25/3 Bezoekje kinderarts. Opstandige Rob

Eindelijk, eindelijk nam woensdag de kinderchirurg contact met me op. Uiteraard weer op zo'n fijn moment als je in de auto zit. Aangezien je nog steeds handsfree moet bellen legde ik de telefoon op mijn schoot. Niet erg makkelijk maar het moest maar even.
Dat er niet eerder gebeld was, is toch weer het aloude probleem. Toch niet helemaal begrijpen wat het probleem was en na enige uitleg van mijn kant ging Ivo er gelukkig serieus op in. Waarom blijft de lis prut produceren. Is het de groei? Maar in combinatie met steeds de verhoging en op OK toch duidelijk gezien te hebben dat het iets op ontsteking lijkt, is nu het advies om te spoelen met een ander middel (Mesalazine). Voorlopig 14 dagen lang elke dag. Een middel dat ook gebruikt wordt bij colitis ulcurosa.
Ik was opweg naar Bladel waar Jurgen Dirkx (oud PSV-er) woont. Hij ging verhuizen en schonk heel veel spullen aan ons. Echt helemaal super. Spullen die we wel degelijk kunnen gebruiken, maar ook spullen die we mogen verkopen voor Stichting Vrienden van Rob. Jurgen BEDANKT.
Rob was ondertussen wel iets beter dan voorheen. Wel is hij heel snel moe. Zelf wijt hij het nog steeds aan de operatie, maar dat geloof ik niet. Maar het geeft wel aan dat hij dus erg moe is, vooral bij inspanning.
Ook is hij momenteel erg opstandig. Opstandig op school waardoor hij zijn werk niet afmaakt en ik dus samen met hem thuis aan de slag moet. Nou dat heb ik dus na 2x afgekapt. Nee dit ga ik er niet nog bij doen. Werk op school hoort ook op school. En Rob probeert het gewoon uit. Hij probeert wel meer uit momenteel. Kijken tot hoe ver hij kan gaan. Een puber is er niks bij. Ook wat brutaal. Niet erg fijn dus.
Vandaag stond er een bezoek aan de kinderarts op het programma. Voormiddag na school en daarna naar Nijmegen. Wel een lastig tijdstip met betrekking tot de antibiotica gift. Die viel precies midden in de reis naar Nijmegen. Dus 1 spuit aanzetten en halverwege bij de benzinepomp van spuit wisselen en verder rijden.
Jos was zoals altijd weer keurig op tijd. We vertelde hoe het ging en zeker dat het zo op en af gaat. De hoofdpijn klachten de pijn in de buik en rug. Steeds wisselt het elkaar af. Ook zijn opstandig gedrag kwam ter sprake, maar dat liet Rob ook keurig zien. Het liefst duik je dan weg onder de tafel. Maar gelukkig weet Draaisma hier super mee om te gaan. En uiteindelijk liet Rob toe dat de kinderarts hem toch even onderzocht. Oren schoon, buik soepel en verder niks geks.
Ik vertelde ook dat Rob was afgevallen. We hadden de TPV iets afgebouwd en Rob iets meer eten gegeven, maar helaas blijkt dus maar dat hij het niet opneemt. Een tegenslag, want stiekem hoop je anders.

Myrne is in Palencia geweest. Uitwisseling!

Ook even gekeken of de operatie voor de blaasvergroting al ingepland stond maar helaas kon er niks gevonden worden. Dus maar weer een mail naar de kinderchirurg en de kinderuroloog. Soms vraag je je af of het echt niet beter kan. Sterker nog, ik vind dat dit beter moet. Er is nu al veel mail en telefoon aan besteed maar steeds geen goede communicatie terug.
Toch is het wel belangrijk dat de operatie in de week van 21 april plaatsvind. De kinderarts staat daar helemaal achter. Ik zei dat ik rekening hield met 3 weken ziekenhuis, maar Draaisma zei dat dat nog aan de korte kant was. Normaal niet, maar voor Rob zeker.
Er moest nog worden bloedgeprikt en nadat we een telefonische afspraak hadden gemaakt, konden we weer terug naar de wachtkamer.
Even later was Rob al aan de beurt om te prikken. Alles ging goed totdat de verpleegkundige aangaf om er iemand bij te halen. Maar Rob wilde dit niet zoals gewoonlijk. Ook ik gaf aan dat we dit beter niet konden doen.
Helaas ging ze toch iemand halen. En toen hadden we de poppen aan het dansen. Rob werd zo boos. Gelukkig mocht ik toen eindelijk assisteren zoals we altijd doen. Jammer dat ze niet meteen luisteren. Het prikken ging weer goed toen. Natuurlijk doet het pijn maar Rob hield zijn arm keurig stil en de vele buisjes werden snel gevuld. De verpleegkundige gaat nu in zijn dossier zetten dat moeder assisteert tijdens het prikken en dat er maar 1 verpleegkundige in de ruimte mag zijn.
Daarna maar naar huis en wachten op de uitslag van het bloed.
Myrne is vorige week naar Palencia geweest met school. Ze heeft een week bij een Spaans gezin gelogeerd en heeft genoten! De Spaanse mensen zijn zo leuk.
En Stan mocht nu echt auto rijden dus werd Myrne met een hele delegatie van het vliegveld gehaald. Stan achter het stuur. Manouk die benieuwd was of Stan kon rijden en Wiese en Rob die Myrne enorm gemist had en ikzelf natuurlijk. Leuk om naast je zoon te zitten. En nog leuker om een Myrne te zien die zo genoten had.