En zo heeft Dr. Marc Levitt je wel het hele weekend aan het denken gekregen. Nadenken over alles rondom de operatie en zeker stof tot nadenken genoeg mbt de toekomst, want als het stoma alsnog ooit wordt opgeheven wat heeft dit dan voor gevolgen en die zijn groter dan ik in eerste instantie meteen binnen 10 seconde doorhad.
Ook komen er vragen naar boven, met hoe is het dan nu precies met zijn colon gesteld. Zit er nog een vernauwing en wat veroorzaakt de pijn. Is er dan echt geen ontsteking?
Kunnen ze uberhaupt wel succesvol opereren. Zijn ileostoma aanleggen was tenslotte een hele klus geweest waarbij de operatie 3 uur langer duurde dan gepland.
Ik heb de vragen op zondagavond opgeschreven en doorgemaild naar Ivo de Blaauw.
Maar wat mij nog meer dwarszit is, hoe gaat het straks met de pijnbestrijding. Ik merk dat de gevolgen van de slechte pijnbestrijding en het absoluut niet luisteren naar de moeder er bij mij heeft ingehakt. Het heeft mijn vertrouwen in pijnteams tot het 0 punt doen dalen. Dat gezichtjes systeem daar moeten ze bij mij nu niet meer mee aankomen, omdat Rob gewoonweg iedereen voor de gek houdt met dat systeem.
Ik wil gewoon dat er nu wel wordt geluisterd. En dat vertrouwen is danzij het sophia nu best geschaad hoewel het Radboud dat beter doet dan Rotterdam.
Ik heb daarom ook een gesprek met de chirurg aangevraagd, maar tot nu toe nog steeds geen antwoord met de garantie dat dat gesprek er komt.
Ja inderdaad nog heel veel vragen waar ik graag voor de operatie antwoorden op heb. Anders ben ik bang dat ik toch maar moet zeggen dat de operatie uitgesteld moet worden tot ik antwoorden heb. Ze zijn te cruciaal en ook de huisarts die vandaag heel belangstellend belde beaamde inderdaad dat de vragen erg belangrijk zijn.
Nu op naar morgen. De zenuwen gieren door mijn keel.
Afgelopen dagen waren natuurlijk wel erg leuk met al dat schaatsen!! Zaterdag zijn we nog naar de ijsbaan naast de school geweest. Gijs en Luuk gingen schaatsen. Wiese glijden en Rob kruipen op het ijs. En met dat zonnetje was dat helemaal geen straf
Maandag hadden ze ook nog snel een schaatssponsortocht georganiseerd. En dus ging ik ook maar even met Rob meehelpen. Rob genoot ervan om te kruipen op het ijs. Wiese was heerlijk aan het glijden. Luuk ging als een speer, al is hij beter in voetballen dan in schaatsen. Gijs ging al echt heel hard.
Zo zijn het koude maar leuke dagen geweest.
En terwijl iedereen zich druk maakt of er wel of geen elfstedentocht komt, hebben wij wel iets anders om ons druk om te maken.. Op naar morgen, op naar het Radboud, op naar operatie nr 31..
Er zijn mensen die naar het adres hebben gevraagd. Bij deze:
Umc St Radboud
Rob van den Eertwegh
Afd. Het Strand (Q2S)
Postbus 9101
6500 HB Nijmegen
4 opmerkingen:
Heel veel sterkte en ze moeten morgen gewoon antwoord geven op je vragen!
Dikke knuffel uit zwolle
Ik weet niet wat ik nog kan zeggen.. We denken aan jullie en leven enorm mee. Sterkte!!
Liefs van ons.
Gaat nu wel heel dichtbij komen
We blijven enkel bidden... heb je ons weer... we denken aan jullie!
Wat een liefdevolle moeder horen we hier steeds weer, sterkte samen en veel kracht en wijsheid gewenst.
Liefs Elvira en Jense
Een reactie posten