Heerlijk om thuis weer in je eigen bed te slapen. Maar 2 keer eruit voor Rob, gewoon om hem even in een andere houding te leggen, want dat lukt hem niet goed. Het doet hem gewoonweg pijn. Ook kwam er zo'n lief meisje naast je liggen. Logisch want ons Wiese heeft mij enorm gemist. Ach zo maar gelaten. Het slaapt aan de ene kant weer minder aan de andere kant geniet je meer. John ging om 8 uur Rob uit bed halen en ik sliep nog even verder, want oh wat was ik moe.
Daarna gaat het leven ineens weer "normaal" door. Rob lag lekker de hele dag op de bank. Af en toe ging hij wat zitten en ook af en toe een beetje eten en drinken. Pijnvrij is hij dus nog altijd niet, maar door rustig aan te doen is het wel onder controle. Heerlijk om weer met je kinderen te zijn en jammer dat Stan er nog niet is.
Ook een spelletje triominos spelen is dan weer leuk, alleen verliezen van een kind van 4. Grapje.
Af en toe kwam er nog even familie naar boven om naar Rob te kijken. Tante Ardi met Lieke en ome Ard en opa Pieter kwam ook maar even gezellig mee een spelletje spelen. Rob begon er wel aan, maar het kostte hem te veel energie nog.
Het is wel heerlijk om weer gewoon te koken. Sowieso is dat beter dan al die kant-en-klaar maaltijden. Op het einde van de dag merk je wel dat de afgelopen 2 weken al je energie heeft gekost. Het elke dag opnieuw vechten voor je kind, heeft zijn tol geeist. Het heeft me leeggezogen en dus was het lastig om op het einde van de dag, toch nog te blijven lachen. Maar je moet voor die dappere kinderen.
Rob ligt nu te slapen en hopelijk heeft hij een goede nacht. Gelukkig hebben de kinderen nog een paar dagen vakantie, dus geen dingen op uur en tijd. Wel jammer dat het weer een vakantie is geworden zonder echte leuke dingen. Maar we maken er zeker nog iets van. Nogmaals allemaal bedankt voor alle steun die ik van bloglezers en twitteraars, mensen op facebook heb gehad. Het was werkelijk waar hartverwarmend.
Steun die je nergens anders vind dat daar. Super.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten