woensdag 4 juli 2018

04/07 Niet slapen

En wederom een slapeloze nacht voor Rob. Hij kan gewoon echt niet slapen. De angst overheerst. Steeds herrie om hem heen en teveel irritante rotpiepen. Ook de angst dat het niet goed gaat is er en dan juist als die angst er is, mag ik er niet zijn. Het is te belachelijk voor woorden.
Oh de verpleegkundigen hier zijn aardig , daar gaat het niet om. Maar het belang van Rob is er niet bij gebaat.
Weer vijf keer bij Rob geweest. De lange gangen door naar de IC. En steeds gaat Rob even slapen, om daar na als ik weg ben weer snel wakker te worden. Zodra ik terug ben, ligt hij weer TV te kijken en kijkt angstig in het glas naar de getallen van de monitor. Want hij hoort weer een piepje, maar dat piepje is niet van zijn monitor.
Zo gaat hij de nacht door. Niet te doen.
Om 9 uur mocht ik dan eindelijk bij Rob. De noradrenaline was afgebouwd en de optiflow stond alleen nog op zuurstof met een beetje flow. De fentranyl stond op de helft.
Rob was goed te pas en de chirurg had gezegd dat morgen de drains er waarschijnlijk uitmochten en dan hop naar de afdeling.
Allemaal leuk dat je dat tegen een kind zegt, maar hopelijk beseft de chirurg ook dat het woordje waarschijnlijk, niet wordt gehoord.
Rob was goed. Alles ging goed. De bloeddruk, de ademhaling en de saturatie.
Na 12 uur mocht hij weer over op de normale neusbril. Ja eindelijk durft hij dat, al zegt hij zelf dat hij het kapje nog steeds fijner vindt. Maar ook met de neusbril met alleen zuurstof bleef de saturatie goed. Iedereen is tevreden. Het gaat buitengewoon goed met Rob. Dit had niemand verwacht. Ongelooflijk.
Helaas lijkt 1 drain nu juist wat meer te lopen. maar de verpleegkundige van de avonddienst zei ook dat er misschien gisteren wat minder goed was geheveld. Nou gisteren was er sowieso weinig gedaan, want er was geen tijd. Zou mijn kind dan straks de dupe worden? Nou ik wil echt hier weg. Niet dat de zorg niet goed is, maar de randomstandigheden zijn wel beroerd. In de avond moest ik dus weer van de kamer af, omdat de ICarts mijn kind ging onderzoeken.  Te gek voor woorden. En ik kan er zo boos om worden. Rob moet mij vertellen wat ze hebben gedaan en dat stelt werkelijk geen bal voor. Waarom deze geheimzinnigheid. Zo klaar mee.
sorry, ze waren ondeugend.
Op de afdeling zeiden ze ook dat er een bed klaar stond voor de volgende dag. Nou we gaan, want Rob en ik houden het geen extra nacht meer uit. Rob moet gewoon een keer gaan slapen, en dat gaat het hier niet worden.
Ook overdag heeft hij niet meer geslapen. Opa Pieter was gezellig even een kwartier hier. Langer mocht niet.
Tussendoor was Rob al langzaam aan het eten. Maar na een paar happen, besloot iemand om even zijn longen uit te zuigen. En dan is het maar goed dat je er weer wel bent, anders hadden ze dat nooit voor elkaar gekregen. Helaas was het beetje pudding wat hij gehad had, natuurlijk er zo weer uit. Ja ideaal moment zo net na die paar happen. Zucht.
Later kwamen papa en Luuk, en Rob genoot. Samen met Luuk een beetje lol maken.  Hij is gewoon echt geen patient meer voor IC. Zou die drain dan dadelijk voor zo'n belemmering gaan zorgen. Ik hoop het echt niet. Want het belang van het kind gaat nu echt voorop. Maar ze mogen niet met fentanyl naar de afdeling. Nou dan zoeken ze maar een andere pijnstiller voor die ene drain! Ik ben er zo klaar mee, dat niemand het fatsoen heeft om als arts een beetje uitleg te geven. Nee dit kan gewoon niet meer. Kijk ik ben dankbaar voor wat ze gedaan hebben, maar naast opereren, hoort ook nazorg en ook die moet met overleg geleverd worden. En dat overleg, dat kunnen ze heel slecht.  Goede zorg is een totaal plaatje.
Hopelijk morgen echt hier weg. De verpleegkundige zei het mooi. In het belang van Rob zou dat echt moeten. Ik zei, schrijf het aub op.
Weer een lange nacht tegemoet. Ja we zien er tegenop. Beide.


Geen opmerkingen: