09/02 Operatie nummer 31 zit erop Grote operatie

Dat gesprek van gisteren hakt er toch wel in. Toch heb ik wel het gevoel dat het goed is geweest. Dat we tot een goede oplossing zijn gekomen om de opnames voor Rob makkelijker en soepeler met betere pijnbestrijding te maken.
Om 1 uur kwamen ze eindelijk het infuus aansluiten waar ik om 6 uur al om had gevraagd. Even later werd Rob weer wakker en moest hij spugen. Zijn maag was dan ook al heel lang leeg en daar wordt hij wel vaker ziek van. Gelukkig sliep hij erna weer verder.
Om 8 uur was het dan zover. Eerst had ik nog een gesprek met Masja op de gang over gisteravond en daarna was het tijd om Rob wakker te maken en te gaan. Hij besefte meteen wat er aan de hand was. Af en toe een traan maar daarna ging hij gelaten liggen.
We reden naar het CDB en weer ging niet alles soepel. Omdat de chirurg er niet was moesten we wachten. Gelukkig kregen we even een aparte kamer, zodat Rob niet vanalles zou zien. Daar konden we hem afleiden door heel rustig te zijn en een beetje met zijn knuffelhonden te spelen.
Na ruim 20 (!) minuten wachten kon Rob eindelijk naar de OK. Meteen zag je zijn gezicht betrekken. Dat de spanning dan toch weer te veel is opgelopen bleek wel op de OK. Rob moest ineens weer spugen. Gelukkig konden Ivo en ik hem weer rustig krijgen. En toen ging Rob slapen.
In de wachtruimte sprak ik erna nog lang met Masja over alles. Gelukkig wil zij meehelpen om een goed protocol voor Rob te maken. Masja wat ben je toch een fantastische vrouw. Daarna kwam de anaestesist nog even langs voor de pijnbestrijding. Ik vertelde haar dat Rob soms huilde om pijn maar soms zichzelf helemaal terugtrok in zijn eigen wereld en dat het dan een kwestie wordt van mij te vertrouwen hoe Rob zich werkelijk voelt. Dat er inderdaag misschien meer pijnstillers zullen moeten worden gegeven dan normaal.
Misschien komt Rob nog even op de IC te liggen, om hem goed te kunnen helpen. Dat moet dan maar. Nu is het wachten begonnen. En het wordt een grote operatie dus zo ongeveer 3 uur.. en misschien wel langer.
Ja het was lang wachten. Om half 12 kwam er een verpleegkundige mij vertellen dat het nog een uur ging duren, maar ze bleek er dus echt langs te zitten. Rond 13 uur kwam John ook gelukkig en zo konden we samen wachten op de chirurgen. En de klok die kroop op een gegeven moment voor bij. Het werd nu toch wel erg lang. Eindelijk om 14 uur kwamen Ivo en Horst Scharbatke naar ons toe.
De operatie was gelukt. Het malone stoma is ontmanteld. Het ileostoma is teruggelegd. Ze moesten daarna eerst de hele dikke darm losleggen die daarna grotendeels verwijderd is op 20 cm na. Daar hebben ze nu een colostoma van gemaakt. Het laatste stuk van de dikke darm bleek toch weer vernauwd en er zat bloed en slijm waarschijnlijk als gevolg van ontstekinge oid. Het is een grote operatie geworden. En om de pijn goed te kunnen bestrijden brachten ze Rob naar de Centrale Verkoeverruimte, omdat ze daar gewoonweg nog betere zorg kunnen leveren dan op het CDB (chirurgische dagbehandeling)
Dus op naar de nieuwe ruimte. De anaestesist kwam ook nog langs en ze vertelde dat ze een pijnblok in de buik had gezegd. Rob kreeg nu er nog morfine en S ketamine bij.
En om 14.30 mocht ik dus bij Rob. Daar lag hij dan. Helemaal bleek Ik zag dat hij pijn had. Gelukkig werd ik meteen geloofd en werd er ook gehandeld. De perfalgan werd aangehangen. Toen Rob nog steeds pijn aan bleef geven (wat hij alleen tegen mij zij maar gelukkig hoorde de vplkndg het) ging de verpleegkundige meteen de anaestesist bellen en er werd een duidelijk plan afgesproken. Eerst een bolus morfinge een half uur late nog een bolus. Als het nog niet genoeg was dan een bolus ketamine en evt de ketamine nog naar 0,7 Morfine staat op 2,0.
Helaas bleek dit alles ook echt nodig te zijn. Rob heeft steeds veel zijn ogen gesloten gehouden. Wel was het eerste wat hij vroeg toen hij wakker werd:"Mama mag ik mijn navel zien.." Maar helaas gaat dit niet want alles is nog ingepakt. Maar wel een prachtige reactie.
De dosis pijnmedicatie die hij nu heeft is wel het maximum wat hij op de afdeling mag hebben. Nu werkt het pijnblock nog maar het is afwachten wat het doet als die is uitgewerkt. Indien Rob alsnog meer pijn krijgt dan moet hij naar de IC. Hopelijk is dat niet nodig.
En eindelijk rond 17.45 mochten we naar de afdeling en kon Rob ook papa weer een dikke knuffel geven. Op de afdeling wilde Rob heel stoer TV kijken, maar na 5 minuten was het alweer genoeg.
Nu slaapt Rob alweer en hopelijk blijft hij dit heel de nacht doen. Eten en drinken dat mag nog niet. Sterker nog. Op zijn Pegsonde is een slang aangesloten dat zijn maag leeg houdt.
Gelukkig is de rest allemaal heel goed verlopen. Op de verkoever alleen maar complimenten. Terug op de kamer lagen er al een paar kaarten. Zo lief DANK JE WEL!! morgen laat ik ze Rob allemaal zien. Nu op naar morgen. De dag na de OK. Een dag van heel erg bijkomen.
O en niet te vergeten Ivo BEDANKT. Super gedaan!!