Het was echt een shock na donderdag. Eerlijk is eerlijk, ik had er een flinke klap mee gekregen dat Rob voor de zoveelste keer geopereerd moet worden, maar wat ik het aller ergste vind is dat de buik van Rob weer helemaal open moet.
En klappen komen het hardste aan, als je ze niet aan ziet komen en dit is daar dus een voorbeeld van. Dat er iets meer aan de hand was, dat had ik wel door, want anders ga je niet steeds contact met het ziekenhuis zoeken, maar dat het op een grote operatie zou uitdraaien dat had ik niet verwacht.
Vrijdag was dan ook een hele moeilijk dag voor ons allemaal. Maar je moet door. Rob heb ik maar gewoon naar school gedaan, maar na een uur moest ik hem alweer halen. Te veel pijn aan zijn stoma. De verzorging van dit stoma is een complete ramp. Het doet hem zoveel pijn en omdat er dus ook steeds wondvocht ontstaat, plakt het stoma voor geen meter en ontstaan er dus steeds lekkages. En zo gingen we het weekend in. Aan de ene kant gaat alles door, maar juist dan heb je eigenlijk even tijd nodig om het te verwerken. Maar de plicht roept, dus gewoon door in de bakkerij, en weer als coach langs de lijn staan.
Gelukkig zondag even afleiding bij de keepersacademie en techniekacademie. Gijs en Luuk waren weer super enthousiast dat het na een winterstop weer is begonnen. De rest van de dag maar rustig aan, en zo proberen het op een rijtje te krijgen, wat maar gedeeltelijk lukt zo.
En dan is het maandag en is het feest. Gijs is 11 jaar geworden!! Dus klonk er al vroeg een lang zal hij leven in dit huis. Op school was het trakteren en daarna thuis een beetje visite. Helaas werd Gijs wel ziek deze dag. Buikgriep ligt overal op de loer momenteel.
Vandaag heb ik ook maar weer het ziekenhuis gebeld. De pijn bij de verzorging is niet te hebben en dus wil ik ook wat zekerheid dat Rob toch echt volgende week geopereerd gaat worden. Uiteindelijk belde er een kinderarts terug en veel kan er eigenlijk niet, want niemand kan die lekkages oplossen en het enige wat we nu kunnen is nog nerufen naast de tramadol geven. Hopelijk belt Mark Wijnen mij nog op, want ik ga nu echt de druk op de ketel houden. Dit is niet te doen. Een kind zou geen pijn hoeven te lijden, maar we weten inmiddels dat dit dus echt niet opgaat.
Verder nog iets leuks. Ja hoor. Myrne heeft opgetreden op het Stedelijk college. Voor het eerst gezongen!!! Natuurlijk was ze erg nerveus maar ze heeft het super gedaan. Je kunt het fragment vinden op youtube.com zoek daar naar Fleur en Myrne Ze zingen True colors.. Echt doen!!
1 opmerking:
Lieve mensen een knuffeltje van ons, Jense en Elvira
Een reactie posten