10-08 even een kort blog over de vakantie

wachten op het vliegtuig

En daar gingen we op 28 juni. Myrne, Rob, Wiese en ik vlogen naar Spanje. Al flink gepakt en gezakt en gelukkig had ik ons pap ook al wat spullen mee kunnen geven. Tenslotte waren wij de eerste 4 dagen daar zonder de andere en er moesten al een boel verzorgingsspullen mee. Ons pap ging ook naar de camping en hij zou ons in Gerona ophalen.
En zo gebeurde het. Om 12 uur stonden we nog op het schoolplein. Het was de allerlaatste dag van Gijs op de lagere school. De musical op woensdag avond ging fantastisch en zo kon hij met een goed gevoel afscheid nemen van de lagere school.
Daarna reden we meteen naar het vliegveld. Afscheid nemen van de andere en daarna naar de douane. Gelukkig verliep alles voorspoedig en om 6 uur al zaten we in de auto van ons papa opweg naar de Camping waar Ank het eten ook nog eens klaar had. Daarna werden we naar een huurtent gebracht en de vakantie kon beginnen.
Wel was het nog het een en ander improviseren. Tenslotte had Rob 2 infuuspompen bij en de infuuspaal hadden we niet mee kunnen nemen. Gelukkig voldoen tentstokken ook aan de eisen en zo werden de pompen aan de stokken gehangen en de zakken werden met een stuk touw aan de dwarstokken vast gemaakt.
We kwamen de eerste paar dagen uitstekend door. Gelukkig niet te warm (25 graden) en zo konden we lekker wennen.
Maandagochtend kwamen dan gelukkig John, Stan, Gijs en Luuk ook aan met de auto en de vouwwagen. Het opbouwen kon beginnen en dan pas begint de vakantie echt.
We hadden de kinderen wel vooraf verteld dat het een andere vakantie zou worden dan anders. Nee geen vakantie met uiteten en veel uitstapjes maar eigenlijk meer een huisverplaatsing. Gewoon omdat de kinderen thuis niet veel hebben en zeker Rob kan thuis helemaal niks. Dus werd het een vakantie met gewoon elke eten koken en dat betekent dus ook boodschappen doen, opruimen en afwassen. Maar ook kleding wassen. Maar daar staat tegenover dat ze heerlijk kunnen zwemmen en 's avonds kunnen genieten van muziek oid. Of gewoon een leuk potje kaarten aan de tent. In de ochtenden konden we nog het meeste doen. Dan was Rob verlost van de TPV en het infuusvloeistof. Vaak gingen we dan naar het zwembad of soms naar het strand. In de middag was het gewoon koken en warm eten en daarna was het alweer tijd om de TPV klaar te maken. De andere kinderen gingen dan vaak nog even zwemmen, maar ook spelletjes spelen, badmintonnen en heel vaak met andere kinderen spelen.
Rob ging dan met zijn rugzak met TPV soms even alle tenten langs want racen dat kon hij nu volop. Gewoon weggaan zonder dat we hem eerst moesten helpen om een trap af te komen. Dat is zo geweldig.
Sowieso was het op de camping makkelijk met de verzorging. Als zijn stoma eens lekte dan reed ik hem met rolstoel naar de doucheruimte en kon ik hem in een tuinstoel uitstekend douchen. Zo ontzettend makkelijk!! Gewoon een luxe voor ons allen.

Wel was John heel vaak naar huis. Na 10 dagen vloog hij terug naar Nederland. Wel kwam hij nog 2x terug voor 4 dagen. De eerste keer nam hij Indy mee en toen Indy vertrok kwam gelukkig Lotte naar de camping om mij een week te helpen. Want steeds alleen zijn is gewoon geen doen. Je bent dan toch steeds vanaf 8 uur 's morgens aan het racen tot 23 uur. En Lotte is zo'n geweldig lieve meid. Ze helpt me fantastisch! En de kinderen vinden het helemaal een feest als zij er is.
Stan moest ik ook 10 dagen missen omdat hij in die tijd naar Manouk in Frankrijk ging. En zo was het bij ons een heel logistiek gebeuren om iedereen op de juiste plek te krijgen want Indy ging na een week weer naar huis en op die dag kwam Lotte juist bij ons.
En de laatste 10 dagen waren Stan en Manouk weer op de camping en was Lotte juist weer teruggereden samen met John.
Helaas liep niet alles helemaal zoals het hoorde, maar dat zijn we gewend. Al na een week was de band van Rob zijn rolstoel kapot maar gelukkig kon die door een plaatselijke fietsenwinkeltje na 2 dagen weer gemaakt worden.
Ook hadden we een enorme storm meegemaakt waarbij het keihard werken was om de hele voortent te redden. Met hagelstenen groter dan pingpongballen en wind die vele voortenten en partytenten verwoestte. Gelukkig konden we de luifel er heel snel afkrijgen en de voortent dicht krijgen en door aan de stokken te hangen en deze steeds weer opnieuw te spannen hebben we de boel gered. Natuurlijk gebeurt zoiets als je alleen bent. Maar ons gezin hielp elkaar enorm en door de samenwerking lukte het ons. Wel was er het besef hoe kwetsbaar een gehandicapt kind dan is. Want net toen storm losbrak, lag Rob op zijn veldbed aan de TPV aan de infuuspaal en kon dus geen kant op. Dan word je hoofd net een computer die heel snel nadenkt wat je nu eerst moet doen en welke stappen het beste zijn. En gelukkig kozen we voor de juiste Eerst de voortent dichtmaken en dan pas Rob de vouwwagen in. Ben wel trots op mijn kinderen hoe iedereen in geval van nood elkaar dan enorm helpen. Maar ook hoe andere mensen in je straatje dan elkaar gaan helpen. Enorm mooi om te zien. En het schepte meteen een band met iedereen waardoor het eigenlijk alleen maar gemoedelijker werd.
En dan was er nog die dag dat we tijdens onweer in de nacht ontdekte dat Rob enorm ziek was. De thermometer gaf 40.9 aan. Dus werd het een dagje SEH in Palamos samen met John en Myrne. Dit omdat Myrne inmiddels vloeiend Spaans spreekt omdat ze geloof ik de hele dag alleen maar met Spaanse mensen optrok.

