Nadat de ene nacht het vertrouwen weer weg is gegaan, draaide ik de nachtdienst maar gewoon weer mee. Opzich blijf ik dat ook niet erg vinden en het was gezellig want Maria is een hele goede verpleegkundige, waarmee je goed kunt samenwerken.
Rob sliep gisteravond wel heel laat nadat hij dus echt weer een terugslag had.
Maar de rest van de nacht sliep hij wel goed. In de ochtend rustig aan. Vandaag geen visite dus gelegenheid om Rob de nodige rust te geven. Veel kan hij niet hebben dus rust kan hem er boven op helpen.
Bij de visite werd ik wel een beetje overbluft. Ineens wilde ze weer heel snel. Sonde naar 30 en dan 40. Morfinen naar beneden en perfalgan omzetten in paracetamol. Ik snap het wel, maar had het liever nog even met perfalgan gedaan en dan die andere 2 stappen eerst maar we zien wel. Het argument dat perfalgan zo duur is vond ik een kul argument en dat bleek later ook wel weer mee te vallen, maar ik ga nog een keer een apart blog schrijven over verspilling en hygiene.
We spraken ook af dat we Rob zoveel mogelijk met rust lieten en hem aan laten geven wat hij wil. Dat vond ik een strak plan, want zo geef je Rob weer een beetje zijn eigen regie terug.
En zo werd het een heerlijke rustige dag. Wat bellen blazen samen en het hoofdeind een beetje overeind. Te hoog en lang houdt hij niet vol, maar het begin is gemaakt. Ook weer het ballonvlley opgestart en dat gaat nog voorzichtig maar het gaat alweer. Tussen de middag lekker even helemaal plat liggen en wat TV kijken.
De rust deed hem zichtbaar goed, want nu kon hij die energie sparen om wat te kletsen en voor het eerst heb ik hem niet horen mopperen.
Eten en drinken dat gaat gewoon nog niet. Een paar hapjes rijst en een paar steeltjes frites. Ja je leest het goed FRIET. Een meisje uit Nijmegen (dochter van Josephien) kwam mij zomaar een frietje brengen. Gewoon omdat ik op twitter had gezet dat ik die kant-en-klaar maaltijden zo zat was en wel weer eens een frietje zou lusten. Zo lief dat ze dat kwam brengen. Wat een lieve mensen zijn er toch!! BEDANKT
We hebben ook maar eredivisie live voor een dag gehuurd. De TV kosten zijn hier toch al hoog. (4,10 per dag) dus kan die 2,50 er ook nog wel bij om even samen naar PSV - Willem II te kijken.
Dat zijn we nu aan het doen. Rob is moe en heeft ook weer een beetje pijn, maar het omslagpunt lijkt daar. Nu gaan we op naar herstel!! Eindelijk.
Myrne is ondertussen thuis heel hard aan het oefenen op de keyboard (nog nooit geen les gehad en kan geen noot lezen, maar speelt intussen al heel veel liedjes.. Het liedje wat ze nu aan het oefenen is bevat de volgende zeer treffende tekst, waarmee ik dit blog afsluit.
These wounds won't seems to heal
This pain is just too real
There's just too much that time cannot erase
When you cried I'd wipe away all of your tears
When you's scream I'd fight away all of your fears
An I held you hand through all of these years
But you still have all of me
Geen opmerkingen:
Een reactie posten