09/11 Even geleden

Dan ineens is het ruim een week geleden dat je op je blog hebt geschreven. Zelf gewoon even niet fit geweest. Een halve dag echt goed ziek. En even niet veel puf.
De dagen zijn eigenlijk ook steeds hetzelfde. Rob zit bijna heel de dag op de bank. De woonomstandigheden beletten hem om nu hij heel de dag aan de sonde zit, echt een beetje mobiel te zijn. Hij kruipt af en toe, maar die tas is lastig en eerlijk is eerlijk, na even is hij nog steeds moe.
Naar school doe ik hem nu even van de sonde af. Langzaamaan begint hij wel weer te eten. Vooral brood eet hij weer gewoon, maar echt meer nog niet. Drinken is nog steeds een probleem.
Wel heb ik ontdekt dat een combinatie van Peptisorb met ORS hem wel beter laat plassen. Of het mag dat weet ik niet eens, maar tot nu toe geen rare reacties en hij plast wel beter.

In het weekend ben ik nog wel even iets anders gaan doen met Myrne, Gijs, Luuk en Wiese naar het bos geweest. Ik merkte nu echt dat ook ikzelf dagenlang thuis ben en eigenlijk 24 uur per dag steeds alleen maar zorg. en zo'n wandeling met die 4 is dan echt heerlijk..
Natuurlijk waren er nog paddenstoelen, maar vooral het even weg zijn was super.
Maandag was het weer gewoon school. Rob ging nu 2 uur zonder sonde. En ook even het speelkwartier pikte hij even mee. Buitenspelen met de kinderen, even erbij horen.
Dinsdag was ik dus echt ziek. Je mag dan alsnog de nodige zorg verrichten. De rest van de ochtend was het toch echt naar bed. In de middag toen Rob thuis was maar bij hem op de bank gaan liggen en gelukkig knapte ik in de avond weer op en kon ik weer gewoon doorgaan met wat ik altijd doe.
En zo verlopen de dagen eigenlijk steeds. Gelukkig zien we Rob wel steeds sterker worden weer. De pijn is sowieso aan het afnemen en daar hebben we deze operatie ook voor gedaan. Wat we ook wisten is dat het gewicht van Rob nu een groot zorgenpunt gaat worden en dat klopt ook. Toch weer iets afgevallen. Het resoptievermogen is nu echt een stuk minder. En daar zullen we op de poli volgende week toch goed aandacht aan moeten besteden. Dat was ook de reden waarom de keuze zo moeilijk was. Maar ik denk dat pijnloos door de dagen heen komen toch een hele grote winst is.Rob zegt het zelf iig wel steeds. Hij is nog steeds blij dat zijn stoma aan de andere kant zit. De tramadol ben ik nu aan het afbouwen en dat is echt al heel wat.
Donderdag kregen Rob en ik de griepprik en of de duvel ermee speelt, bij Rob werd er natuurlijk weer misgeprikt en moest het nogmaals. En hij was er al zo zenuwachtig voor. Gelukkig bood een scooby doo pleister heel veel troost. Deze dag ging Rob ook voor het eerst 's middags  naar school. En hij genoot er zichtbaar van.
In de avond nog met Wiese naar de zwemles en ze gaat als een speer, dus die zwemt voor de zomer wel.
En dan is het alweer vrijdag en is er weer een week voorbij. Ook een week waarop je niet weet wat nu het beste is. Je huis is totaal niet geschikt voor Rob, maar een oplossing daarvoor is voorlopig heel ver weg. Maar is dat dan het ergste. Nee natuurlijk niet. Je baalt gewoon heel af en toe, maar ook niet te lang, want je die 6 kinderen hier, verdienen een toekomst en daar ga je voor. Al hoop ik wel dat deze regering nog snel bij zijn positieve komt, want anders weet je ook dat het niet gemakkelijk gaat worden.
Maar met een beetje doorzettingsvermogen moeten we samen toch heel ver kunnen komen.