20/02 carnaval, morgen naar huis

En dan is het alweer dat 13 in het ziekenhuis. Heerlijk dat je 's nachts weer alles zelf mag doen en dus weer sneller kunt gaan slapen na een handeling en niet op die bel hoeft te wachten. Heerlijk iets meer privacy. Helaas was het tussen half 4 en half 6 weer bal en had Rob toch weer pijn.
De ochtend begon rustig. Ik had keurig volgens de regels om half 8 mijn bed opgeruimd en Rob sliep nog, dus een rustig koffie. Om 8 uur begon er weer leven in de brouwerij te komen en het rustige ziekenhuisleven van het weekend was voorbij.
Eerst ontbijten. Helaas at Rob nog steeds niks, maar ik maak me daar geen zorgen over. Daarna ging ik Rob even lekker rustig wassen. Ineens kon Rob ook weer zitten Ja Rob doet alles weer op zijn Robs. Eerst helemaal niks kunnen en als het even gaat, dan gaat hij er ook weer voor. Dus ook maar even in zijn rolstoel en zodoende kon ik lekker zijn bed verschonen. Nog even uitrusten in zijn bed. Rob was inmiddels omgedoopt tot Ridder Rob, want er werd carnaval gevierd in het Radboud. Wieneke kwam hem halen en zo kon Rob eindelijk in zijn rolstoel mee. Prins Carnaval en zijn gevolg liep daar rond en er waren ook dansmariekes. Ook de jeugdprins uit Vianen was aanwezig. De kinderen mochten balonnen beplakken. Rob vond het heerlijk. Helaas was het zitten van korte duur en je zag Rob met de minuut bleker worden. Op de vraag of we zijn bed moesten gaan halen, gaf Rob heel snel een bevestigend antwoord. Dus gingen Liesbeth en ik maar snel zijn bed halen en dat was geen overbodige luxe bleek achteraf. Rob vond het nog leuker toen papa samen met Gijs, Luuk en Wiese arriveerde. Op dat moment gingen de dansmariekes optreden en dat vonden ze heel leuk. Even was het echt carnaval. Rob de ridder lag te genieten in zijn bed. Zijn wens om carnaval te vieren in zijn ridderpak kwam uit. Helaas wel op een andere plek dan gehoopt. Maar de kinderen vonden het toch heel leuk. Ze kregen ook nog drinken en zelfs nog een aandenken van deze dag. Nog een optreden en het carnavalfeestje was over. Dus maar terug naar de kamer. Rob had het inmiddels toch weer even gehad en bleef goed liggen. Tussendoor wilde hij nog wel meedoen met de jongens, maar je merkt dat het nog te veel is. Toch is het begin gemaakt. Hij heeft gezeten en dat wil zeggen dat het herstel er is. En dan begint het te kriebelen. Ja je wilt naar huis. De zorg die kun je tenslotte zelf doen, geen probleem. En als je eenmaal aan naar huis zijn hebt gedacht dan zeg je ook maar dat je naar huis wilt tegen de verpleegkundige. Papa en de kinderen gingen weer naar huis en even later kwamen de artsen even naar de wond op Rob zijn buik kijken. Het plekje van zijn navel pust een beetje. Het is idd een plekje dat goed in de gaten moet worden gehouden. Een geruststelling is dat de CHP waarde was gedaald. Minder gunstig was dat er vocht zat. Ook de artsen vonden het verantwoord om morgen naar huis te gaan. JÓEPIE wat heerlijk om te horen. De verzorging kan ik tenslotte helemaal zelf. Wel een poli-afspraak voor volgende week donderdag bij Roxana Rassoulli en bij twijfel bellen. Morgen nog de immunoglobine behandeling en wondbeoordeling en dan naar huis. Oh wat ben ik het zat hier.
Er kwam nog een medisch psycholoog praten over de afgelopen 2 weken hier. Tja veel dingen gebeurt, maar bij een volgend opname wordt er vooraf een MDO gehouden waar ook ik bij mag zijn zodat ze weten wat er wel en niet gaat bij Rob. En dat Rob zijn eigen tempo heeft. Ik bedoel maar 3 dagen geleden zag het er nog niet zo super uit en nu gaan we morgen naar huis.
Daarna kwamen lieve Natasa en Kay op visite. Doordat Kay zolang in het ziekenhuis heeft gelegen weten ze wat we doormaken. Kay zei zelf: Ik kreeg nooit zoveel visite en daarom ga ik naar Rob omdat dat leuk is... Ja brok in mijn keel.
Het was heel gezellig. Bedankt!!
Rob bleef de rest van de middag liggen en dat brengt on eigenlijk tot het volgend probleem, want hoe moet hij morgen naar huis. Zitten gaat dus echt niet lang en hij moet minimaal een uur in auto zitten. Dat zal dus liggen worden. En die gordel over zijn buik is ook niet lekker. Maar even de artsen vragen morgen. Maar nu op naar morgen. Heerlijk naar huis.
Ik wil toch iedereen bedanken voor alles. Voor de goede zorgen. Maar vooral de PM-ers. Zij waren weer fantastisch!!! En Prof Mark Wijnen en Dr. Ivo de Blaauw en Dr. Horst Scharbatke bedankt.. Jullie hebben mij heel erg gesteund en zijn in mij blijven geloven , maar veel belangrijker is dat jullie wel hebben gekeken naar Rob en hoe Rob is. Bedankt. Nu op naar morgen en dus is de laatste beroerde nacht begonnen..