18/03 Soms even vreemde momenten

Hoop op een antwoord mbt de lis heb ik inmiddels opgegeven. Ik begrijp soms echt niet meer hoe het systeem in elkaar zit. Hoe moeilijk kan het zijn om een antwoord te geven op een mail. Maar straks als de operatie daar is mbt de blaasaugmentatie, hoop ik niet dat deze lis een groot probleem gaat vormen. Ze wilde dit stuk colon gebruiken voor de blaasvergroting, maar een stuk colon wat geinfecteerd is kan gewoon weg niet gebruikt worden!
Maar na 7 mails eraan gespendeerd te hebben en de kinderarts die de chirurg steeds aan zijn jasje trekt, geef ik het op.
Ondertussen is Rob ook niet fit. Zaterdag ging hij tennis maar halverwege stopte hij. Even uitrusten en daarna nog even verder. Vrijdagavond was er al zo'n raar incident met zijn hoofd. Hij werd wakker van een knal en had erna hoofdpijn. Je denkt dan nog even dat hij de knal gedroomd had. Maar zaterdag klaagde hij er weer over en durfde niet te gaan slapen. Ik ging naast Rob in bed liggen en zo viel hij in slaap. Zondag maar wat rustig aan, maar Rob speelde volop. Ja tussendoor wat uitrusten op de bank maar dat kan.
Helaas gebeurde zondagavond hetzelfde en Rob wist niet waar hij het zoeken moest van de hoofdpijn. Na een hogere dosis tramadol viel hij uiteindelijk in slaap. Gisteren morgen werd hij toch weer wakker met hoofdpijn. Tja en zo stom dat je blijft twijfelen of het aandacht zoeken is, of dat hij niet naar school wil. Dan maar paracetamol IV toedienen en toch maar naar school brengen. Echt super zag hij er ook weer niet uit.
De juffrouw appte al snel dat Rob ging hangen. Ik vroeg om het nog even aan te kijken omdat ik echt niet wist of Rob wel zin had. Maar even later gingen wij hem toch halen. Rob ging steeds met zijn hoofd op tafel liggen en hij wilde wel, maar het ging niet. Dan thuis maar op de bank.
Ondertussen kregen we het superleuke nieuws dat Stan was geslaagd voor zijn rijbewijs. Echt meteen de eerste keer! Nu nog tot zijn 18de verjaardag samen met papa en mama rijden en daarna zelfstandig de weg op.
In de middag weer de hele riedel van paracetamol en antibiotica toedienen. Rob knapte in de loop van de middag weer wat op. Wat spelen met de kinderen en soms weer even wat woorden die je liever niet hoort. Maar ineens om zes uur lag hij met de ogen dicht op de bank. Ik schrok toch wel. Hij werd wel wakker, maar had weer hoofdpijn.
Snel paracetamol en tijdens het toedienen lag hij extreem stil op de bank. Na een uur werd hij gelukkig weer wat actiever.
En vanmorgen ging het gelukkig  weer wat beter. Maar oh wat is het dan weer spannend.. Ik had de kinderarts wel ingelicht via mail, maar wel dat ik het nog even afkeek. Hij mailde terug dat hij er die middag niet was, maar dat ik altijd zijn collega's kon bellen.
Nu is Rob weer naar school. We kijken het even aan.
Gisteravond had ik ook nog 10 minuten gesprekken van Luuk en Wiese. Luuk is een slimme jongen, maar ondanks dat zijn zijn resultaten gewoon niet goed. Niemand snapt eigenlijk wat er speelt. Ja het is een hele moeilijke klas waarin hij zit, maar net nu dat beter lijkt te gaan, gaan juist de resultaten van Luuk drastisch naar beneden. Het lijkt meer op nonchalance. Is de stof te makkelijk? Moeten we iets meer aanbieden? De leerkracht denkt dat het daar in zit, want iedereen ziet dat hij heel slim is. En zo kan intelligentie dus ook tegen je werken.
Maar ook bij Wiese is dit dus het geval. Een klas met 22 leerlingen waarvan er 8 extreem druk zijn. De rustige kinderen presteren nu ondermaats. Ligt het aan de leerkrachten? Nee ik vind van niet. Want kinderen die gewend zijn om thuis altijd hun zin te krijgen gaan dit op school ook zo proberen. Met alle gevolgen van dien. Het mooie groepje hardwerkende meiden van vorig jaar, is nu de dupe van dit alles. Ik heb nu ook gevraagd of dit super leuke groepje, dat inmiddels uitelkaar is gevallen, weer eens bij elkaar mag gaan zitten. Samen weer aan een tafel en samen werken, wat vorig jaar zo ontzettend mooi was om te zien.
En toen ik dit aan Wiese vertelde schreef ze meteen de namen op van die meiden en dit briefje heeft ze mee naar school. Zo blij was ze om dit te horen. Ja ze wil zo graag hard werken in de klas, maar het lukt gewoonweg niet.
En zo was het een dag met een prachtig rijbewijs! Maar ook een dag die zoveel energie heeft gevreten door moeilijke gesprekken en een ziek kind.
Maar we sloten gisteren de dag toch af met gebak, want feest moet er blijven. Gelukkig is Manouk weer terug bij Stan en at ze lekker een gebakje mee.
En Myrne? Die geniet momenteel in Palencia in Spanje. Ze zit bij een gastgezin en ze is nu heel blij dat ze Spaans kan. Zondag is ze met die familie naar Santander geweest en het moet geweldig zijn geweest.
Ik hoop dat  ze nog de rest van de week geniet daar want dat verdient ze.
Gijs moet momenteel alles op alles zetten om over te gaan, maar ik weet zeker dat hij het gaat redden. Samen gaan we iets meer aan de slag en zo komt het allemaal vast weer goed.