Rob weet daar zelf helemaal niks meer van. Hij heeft 2 dagen lang alleen maar geijld door de koorts. Gelukkig kregen we een fantastische kinderarts die enorm goed luisterde en ons helemaal betrok bij alles. Omdat ik mijn noodkoffer bij had zag hij ook wel dat Rob meer mankeerde dan alleen koorts en hij toonde onmiddellijk respect dat ik de zorg zelf deed. We voelde ons echt patient als partner. En steeds weer kwam hij met ons overleggen wat te doen. Uiteindelijk bleek het te gaan om een urineweginfectie, een ontstoken teen, rode oren etc. Kortom eigenlijk vanalles en we moesten onze meegebrachte ceftriaxon (IV) starten. Wel overlegde ik nog even met Nijmegen of ik de juiste bereidingswijze ook weer in mijn hoofd had. Maar gelukkig klopte dat.
Rob werd wel erg verwend toen hij in een geleende hangmat voor de tent lag. Het hele straatje kwam wel even langs en veel mensen van het animatieteam kwamen langs waaronder de lieve Alba. Alba was helemaal verliefd op Rob en had inmiddels 4 woorden Nederlands geleerd namelijk Ik hou van jou! Rob de man van de vele knappe vrouwen. Lotte, Alba, Elise en Ingrid en ik moet zeggen, smaak heeft hij zeker :-)

Alba bij Rob op zieke bezoek

Maar gelukkig verliep alles verder best goed. Wiese speelde heel veel met Luna, Anne Fleur. Gewoon meisjes van haar leeftijd en vooral Anne fleur is een echte vakantie vriendin. Zo mooi om te zien hoe 2 meisjes gewoon met poppen spelen.
Luuk was wel wat meer zoekende op de vakantie. De eerste twee weken vond hij het enorm leuk om met neefje Raf te spelen. Daarna was het even zoeken en heel even speelde hij ineens met de overbuurjongen.
Gijs was zo stoer om samen met John (een andere John dan) een straat barbecue te organiseren en ik moet zeggen, dat hadden ze fantastisch gedaan. Zo leren ze op vakantie toch nog heel wat bij. Nee een keer geen TV en geen computer, maar spelen en dingen organiseren.

Wiese en AnneFleur 2 echte vriendinnen

Zoals al eens gezegd vermaakte Myrne zich vooral met het animatieteam. Ze hielp ze mee om als tolk te fungeren tussen de Nederlandse en Engelse kinderen en het team. En omdat ze Spaans heeft op school is dit nu extra makkelijk. Myrne heeft zich ook enorm vermaakt met Emma. Een nederlands meisje dat al jaren in Frankrijk woont en ze zijn al een jaar dikke vriendinnen (echte giebelmeiden).
Stan was vooral happy toen hij bij Manouk was en Manouk bij ons natuurlijk.
En zo vlogen er 5 weken voorbij. En met zeer veel pijn in ons hart moesten we weer gaan. Ik vloog dit keer terug met Luuk, Rob en Wiese en John kwam na met Stan, Manouk Myrne en Gijs. Een vakantie om wederom nooit te vergeten ondanks dat alle zorg en zorgen gewoon doorgaan. Want wat blijf je blij dat je alle zorg zelf kunt want anders hadden we toch weer 5 dagen in het ziekenhuis moeten zijn. Sterker nog, dan hadden we gewoon niet eens kunnen gaan.
Ja zo blijf je ook tijdens de vakantie aan het werk, maar de kinderen genieten en dus geniet je mee. En daar gaat het om..