12/03 Een miniziekenhuis

En dan ineens is het hier een echte ziekenboeg. Rob legde ik gisteravond maar naast me in bed. Een kruik heb je dan echt niet meer nodig. En als er dan rond 3 uur nog een gloeiend heet meisje naast je komt liggen, dan snap je dat je niet meer echt kunt slapen. Tegen 6 uur waren ze beide wakker en ineens leken ze wel helemaal beter. Maar eenmaal opgestaan, was dit schone schijn. Wiese had al 39.8, maar Rob had maar 37,6. Nou dan denk je nog even misschien kwam het van Rob ook van de griep, maar ergens zie je toch wel verschil Wiese was echt dood en dood ziek, terwijl Rob nog best veel kon.
Iedereen naar school en ik de ziekeboel maar in de watten leggen. Twee bedden van de bank gemaakt en daar lagen ze. De temperatuur van Rob steeg toch wel naarmate de dag vorderde en Wiese kwam steeds boven de 40 uit. Rond 10 uur belde Roxana Rassouli op. Ze vroeg of ik kon komen, maar eigenlijk moest papa naar bed, want hij had de hele nacht gewerkt. We besloten om de standaard dingen bij de huisarts te laten controleren. Dus urine opgevangen en op naar de huisarts.
Daar bleek al snel dat Rob een urineweginfectie had en ook zijn wond onder het stoma was niet helemaal rustig. De huisarts vond toch antibiotica noodzakelijk en ja dat moet dan weer via het infuus. Helaas bleek al snel dat de huisarts dit niet voor mocht schrijven anders moesten wij het zelf betalen, dus werd er contact gezocht met Roxana Rassouli en zij ging nu alles voorschrijven.
En dan blijkt dat dit ook alleen maar bij de Radboud apotheek kon opgehaald worden omdat we bij de apotheek in het dorp tot de volgende dag moesten wachten voordat alles binnen was.
Dus helaas voor papa, moest hij toch langer opblijven en ik bracht Rob naar huis, om vervolgens even op en neer naar Nijmegen te rijden voor de antibiotica.
Omdat ik er ook achter kwam dat mijn nieuwe winterjas kapot was, pakte ik snel een andere jas en muts dat ik ben vergat ik dus mijn portemonee en dat is niet handig met een parkeergarage. Nog snel 1,50 gevonden en nou maar duimen dat het niet langer dan een uur ging duren bij de apotheek. Nou bijna, om precies te zijn rekende ik na 59 minuten af. Het blijft altijd opmerkelijk dat je eigenlijk met dit soort dingen zelf moet zeggen wat er allemaal nodig is. Maar uiteindelijk ging ik met 2 volle dozen en een tas terug naar huis. Antibiotica voor infusie voor een week.
Thuis gekomen waren de 2 gappers echt heel ziek en ze vielen heerlijk in slaap. Maar wat administratie gedaan, eten koken en dan begint het miniziekenhuisje echt te draaien. Alles klaarmaken voor het infuus. PAC aanprikken en de antibiotica klaarmaken. Dit houdt in. Water optrekken. In het flesje poeder spuiten 16,1 weer optrekken. Dit doen in een infuuszakje van 50 ml en dit weer aan het infuussysteem hangen. Dat is het.
Nu weet je ook de komende 7 nachten heel kort zullen worden. Tenslotte is om 12 uur de laatste dosis en dan kun je om 1 uur gaan slapen om vervolgens om 5.45 weer op te staan. Het is niet anders. Hopelijk slaat het aan. En hopelijk is morgen Wiese ook weer wat beter, want net stond de thermometer op 40,8. Prettig voelt dat niet.
Ik sluit af met onderstaande foto. Deze foto is door Myrne gemaakt opweg naar Scotland. Het symboliseert een rust. Een rust waar we eigenlijk heel hard aan toe zijn, maar nog steeds onbereikbaar is. Net als de horizon....