En dan breekt de dag aan waarop Rob voor de zoveelste keer wordt opgenomen. Die tel ben ik inmiddels kwijt, maar over de 50 keer zit dit zeker. Eerst nog een betrekkelijk rustige ochtend.
Eerst ging Myrne de deur uit en helaas voor haar sliep Rob nog, dus een knuffel ging niet meer. Gelukkig met mama nog wel. Stan overkwam hetzelfde lot.
Maar toen Gijs, Luuk en Wiese de deur uitgingen, begon Rob hartverscheurend te huilen. Gijs en Luuk werden platgeknuffeld en Wiese durfde door dit alles niet meer.
Ik bracht ze naar school en helaas hield ik het ook niet helemaal droog. Het went nooit. Ook kreeg ik een mail van Ivo de Blaauw dat het gesprek vanavond of morgenvroeg zou plaatsvinden. No way Niet morgenvroeg. Maar op een mail terugsturen na kon ik nu niet meer doen.
De rest van de ochtend nog wat ingepakt en om half 12 bracht John ons richting Radboud. We waren rond 12.30 op afdeling het strand kamer 20.
Tijd genoeg en dus besloten John en Ik, Rob maar in bad te gaan doen. Dat kan tenslotte in het Radboud makkelijker dan thuis. Hier hebben ze een hoog/laag bad met een lekkere badstoel erin. En zo konden we Rob nog heerlijk wassen.
We kregen eigenlijk in hal die tijd ook niet duidelijk welke artsen er nog wel of niet zouden langskomen. Dat blijft raar natuurlijk. Ik gaf aan dat ik toch echt nog een gesprek wilde hebben. Zeker ook omdat ik na de operatie de pijnbestrijding goed wilde hebben.
Papa ging naar huis. En het lange wachten begon. Rob mocht al sinds de ochtend niet meer eten en soms vond hij dit heel lastig. Om 15 uur kwam Masja en Rob was even helemaal blij. Masja en ik bespraken nog dat ik me toch wel zorgen maakte om alles. Zij gaat gelukkig morgen mee naar de operatiekamer dus dat scheelt.
Rob ging even met Masja en Anke mee naar de hal, waar de kinderen konden knutselen. Ondertussen kwam de zaalarts en ik besprak met haar mijn zorgen. Helaas kon zij ook niet garanderen dat Ivo nog langs zou komen. Verdorie. Wat een gedoe weer.
Om half 4 ging ik de PAC van Rob aanprikken. Steevast een dag voor de operatie om hem zo wat extra stress te ontnemen. Lidy kwam mij assisteren. Ze vertelde ook dat Ivo vanavond om 20.30 nog langs zou komen. Oké ik ben benieuwd, maar het zal toch wel.
De anaestesisten kwamen ook al niet langs en zo wordt het lekker allemaal een onzekere aangelegenheid.
Rob ligt nu ondertussen rustig televisie te kijken. Beetje suf van het niet eten. Een beetje verdrietig omdat hij iedereen even mist. Hopelijk gaat hij snel slapen. Dat zou het beste zijn. Ik wacht gewoon op de chirurg en duim heeeeeel hard dat hij ook komt.
En ja om half 9 kwam Ivo voor een gesprek. Eerst moest Rob nog een knuffel van Ivo hebben, want ze zijn vrienden zei Rob. Daarna gingen we voor het gesprek.
Het was een heftig gesprek waar ik niet te veel in detail kan treden omdat ik dat niet wil en mag. Ja het knalde zelfs een beetje. Maar ik geloof dat dat heel erg nodig was. Van beide kanten overigens. Tenslotte zat ik iets te ver naar rechts van ht spoor en Ivo iets te ver naar links, maar uiteindelijk zijn we weer op het rechte spoor gekomen. Ja er moest iets komen om Rob te begeleiden in de pijn. Goed omschrijven hoe dat steeds gaat. We hebben nu het volgende afgsproken. Er komt een protocol van voor de operatie, een protocol voor net na de operatie en een protocol tijdens het verblijf in het ziekenhuis. Dus dat voor iedereeen duidelijk wordt hoe Rob met de pijn om gaat. De heftigste woorden vielen over wie dat nu moet doen. Maar we zijn tot een goede oplossing gekomen. Vooral PM-er Masja zal hierin worden betrokken. Zij kent Rob heel goed en zij en ik liggen heel vaak op één lijn en zij voel Rob haarfijn aan mbt zijn pijnemotie en pijnuitingen.
Ook de anaestesist dr. Luc Thielens gaat hier een rol inspelen, omdat hij al ooit een protocol voor Rob heeft gemaakt en ook mbt zijn pijnbeleving dingen heeft omschreven. En er wordt een verpleegkundige aangesteld die alles in goede banen gaat leiden zodat al deze protocollen ook uitgevoerd gaan worden..
Ivo bedankt voor het luisteren. Het was moeilijk. Ik weet het. Maar ik heb het idee dat dit een uitstekende oplossing is.
Op naar morgen. Om 8 uur OK. En dan wachten... Dit gaat wel door. Tot morgen.
8 opmerkingen:
kippenvel.
jullie zijn ook die hards, doorzettertjes hoor.
ik wil je heel erg bedanken voor de reuze kaart en ballon fransis vind het geweldig.
en ook wil ik iedereen bedanken voor de leuke lieve kaartjes . de kaartjes blijven binnen stromen. je dag kan zo niet meer stuk.
echt top.
dikke kus van ons
Ik ken jullie niet eens, maar gedachten gaan heel veel jullie kant op
Kanjer Rob, heel veel sterkte morgen. Het kaarsje brand hier al.
Lieve lieve lieve kanjers,
We hopen dat het gesprek vanavond nog heeft plaatsgehad en dat het nu goed geregeld is voor morgen.
We gaan weer heel hard duimen morgen dat de operatie goed mag gaan en eindelijk resultaat mag hebben.
We denken aan jullie.
Liefs van ons.
Lieve Rob,
We hebben jou vorig jaar leren kennen toen je samen met ons zoontje Julian op de Vuurtoren in het umc radboud lag.
Je mama vertelde ons toen dat je al heel veel daar had gelegen. Je bent na je operatie samen met Julian op de foto gegaan.
Wij willen langs deze weg jou heel veel succes wensen toi toi zet hem op. N knuffel en dikke kus van Julian.
Liefs Susanne Hamelink, mama van Julian
Ps natuurlijk ook groetjes aan je mamie
vanuit Ommen een hele dikke knuffel een megagrote hug en heel veel sterkte.
Liefs Quint en zijn mama
Lieverds, veel sterkte jullie kant op! Ik hou je blogs in de gaten! En heel goed je eens even flink van je hebt laten horen... Kus!
Lieve gitte,
Wij wensen jullie heel veel sterkte en we zullen jullie blijven volgen op de blog. Maandag even contact hebben om te kijken hoe het Rob gaat en of hij ons dan wil zien?
Groetjes angitt, stefan en finn
Een reactie posten