We hadden deze woensdagmiddag een lange middag voor de boeg. Om 1 uur moesten we ons melden. Een verpleegkundige kwam wegen (10,6 kg) en meten (78cm) en de bezoekjes van de artsen konden beginnen.
Dr. Sie de neuroloog klopte als eerste aan. Ze was zeer tevreden over de ontwikkeling van Rob. Wel blijven zijn onderbenen, blaas en ontlasting een grote zorg.
Een echo van het hoofd leverde gelukkig geen problemen op. Alles was nog hetzelfde als de vorige keer.
De uroloog had wat minder nieuws. De blaas van Rob is te klein en nou gaan ze proberen met medicijnen zijn blaas te vergroten. Als dit niet werkt, moet Rob geopereerd worden.
De orthopeed is zeer bezorgd over de stand van zijn onderbenen. De endorotatie neemt niet af, en de spitsvoeten nemen toe. Hij wil overleg over een nu nog conservatiefbeleid, maar een operatie sluit hij niet uit. (slik)
De revalidatiearts heeft dacht ze nog 1 mogelijkheid met beugels om het bovenstaande niet erger te laten worden. Maar of wij daar nog vertrouwen in hebben, niet echt, maar we moeten hiervoor op blixembosch zijn. Ik weet het niet. We zijn al driekwart jaar aan het rommelen met beugels, en het probleem is al zeker niet stabiel gebleven.
De nurse practioner heeft een tijdelijke oplossing voor zijn ontlastingsprobleem.
Tenminste nog 1 ding dat echt wordt opgelost, de rest is afwachten.
Het was een zware middag, maar Rob vond het allemaal wel goed. Hij kon spelen en in kastjes kijken waar hij niet in mocht. En dat was nog het leukste spelletje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten