01/08 tm 04-08 Terugreis en Wiese 5 jaar

Zoals beloofd een apart blogje over de terugreis. Op 1 augustus gingen we gepakt en gezakt met 10 man opweg naar Nederland. Eerst van iedereen afscheid nemen. En rond de klok van 10 gingen we opweg. John, met Stan, Manouk, Myrne en Rob in de auto en de vouwwagen en bij mij zaten Lotte, Gijs, Luuk en Wiese erin. En wat ging de reis soepel! Geen files en het schoot super op. Wel schrokken we van de verwoesting van de natuur die de brand bij de grens van Spanje had aangericht. Veel stukken bos waren helemaal verwoest.

Het ging allemaal soepel. Het was niet druk op de weg dus konden we goed doorrijden. Vooraf een paar plaatsjes uitgezocht om te overnachten, want het is voor Rob niet goed om ineens door te rijden en dat gaat ook niet door de verzorging. Al snel bleek dat we zelfs voorbij Lyon konden komen en dus zouden we rond 17.15 een camping kunnen gaan zoeken. We hadden onderweg grote lol door de walkie talkies waar we contact door hadden. In lYon aangekomen was het natuurlijk erg druk. Op dat moment zei Stan door de WT: ruiken jullie die lucht ook. En ik maar denken dat hij de brandlucht rook die ik rook. Maar dat bleek even later dus niet te kloppen. Ook door de tunnel heen bleven we wat rook ruiken. En net buiten de tunnels was het ineens helemaal mis. De auto die ik bestuurde kon niet meer schakelen. Gelukkig kon ik de auto (we zaten op de middenbaan) op de vluchtstrook krijgen en Lotte en ik dachten maar 1 ding. Snel met de kinderen de auto uit achter de vluchtstrook die daar nog net was. 15 meter verder was er namelijk een oprit. En daar stonden we met onze oranje hesjes aan. Het was 17.10 Eerst John bellen die al via de WT had vernomen dat er iets mis was en ze waren bij de volgende stop gestopt. Lotte belde de ANWB en ik moest erna 112 bellen om de depannage te regelen. Tja en dan moet je ook nog ergens wat Franse woorden vandaan toveren

Gelukkig zagen ze ons snel op de camera staan en de depanneur was er ook heel snel, gevolgd door de politie. De depanneur sleepte onze wagen op en beschadigde daarbij de auto nog meer doordat de trekhaak op de grond kwam en daardoor een scheur in de bumper kwam. Maar ja. Eerst maar veilig weg komen daar en hij bracht ons naar de parkeerplaats waar John en de andere ook waren. Tja en toen ineens had ik het even gehad. Ook Lotte had het allemaal heel spannend gevonden, want wat razen die auto's voorbij. Vanuit daar weer de ANWB gebeld en we werden naar een parkeerplaats gebracht waar de door een 2de sleepwagen zouden worden opgehaald. Zo gezegd, maar niet zo gegaan. We stonden maar te wachten en te wachten. Inmiddels brak er ook nog noodweer uit. Om 20 uur maar weer gebeld en ze zeiden dat we over een half uur werden opgesleept. Ook maar aangegeven dat we met een hulpbehoevend kind zaten, want de verzorging zou ook door moeten gaan. Rond 21.15 was ik het zat en belde weer. Het bleek dat de ANWB de verkeerde lokatie had doorgegeven en dat er nu geen sleepdienst meer kwam. Ik zag wel een IBIS hotel staan en ik vroeg of we daar dan naar toe moesten gaan, want iedereen was moe. Het stoma zat vol en we hadden al die tijd al geen eten meer. Dat was goed en we gingen maar naar het Ibis hotel. Daar maar snel eten nog en gelukkig waren ze daar heel vriendelijk en eindelijk kon ik Rob de nodige zorg geven. De koffers voor de eerste nacht had ik natuurlijk al klaar gemaakt omdat we toch moesten overnachten en dat was dus maar goed ook. Helemaal gesloopt en best emotioneel gingen we slapen. De volgende morgen maar weer met ANWB bellen maar steeds werden we in onzekerheid gelaten. Uiteindelijk werden we rond

11 uur door de sleepdienst opgehaald. Helaas kreeg ik geen antwoord op de vraag waar we het beste met onze kinderen naar toe moesten gaan, naar een hotel of een camping, want met Rob kun je gewoon niet overal naar toe. Helaas helaas wilde ze ons daarbij niet helpen. De sleepdienst bracht ons uiteindelijk naar een camping in Anse. Porte de Beaujolais heette de camping. Het was bloedheet en er waren geen plekken met schaduw, maar op dat moment denk je dat het maar voor 1 middag en nacht is dus toe maar. Onze auto werd naar garage La Gare gebracht en dit was volgens de ANWB een betrouwbare garage.

