat het was gelukt. De kinderen vonden het geweldig en zelfs kleine Wiese stapte dapper door!! We vonden het zo mooi dat we al snel besloten om dit nogmaals te doen met Stan en Manouk maar dan zonder de 2 kleinste. En dan breekt alweer de laatste zondag van je vakantie aan. De week was nog gezelliger geworden doordat er veel bekende waren.

Zo waren er Floris en Karlijn. En natuurlijk Kenneth met zijn familie en Marian en Herman hebben ons 4 weken lang een gezellige vakantie bezorgd.. En Carel en Moniek.. Onze overburen met wie we weer heerlijk genoten van een sangria. En de familie van Sanne Gotink en Wes Gerrit. Ik wil jullie allemaal bedanken voor de gezelligheid. Jullie zijn stuk voor stuk fantastische mensen. Maar wie we nog meer willen bedanken zijn Rafa en Ana van het animatie team, samen met Victor en David. Wat een team is dat. En dan natuurlijk de lifeguaurds Pedro en Yamil. Rob ging elke dag werken en werd al snel omgedoopt tot socorritas wat een prachtig plaatje op leverde

Rob werd inmiddels wel steeds meer watervrij en op het laatst durfde hij eindelijk alleen in het water te drijven met zijn bandjes en begon met het leren van de arm slag. Wiese is helemaal watervrij geworden en springt zo onder water. En Gijs en Luuk hadden de duikplank ontdenkt al werd het tussen pubers wel een beetje gevaarlijk. Maar ´s avonds zwemmen bij lampen blijft natuurlijk geweldig en de temperatuur was er ook na. Zondags kwamen dan ook eindelijk John, Stan en Manouk terug. Zo hadden we nog een paar dagen samen. Een dag naar het strand en de wandeling over de rotsen hoorde er natuurlijk bij!

Het was wederom fantastisch en we gingen dit keer nog wat verder omdat de 2 kleinste er niet bij waren. En dan breekt de dag aan dat je in moet pakken. We deden het rustig aan en genoten ook nog 1 keer van Kip met Friet van Can Padres. Niemand had zin om naar huis te gaan, maar het moet nu eenmaal. Zeker ook omdat het met Rob niet super ging, want heel vaak had hij bloed in zijn ontlasting en dus echt tijd om te gaan. We gingen met 2 auto´s naar huis dus hadden we ook plek genoeg om in te pakken. Ik reed de grijze en John de blauwe met de vouwwagen. Maar de terugreis beschrijf ik wel morgen in een apart blog. Want het werd nog best een avontuur omdat ik natuurlijk pech onderweg kreeg. Ik zei toch in het begin dat het niet allemaal soepel ging. Maar de vakantie was ondanks de zorgen toch geweldig. Want tenslotte is het altijd beter dan thuis.