10/10 Operatie 35 zit erop. Ileostoma

Gelukkig nu nog een nacht met niet al te veel toeters en bellen. Helaas wel een lege infuuszak en daarna even zo'n pieker momentje. Rob sliep gelukkig goed. Het leek wel of hij er echt gewoon klaar voor was. Echt nerveus was hij niet.
Wel was hij erg vroeg wakker. 6.15 om precies te zijn.
De ochtend begon met controles en daarna ging ik Rob klaar maken. Katheteriseren, wassen, bandje om de enkel, schoon beddengoed. Zelf even ontbijten en toen mocht ik mee voor de eerste visite.
We gingen in de behandelkamer zitten ivm privacy. De waardes werden doorgegeven en het beleid na ok wat ze konden afspreken ook gemaakt. Ik kon ook nog vragen stellen en zo kon ik nog mooi vragen of de hechtingen die nog steeds in zijn bil zaten na de rugplastiek of ze die nu ook wilde verwijderen. Dat werd meegenomen in de groene golf.
Het was fijn om dit te mogen doen. Daarna kwam Masja en we konden richting OK . Het was bijna 9 uur.
Rob was nog steeds ontspannen. En zelfs kon hij naar iedereen glimlachen. Ja hij weet wat er komen gaat en het lijkt net of het voor hem ook gewoon een onderdeel van het leven is. Dus doen we dat maar even. Op naar operatie 35. Normaal is zo'n getal een aanleiding tot een feest, maar nu is het toch wel een getal dat je liever niet had willen bereiken.
Aangekomen bij het OK complex verliep alles best soepel. De anaestesist stond al klaar en ook Ivo de Blaauw liep met ons mee. Rob sloot vlak voordat operatie de ogen en we konden hem na de time out snel in slaap brengen. Ivo liep met me mee samen met Masja naar de ouderkamer en zo konden we nog wat bespreken en ook nog even attenderen op de hechtingen. Ivo vertelde dat dr. Feitz ook kwam om een systoscopie ging doen en hij zou gaan starten.

En dan begint het lange wachten. Er was 3,5 uur voor uitgetrokken. Heerlijk rustig dit keer in de ouderkamer en maar een beetje op de Ipad spelen. Ja en idd na 3,5 uur nog geen chirurg. En dan word je toch zenuwachtig. Gelukkig kwam Ivo een half uur later. De operatie was goed gegaan. De bevindingen van Dr. Feitz kwam hij zelf nog vertellen, maar idd was zijn blaas klein , maar het zag er allemaal goed genoeg uit.
De colon was weer vast gemaakt aan het distale stuk colon en misschien was deze later bruikbaar voor de blaasaugmentatie.
Er waren ook wat lissen verkleefd en die moesten toch weer losgemaakt worden vandaar dat de operatie ook wat was uitgelopen. Ook de breuk op zijn beuk was wat gerepareerd en nu zit het ileostoma op de gewenste plek. Ook kwam op dat moment John eraan en kon hij nog mooi even meeluisteren.
Ivo zei ook dat hij goed op zou schrijven dat ze Rob de tijd moesten geven om te herstellen om ruzie te voorkomen. Ik vroeg hem om dit goed te doen en gelukkig is Ivo er ook in het weekend. Ook de hechtigen op de bil waren verwijderd. Er was zelfs 1 hechting zo gaan irriteren dat er gewoon pus wat ontstaan. Ivo had een kweekje genomen en ook een plastische chirurg erbij gehaald. Ik kon aan Ivo merken dat hij toch niet erg blij was hoe alles bij Rob zo was achtergebleven. Nee maar dat verhaal dat kennen we en er volgt nog steeds een gesprek en nu helemaal.
Als snel mocht ik naar Rob toe. Het was nu bijna half 2. De anaestesist vertelde dat Rob flink wat pijnstillers was toegediend.
Toch had hij op de verkoever nog pijn. Hij werd al snel wakker en zei zo lief.. Mama ik hou van je.. SNIK
En ondanks Esketamine en Morfine had Rob nog pijn en er werd besloten om ook nog perfalgan toe te dienen. Na een kleine 2 uur mochten we terug naar de kamer. Daar zag hij papa ook en Rob vond het heerlijk om hem te zien. Wel was er zo'n moment dat Rob er even helemaal van af was. Hij wilde persee gaan zitten, maar iedereen weet dat dat enorm veel pijn gaan doen. Later bleek ook dat hij er gewoon even helemaal niet bij was. Maar die ogen van dat manneke..
Alle infusen en pompen werden eerst goed aangesloten. En zodoende hangt er hier alweer bijna een kerstboom vol. Rob deed niks als slapen en regelmatig had hij toch weer pijn. Rond 17 uur moest ik bloed afnemen uit de PAC, maar helaas wil de PAC geen bloed terug geven. Ook uit het perifeerinfuus lukte het niet, dus helaas weer vingerprik.
Gelukkig had ik vandaag verpleegkundige die mij goed kennen en de zorg ging echt als team. Mocht gewoon de pompen klaarzetten en zij controleerde en dan ging alles aan. Prima Zo hoort het. Fijn dat het toch kan. Gewoon overleg en dan even controleren. Prima!!
Helaas had Rob om 18 uur weer heel veel pijn. Anaestesist gebeld en ze wilde de perfalgan eerder geven. Dus om 19 uur perfalgan en ook moet Rob nog 24 uur AB hebben. Gelukkig werd Rob erna weer rustiger en eigenlijk wilde Rob alleen nog maar slapen. Rob ziet enorm bleek en heet echt totaal niks te missen.
De nacht zal wel niet bijster goed worden, dus deuk ik er ook maar vast in, want om 12 uur begint het infuus 2 uurtjes weer.. Op naar morgen en het spannendste begint eigenlijk nu. Gaat alles weer werken in zijn buik. Hoe gaat het herstel. En geven ze Rob nu echt de tijd.
Kortom het worden nog enerverende dagen..