's middags belde de ANWB op dat er veel kapot was, maar dat de auto binnen de 48 uur klaar zou zijn. Nogmaals aangegeven dat de camping absoluut niet geschikt was voor Rob, maar helaas ze waren vriendelijk maar deden niks. Ook onze garagehouder nog gebeld en die vertelde dat het eigenlijk niet kon, want als dat allemaal kapot was (koppeling cillinder, vliegwiel etc) dan kon je eigenlijk geen stap meer rijden en de auto kon inmiddels wel weer van 1 naar 2 geschakeld worden. Maar je hebt geen keus want vervangend vervoer krijg je niet, omdat de garagehouder aangeeft dat ze de reparatie binnen die 48 uur konden doen. Liever had ik meteen weggegaan, want het was veel en veel te heet daar voor Rob en totaal geen accomodatie om Rob te kunnen douchen oid.

Gelukkig was er voor de andere kinderen wel wat te doen, en ze konden wat zwemmen en wat tennisen. Maar meteen snap ik ook weer, waarom wij altijd naar Cypsela gaan :-)) Ook de Stan en Myrne waren enorm verdrietig. Ze zeiden zelfs: mama waarom gaat bij ons nooit iets goed en waarom moeten we altijd zo knokken om dingen goed geregeld te krijgen. Nooit mensen die spontaan helpen. Tja en dat hakt erin. Even troosten en ze moed ingesproken En weer een nacht ging er voorbij. Veel slapen doe je niet, want hoe kom je de dag weer door. Wat is Lotte dan een geweldige meid. Ze helpt me dan zo en ook steunt ze ons van alle kanten. Maar ook zij werd ontzettend moe. Het was dan ook heet en je moet de dag maar uitzingen.

De kinderen gingen golven en Rob probeerde me wat af tekoelen in een bootje met water. In de avond konden we eindelijk de auto halen. De ANWB belde nog op en ze zeiden dat er nog iets moest gebeuren en nog een rondrit gedaan moest worden, maar toen waren we net bij de garage. Kortom weer vreemd verhaal. Maar de auto kon mee. Gelukkig konden we op de camping nog wel veel te duur eten kopen en zo konden we iig wel eten en zijn we de dag doorgekomen. Ach je neemt het dan maar zoals het is en maakt er maar het beste van.

Helaas ging het met Rob wel steeds minder en zat er weer bloed in zijn stoma en het bleek zien nam weer toe. Gelukkig nog maar 1 nacht en de volgende dag wilden we zo vroeg mogelijk weg. Wiese was vandaag ook jarig!! En papa had nog snel bij de Carrefour cadeautjes gekocht en eerst werd er zachtjes lang zal ze leven zingen. En ze vond de barbies fantastisch!! Lotte, Myrne en Manouk gingen bij een bakkertje wat croissantjes halen en wij pakte snel in. Even wat bibbers in mijn benen maar ik durfde toch weer in die auto te rijden. De drukte viel ondanks zwarte zaterdag enorm mee. Alleen de parkeerplaatsen waren vol. We hadden Wiese frietjes beloofd en dus werden er bij Arlon gestopt en bij de Quick gegeten. Daar genoten we dan ook weer van. En zo werd Wieses verjaardag heel anders dan gepland. Rond 18.45 waren we thuis. Veilig en wel. Zondag maar veel wassen en de kinderen genoten van vele kaarten die binnen waren gekomen. De maandag ging ik wel een klacht indienen bij de ANWB, want ik vond dat ze op het menselijk vlak veel steken hadden laten liggen. Tenslotte was er een verkeerde lokatie doorgegeven en mbt de hulpbehoevendheid van Rob is totaal geen helpende hand toegestoken. Ook bleek dat de garagehouder in Frankrijk ons hadden opgelicht. Onze garagehouder zij dat de meeste onderdelen niet vervangen konden zijn omdat er anders een blok uit had gemoeten en hij kon zo zien dat dat niet was gebeurd. De meegenomen onderdelen bleken ook niet uit onze auto te komen. Kortom Garage Le gare had ons opgelicht en eerlijk gezegd waren wij er daar al bang voor

Gelukkig is de ANWB wel heel goed met onze klacht omgegaan. Ze zijn eigenlijk heel erg geschrokken van ons verhaal en hebben zeer oprechte excuses aangeboden en daar hebben we enorm respect voor. Als klap op de vuurpijl mogen we met de kinderen nog een dagje naar de Apenheul. Super bedankt. En wat geweldig!! Dat wilde we dus eigenlijk gisteren gaan doen, maar helaas bracht het onverwachte polibezoekje roet in het eten. Aan de oplichterij kunnen ze niet veel doen. We hebben rechtsbijstand ingeschakeld. Zij komen alleen met een afkoopsom. Tja en ze adviseren ons dit te accepteren. Wel is dit balen want zo worden de oplichters niet aangepakt. Raar geregeld in Nederland trouwens. En wat ook niet kan worden terugverhaald is de extra schade gemaakt door de 1ste sleepdienst. Nee dan kan ineens niemand meer iets doen voor je. Ik had daar langs de snelweg een schade formulier moeten invullen. Tja daar denk je ook terplekke aan. En dat bedoelen onze kinderen dus ook, met dat je altijd moet knokken waar je eigenlijk in je recht staat en dan ineens kan niemand iets doen. ANWB toch bedankt voor de belangstelling na de vakantie al hebben jullie veel steken terplekke laten vallen, maar excuses en dat dagje maken heel veel goed. We zijn thuis en dat telt. En tenslotte is gezondheid nog altijd belangrijker, al is de zorg rondom Rob nog geen spat minder..