29-08 Rolstoeltennis

Rob en zijn vakantievriendin Alba

Na weer de zoveelste ziekenhuisopname is het altijd weer even bijkomen. Zeker ook voor Rob. Zijn kleine lijfke heeft toch weer een klap gehad.
Rob ging donderdagochtend gewoon weer even naar school en helaas moest hij door deze OK zijn eerste schoolzwemdagje missen. Dus hield ik hem maar thuis. Het gebied rondom de PAC was zo gezwollen en pijnlijk dat het de eerste keer niet lukte om de PAC aan te prikken. Meteen na het verwijderen van de naald kwam er ook veel vocht uitlopen. Gelukkig lukte het de tweede keer wel.
Vrijdag hoefde Rob ook maar een halve dag naar school en opnieuw was het aanprikken pijnlijk en ik besloot om de naald maar een weekend te laten zitten. Helaas voor Rob betekende dat wel een weekend lang vastzitten aan de infuuspaal, omdat het dan beter is om het infuus op een lage stand te laten lopen. Maar Rob zelf wilde dit nu veel liever. Echt fit was hij toch niet en zo kon hij lekker een weekend rustig aan doen. De Disney DVD's werden voor de dag gehaald en ze genoten daar van dus dat scheelde weer.
Zodoende hadden we een lekker rustig weekendje. Stan, Gijs en John gingen nog wel genieten in Almelo van een avondje  Heracles-PSV maar voor de rest gebeurde er naast het gewone werk niet veel in huize Van den Eertwegh.
Maandag was het weer gewoon school en iedereen vertrok alweer heel vroeg in de ochtend. Gijs begint al een beetje te wennen op zijn nieuwe school al heeft hij nog moeite om alle spullen echt mee naar school te krijgen. Regelmatig wordt er nog iets vergeten en dus gaan we hem voorlopig maar even helpen daarmee. Het valt ook allemaal niet mee.
Woensdag hielden we het kinderfeest van Luuk alvast. Luuk is nog wel niet jarig (19 september) maar soms komen dingen nou eenmaal zo uit. Vorig jaar is namelijk een kinderfeest voor hem erbij ingeschoten. Luuk is helemaal weg van de smurfen en nou ging hij met 4 meiden en 2 jongens naar de smurfen in de bioscoop. Recht uit school kwam iedereen mee. Snel een broodje knakworst en op met papa naar de bioscoop.
De zorg gaat tenslotte door, dus even een rustige middag met Wiese en Rob. (relatief rustig dan :-).)

Vandaag was ook de eerste keer dat Rob ging rolstoeltennis. Eindelijk hadden we gevonden waar Rob dat kon gaan doen en eindelijk was hij fysiek in staat om ook eens lekker te gaan sporten. Om 18.15 ging we samen op weg naar Sint Michielsgestel. Daar aangekomen vond Rob het allemaal nog al eng natuurlijk. Maar daar zag hij ook ineens meer kinderen in een rolstoel en al snel ging hij ook meedoen. Rob werd even apart genomen om met te kijken wat hij kon en wat nog niet. Ook had de trainer een sportrolstoel meegenomen maar dat was nog een stap te ver. Daar durfde hij nog niet in.
Het slaan tegen de bal ging al best goed en ik zag een zeer trotse Rob al hij de bal al over het net geslagen kreeg en gaande weg de training ging het inderdaag ook steeds beter. Rob genoot tussen al die kinderen in een rolstoel. Dat alleen was voor hem een unieke ervaring en meteen wist ik dat we er goed aan gedaan hadden. De trainer kwam na afloop vertellen dat hij wel talent had en dan krijg je toch wel kippenvel. Dit hadden we een half jaar geleden niet durven dromen maar vandaag flikte hij het gewoon.
Trots reden we samen naar huis en onderweg zei Rob ook dat hij de volgende les wel in de sportrolstoel wilde tennissen. Ik ben benieuwd.