Dagen om nooit te vergeten dankzij st Kanjerwens (deel 1)

Stoel versierd door transavia

Het begon allemaal 14 februari. Om 8.15 arriveerde Peter van st Kanjerwens bij ons. Na dagen van inpakken en herpakken en herpakken, was het mij gelukt om alle zorgspullen in 2 grote koffers te krijgen en 3 rugzakken handbagage. Wat was Rob blij. Zijn wensdagen konden doorgaan!
John hielp alles mee in onze auto en zo reden we (Peter, Myrne, Rob, ik en John) naar Eindhoven Airport. Vol spanning op wat komen ging.
De incheque procedure ging gelukkig goed en we namen afscheid van John en begaven ons naar de douane. Ik weet dat dat met alles wat ik bij heb, altijd even gaat duren, maar dat is gewoon niet anders. Je kunt precies uitleggen wat je bij hebt (TPV, Infuuszakken en toebehoren) en alles wordt keurig gecontroleerd op zaken als drugs  en explosieve. Nou weten we ook weer dat we dus alles wat we toedienen veilig is.
En op het vliegveld even rustig tijd voor koffie en iets lekkers. Alles werd keurig geregeld door Peter en we genoten toen al. De weg naar het vliegtuig van Transavia was ook heel bijzonder weer. We mochten als eerste naar het vliegtuig en de hele crew kwam met ons op de foto. Dat was zo ontzettend leuk!
Via de bekende lift gingen we het vliegtuig in , waar de stoel van Rob ook nog eens versierd was. De mensen die binnen kwamen feliciteerde Rob zowat allemaal. Leuk die spontane reacties. In het vliegtuig werden we ook verwend door transavia door een gratis hapje en drankje. Op naar Barcelona!

eerst ff koffie

een leuk welkom op de spiegel

Om 13.15 landden we keurig optijd in Barcelona en de koffers waren er ook nog zelfs. Dat viel niet tegen. We vonden een taxi waar alles inpastte en we gingen opweg naar hotel NH Collection Constanza. En stom of niet, maar we voelden ons meteen weer thuis in Spanje. De kamer was nog niet klaar, maar niet getreurd, even een heerlijk kop koffie op het terras. Buiten in de zon. Maar toen we naar onze kamer konden was het het wachten meer dan de moeite waard. We kregen een werkelijk heel luxe grote kamer toegewezen. Rob en Myrne moesten er heel hard om lachen. Ongelooflijk. Een aparte slaapkamer voor Rob en mij. Een grote luxe badkamer en nog een living met een bed. Daar kon Myrne wel heerlijk slapen. Koffieapparaat, 2 koelkasten goed gevuld en ook nog een lekker taartje en wat fruit en lekkere snoepjes. Het taartje van Barca. Het zijn details die soms zo bijzonder gaaf zijn! Dat hadden de medewerkers van NH hotels wel heel goed gedaan! Bedankt daarvoor.
Rob mocht uiteraard het taartje aansnijden. Het was heerlijk. Ondertussen maakte ik de kamer ziekenhuisproof en konden we de infusen aansluiten. Ook even uitrusten voor Rob. Rob werd ondertussen ook nog eens verrast met een T shirt van Fc Barcelona met een handtekening van niemand minder dan Lionel Messi! Zo gaaf!

Natalia y Rob

 En ondertussen opzoek naar waar we konden gaan eten. Uiteraard is het Spanje dus alles pas om 19 uur open in de buurt, maar de KFC niet. Daar konden we te voet naar toe en zo deden we dat. Een flinke wandeling, maar in Barcelona is dat met een rolstoel geen probleem.
Na de KFC terug naar het hotel en daar kwam een bekende van ons langs. Natalia! Zo leuk om ook haar even te zien! Rob werd ook nog verrast met leuke kleine dingen van de FC Barcalona waaronder een spaarpot. Muchas gracias Natalia.

. De volgende dag begon met een luxe ontbijt. Heerlijke koffie, zelfs Rob vond de cappuccino lekker dus hotel werd goedgekeurd. Daarna gingen Rob, Myrne en ik even naar buiten, genieten van de mooie omgeving en het prachtige weer. Ook even wat grappige foto´s maken. Altijd leuk.

genieten van het zonnetje

Daarna opzoek naar een taxi, weer samen met Peter. Dat is in Barcelona ook al niet moeilijk, want genoeg hoge taxi's waar de rolstoel in kon.  Leve het Spaans van Myrne. Ze spreken vaak wel wat Engels, maar echt begrijpen doen ze dat toch niet helemaal.We reden naar St Joan despi, waar zich het enorme trainingscomplex van Barcelona zich bevind. Helaas kwamen we er al snel achter dat alles daar hermetisch afgesloten was en dat het eerste team niet aan het trainen was. Wel spraken we wat mensen om zo wat te informeren of het toch een keer mogelijk was om een training van Barcelona te zien. Maar dat was dus onmogelijk. Maar het was wel weer goed om zo je spaans op te halen. Wel hadden we per ongeluk een ontmoeting met Stephanie van der Gragt. Speelster van het  eerste van Fc Barcelona Femini, daar waar lieke Martens ook speelt. En zo kon ook Peter weer wat contacten leggen voor zijn stichting.

kathedraal 

Verrassing! Joaquin!

