Afgelopen dinsdag was het huilen met de pet op bij het zwemmen. Rob vond er niks aan! Hij hing het liefst tegen mij aan. Hij houdt momenteel niet van dokters en therapeute.
Woensdag was het al het zelfde liedje bij die man die zijn nieuwe hoge schoenen moest aanmeten. Tjonge je moet echt van zijn lijfje afblijven. Niks onderzoeken. Laat hem met rust.
Donderdag weer naar Blixembosch voor de passing van zijn eigen statafel. Ook werd definitief zijn hoog/bed besteld. De statafel konden we meteen meenemen. Zijn bed komt over 6 weken.
Vrijdag naar Nijmegen. Maar deze keer niet voor Rob. Het blijkt namelijk dat Stan, Myrne, Gijs, Luuk en Rob er een broertje of een zusje bijkrijgen!!! Op de echo was al een hartje te zien! 21 augustus ben ik uitgeteld.
Nu we toch in Nijmegen waren maar meteen even zijn nachtbeugels laten aanpassen. Zijn benen zijn langer en dunner geworden. Dus ze passen niet meer. We moeten een keer terug komen, want er valt niet meer veel van te maken.
Zaterdagmorgen was Rob zijn voet ontstoken. Dus de huisartsenpost bellen voor advies. Moesten we meteen komen, omdat het gevaarlijk is, omdat Rob geen gevoel heeft in zijn voeten.
Dus maar naar Veghel. Blijkt het een bacteriele/schimmelinfectie te zijn. 2 zalfjes mee en het advies om het goed te verbinden. Ok. Doen we.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten