21/02 operatie 39 is alweer klaar.

De nacht verliep niet geweldig. Rob sliep gelukkig wel goed door. Ondanks dat er toch weer gepraat werd. Gelukkig is Rob wat gewend aan herrie. Wel was hij vroeg wakker door een iets te luidruchtige verpleegkundige. En al probeer je een beetje duidelijk te maken dat zachtjes praten ook mag, het lijkt soms niet door te dringen.
Gelukkig hoefde we niet lang te wachten. Eerst nog even alle medicijnen gegeven en daarna met PM-er naar de operatieruimte. Operatiekamernummer 16 zoals vaker.

afdruk van de voet 20 febr. 2014

Gelukkig verliep alles vrij vlot. In het voorportaal hoefde we niet lang te wachten en gelukkig was iedereen zo wijs om niks tegen Rob te zeggen. Rob lag er rustig bij met beide handen in de nek, zoals altijd.
Even omkleden en daarna op naar OK. Ivo de Blaauw was de enige die op de operatiekamer nog een glimlach kreeg, want hij is mijn vriend zegt Rob altijd.
Snel brachten ze Rob in zijn eigen bed in slaap, nog een kus en wachten maar.
Ik wist dat het niet zo heel lang wachten werd. Na een uur al werd ik bij Rob geroepen en alles was al achter de rug. Ivo de Blaauw kwam even later uitleg geven. De teen is gedeeltelijk verwijderd en met niet-oplosbare hechtingen dichtgemaakt. Dus over dag of 10 deze laten verwijderen. De Port-a-Cath kon absoluut niet een beetje opgeschoven worden ivm de positionering van zijn VP drain. Ja de PAC zit niet goed maar het is nu beter om deze toch te laten zitten.
Ook had Ivo de lis (het laatste stukje dikke darm wat is blijven zitten maar niet wordt gebruikt) gespoeld. Inderdaad kwam daar wat pus uit en zag het allemaal wat rood. Het zou dus inderdaad de vele pijn en verhogingen kunnen verklaren. Tja je hebt het allemaal vaak genoeg aangegeven. Maar eigenlijk werd gezegd dat het niet kon. Maar het kon dus wel.

foto van zijn smurfenvoet!!

Nu moeten we even nadenken hoe we dit oplossen. Vaker spoelen? Of speelt er nog iets meer. Ik weet het niet. Maar nu moet het iig wel beter zijn nu alles eruit is gespoeld. We wachten af.
Net nadat Ivo weg was werd Rob al wakker en was meteen goed wakker. Hij maakte eerst een foto van zijn ingepakte voet. Hij vond het net een smurfenvoet.. Tja ingepakt door een chirurg die de Blaauw heet en dan kun je al snel heel hard lachen en dus konden we al snel naar de afdeling. Daar wilde hij meteen een boterham en gelukkig ging dat allemaal goed.
Even wat bijkomen en daarna gewoon doorgaan waar je mee bezig was. Aan de afdelingsarts vroeg ik eigenlijk of we niet naar huis konden. De zorg doe je toch zelf en wat is de meerwaarde van morgen de wond laten zien. Dat ging ze bespreken met Ivo de Blaauw.
Even later (het was inmiddels 14.30) kwam ze terug op de kamer. Morgen zou evt de chirurg meekunnen kijken naar de wond. Maar ze verwachten eigenlijk geen rode wond, want als het weer ontstoken raakt dan zie je dat toch niet meteen. Dus vroeg ik of ze dan sowieso iets zouden doen, want stel dat de wond morgen rood ziet, wat doen ze dan. Eigenlijk niets zei ze toen. Kortom of de chirurg nu meekijkt of niet, niemand zal iets doen.
Maar ze vroeg of ik het niet eng zou vinden, en ik zei ook dat ik inmiddels heel veel wonden heb gezien en verzorgd dus dit kan ik best wel aan.
Wel vroeg ik of ik verband en watten mee kon krijgen, want Rob ontziet zijn voet niet echt omdat hij niks voelt en dan is stoten wel gevaarlijk. En dus mochten we naar huis.
Snel weer alles inpakken en weer naar huis.
Rond 17 uur waren we thuis.  Rob op de bank en hup met de kinderen snel eten . We racen gewoon door alsof er niks is gebeurd.
Nu maar op naar herstel en vooral afwachten wat er met zijn temperatuur gebeurd en morgen vooral nieuwsgierig hoe alles er precies uitziet. Rob wil het in ieder geval heel graag zien.
En dit was dus de 850ste blog op deze site. Een blog met veel mooie, unieke en moeilijke momenten. Een blog van het leven van een held.