22/10 Onverwacht thuis

Rob in de ambulance

Gister was ik er al over na aan het denken. Voordat Rob echt kan zitten en de rit naar huis kan maken gaat wel even duren, maar in principe kan ik alle zorg zelf. Dus waarom nog langer daar zijn.
Niemand die nog iets doet en geen arts die nog naar hem kijkt. Het gaat ook opzich niet slecht alleen moet Rob nog aansterken.
Dus tijdens de visite vroeg ik het ook gewoon. Mogen we naar huis. Waar moeten we eigenlijk of wachten was de wedervraag. Ja eigenlijk op het moment dat Rob zo goed is dat hij met de auto naar huis kan, maar hoelang dat nog kan duren. De zorg kan ik zelf. En naar de stomawond kijkt ook niemand.
Maar de arts zei ook dat toch niks hielp en ik zei dat vorige keer cefuroxim had geholpen. Hopelijk komt het niet zover, maar we waren het wel eens dat we het dit keer niet zover uit de hand mogen laten lopen. Ivo had tenslotte al heel bewust ander soort hechtingen gebruikt, maar helaas onstaat er toch een wond.
Dus werd besloten om met de ambulance naar huis te gaan. Heerlijk.
De ambulance werd gebeld en nog geen 10 minuten later stond die eral. Ja daar hadden we niet opgerekend, dus razendsnel inpakken en naar huis.
Om 11.45 waren we weer heerlijk thuis en Rob kon lekker op de bank gaan liggen. En dan begint het gewone leven weer. Gijs, Luuk en Wiese waren bij oma nog wezen eten en kwamen daarna snel naar huis. Heerlijk om ze weer te zien en leuk om Wiese weer naar school te brengen. 's Middags de verzorging doen en om 15.45 weer naar school om de kinderen te halen.
Door alle druktes vergeten dat je nog moet koken, dus helaas moesten Stan en Myrne het met heel weinig doen, want ik moest weer met Wiese naar de zwemles.
Thuis gekomen ging John naar Nijmegen om de spullen op te halen, want die konden niet mee met de ambulance. Wassen, kinderen naar bed, Rob verzorgen, nog even snel even de voetbaltraining kijken. Ja het gaat gewoon door. Maar Rob geniet van het thuis zijn en dat is het belangrijkste. En wij allemaal genieten van het thuis zijn. Life goes on..

Toch heb ik nog iets om te overdenken. Mag je fouten gemaakt in het ziekenhuis in je weblog zetten. Tenslotte zet ik er geen naam bij. Ik heb de stelling op twitter gelanceerd en daar zei eigenlikj iedereen ja dat mag. Tenslotte worden heel veel fouten op internet en televisie zichtbaar gemaakt.

Maar ik wil met het volgende eindigen.
Iedereen die meegewerkt heeft aan het project Patient als partner deze twee weken bedankt!! Ik weet dat het voor de afdeling nieuw was, maar iedereen die er aan mee heeft gewerkt, heeft het als prettig ervaren en ik als zeer prettig. Het feit dat ik bij de visite mocht zijn heb ik aan Ivo de Blaauw en Marc Wijnen te danken. Ik respecteer dit enorm en chapeau dat ze het aan hebben gedurfd. Ook Dr. Verhoeven en dr Van der Steegh bedankt dat jullie dit overnamen.
Dus afdeling het Strand . BEDANKT hiervoor. Het is ons gelukt op een prettige wijze. De stap naar de toekomst is gemaakt