En dan is het weer weekend. Een weekend waarin je eigenlijk merkt dat de vakantie weer om is gevlogen en dat jezelf nog totaal niet toe bent aan het ritme van school, maar dat het voor de kinderen weer wel goed is dat ze gaan. Op één of andere manier was ikzelf totall loss. Van al die tijd weinig slapen en toch weer zowat een week met steeds intensief bezig zijn met ziekenhuis, bakkerij en nog de kinderen tussendoor.
De tweede week van de vakantie kwam dat er uit. Zeker ook omdat de twijfel rondom de gezondheid van Rob er nog steeds is. Dit weekend ben ik ook maar begonnen met regelmatig Rob weer tramadol te geven. Het blijft moeilijk om dit te doen zonder dat je eigenlijk officieel toestemming hebt van de artsen, maar ik heb ondertussen geleerd om naar mijn gevoel te luisteren. Iedere keer nadat ik de tramadol had toegediend kon Rob tenminste even met de andere meespelen.
Het weekend verliep verder rustig en de vakantie was zo weer ten einde. Een vakantie waar de kinderen eigenlijk niks aan hebben gehad. Nergens naar toe geweest, maar het is niet anders. Dus ook geen spannende verhalen vandaag op school. En dan moet je wel even slikken als andere ouders tegen de juffrouws zeggen dat hun kind vast veel te vertellen heeft, want zoveel leuke dingen gedaan in de vakantie!! Dan kun je beter naar huis lopen.
Ja de zoveelste vakantie die voor onze kinderen finaal in het water is gevallen vanwege de gezondheid van hun broertje.
Rob deed het vandaag wonderwel goed op school. Door de tramadol kon Rob ineens wel meedoen en dan ga je ook weer twijfelen. Heeft Rob namelijk altijd alsnog die pijn gehad, of was het echt vermoeidheid dat hem parten speelde of was het een combinatie. Maar dat pijnvrij zijn heeft ook weer zijn keerzijde. Rob wist niet meer van stoppen. Rond 18 uur stortte Rob dan ook volledig in. Zijn stoma ging ook ineens heel hard lopen en binnen een uur kwam er 350 cc uit. Om 19 uur aan de sonde en die wat hoger gezet dan normaal. Rob klaagde van hoofdpijn en zijn ogen waren helemaal naar binnen gevallen. Rob was helemaal op. Teveel gedaan en dat kan zijn lijfke gewoonweg niet aan. Rob viel als een blok in slaap.
Morgen maar een middenweg in alles gaan zoeken en iig in de middag niet naar school, want dat is echt te veel. De rest van de week staat er namelijk geen ziekenhuisbezoek gepland en dat wil ik eigenlijk zo houden...
Nu was er vandaag nog een ongelukje te melden. Wiese had op school met haar duim tussen de deur gezeten en nu is haar duim flink gekneusd. Kortom een vervelende eerste schooldag van het nieuwe jaar. Morgen weer een nieuwe dag! :)
3 opmerkingen:
wat ik al zei op twitter, ze hebben dan geen pijn en gaan zich dan meteen goed gedragen en kinderen gaan door..Even op de rem trekken mamma en dat zal hij niet leuk vinden maar mamma vind het niet leuk als hij in elkaar stort. Zou toch ff aan de bel trekken bij de artsen dat hij zoveel pijn heb, dat je tramadol moet geven. Want als paracetamol niet werkt en je moet dit gebruiken dan zal bij hun de ogen wel open gaan.
Arme Wies dat was geen leuk begin van school.
Lieve Gitte,
Ook voor jullie wensen we heel veel rust en beterschap voor 2012. We wensen jullie een jaar met minder ziekenhuisbezoeken en een hoop energie voor Rob (en dus voor jullie allemaal)en heel wat minder pijn voor Rob. En nu maar hopen dat die wensen ook gaan uitkomen! Wij gaan voor RRR en gaan er ook een beter jaar van maken dan voirg jaar!
Lfs
Esther
tranen kunnen helaas niet helpen ( O) pa
Een reactie posten