Daarna moesten we echt terug naar het hotel voor de rust van Rob en de zorg. Maar daar kwam een grote verrassing. Joaquin kwam binnen en dat was zo gaaf! Zijn grote vriend van de Camping. Geweldig!
Omdat Peter nog wat moest werken, gingen we met de taxi naar het centrum. We liepen gezellig met zijn vieren richting de kathedraal en we bewonderde weer die prachtige gebouwen. Wat is het toch een mooie stad. En weer valt op hoe toegankelijk daar alles is. Nergens waar je met je rolstoel niet kunt komen. Super geregeld.

lekker in de stad

 We genoten volop en het was eigenlijk al weer te snel tijd om te gaan eten. We liepen via de Ramblas richting Plaza Catalunya.

eten bij La Taverna

We liepen richting zo´n fantastisch restaurant, genaamd La Taverna de Barcelona. De eigenaars van dit geweldige leuk restaurant kennen we ook van Cypsela. We wisten dus dat we daar gewoon goed kunnen eten. Helaas waren deze lieve mensen er zelf niet. Ook Peter sloot weer gezellig aan en we leerden hem ook maar de een klein beetje Spaans.
Het werd een heel gezellig etentje! Rob was inmiddels helemaal total loss en we besloten snel naar het hotel te gaan.
Joaquin besloot ook om te blijven en dus was het extra feest. Het was een hele fijne dag geweest.
Rob sliep gelukkig heel vlug en de nacht ging goed.

Myrne, Riqui Puig
Rob en Joauin

Zaterdagochtend begon weer met een heerlijk ontbijt. Lekker relaxed. Daarna gingen we weer naar het trainingscomplex. Van te voren hadden we wel de dagplanning doorgenomen ivm de zorg. Tenslotte moet die gewoon doorgaan en ik zag dat ik net alles tussen door kon doen door wat kleine aanpassingen. We wisten die dag verder alleen de tijden en dat we naar de wedstrijd gingen . Meer nog niet.

Op het trainingscomplex aangekomen konden we dit keer wel naar binnen. Tot ieders grote verrassing was daar net de trianing afgelopen van Real Valladolid. De tegenstander van FC Barcelona die avond. En tot ieders grote vreugde ging zowat het hele team met Rob en Myrne en Joaco mee op de foto. Geweldig leuk! Vooral omdat er bij Real nog een PSV tintje zit. De eigenaar is nml niemand minder dan Ronaldo. De voormalige spits van PSV. Wat daarna gebeurde was ook heel leuk. Riqui Puig, het talent van FC Barcelona kwam langs en kwam even gezellig een praatje houden. Peter kende hem nog van een tournooi en had kunnen regelen dat Rob met hem op de foto kon. Ook was Riqui ook weer verbaasd over het Spaans van Myrne en Joaquin die een groot fan van hem is, kon ook nog even gezellig met hem praten. En jawel. Wat zijn het echte gewone spaanse jongens, want zowel Myrne, als ik, werden door hem begroet met 2 kussen op de wang. Oké, we besloten om ons gezicht niet meer te wassen. Maar wat extra leuk was, Rob kreeg ook nog zijn voetbalschoenen. Zo ontzettend leuk!

Lieke Martens

En het hield maar niet op, want ook de dames waren net klaar met trainen. En niemand minder dan Lieke Martens kwam voorbij. Het grappige is, dat niemand haar herkende, behalve Rob. Want toen Lieke naast Rob stond, zei hij:" Hoi Lieke!" Zo leuk! En natuurlijk mocht een foto niet ontbreken.
Het was een heerlijk ochtend zo en daarna weer even snel naar het hotel voor wat rust en klaar maken van de infusen. Myrne en Joaquin gingen snel wat broodjes halen en die smaakte ook al zo lekker. Een bakje koffie en we konden er weer tegenaan.
We keerden terug naar het trainingscomplex. Maar het verhaal gaat verder in Deel 2 anders wordt het wel heel lang.