29-06 Alweer thuis

Rob is de nacht goed doorgekomen. (Hij wel!) maar helaas was hij alweer vroeg wakker. Je kon wel zien dat hij gedurende de nacht veel vocht heeft gekregen, want eindelijk stonden zijn ogen weer goed en eindelijk had hij weer eens genoeg geplast.
Gelukkig kwam zijn grote vriendin Angela het brood bezorgen en Rob was meteen weer helemaal vrolijk. Hij at zijn brood goed op en dronk er ook nog goed bij.
Het infuus werd weer omlaag gezet en Rob moest het vanaf nu weer allemaal zelf gaan doen.
Van de juffrouw van het Radboud had ik leuke boekjes gekregen om Rob te leren lezen en ik moet zeggen hij doet het FANTASTISCH. Hij leest al kleine zinnetjes als. Vis Vis, een sok aan een teen. Een pen en een neus. Maan, roos, ik, boek, vuur, aap, Ja het gaat al heel goed. Ik ben zo trots op hem.
Ivo de Blaauw is 1 keer per week in het Radboud en hij kwam zelf even langs. Hij vertelde ook dat het heel uitzonderlijk is dat moeders de port-a-cath mogen gaan aanprikken maar hij begreep ook wel de noodzaak. Wel vertelde hij ook dat ik me bewust moest zijn van de gevaren en dat ben ik zeker. We houden de boel momenteel goed stabiel en bij een stoma-output van 600 of meer toch imodium geven.
Blijven wegen en meten dus.
Verder ook een nieuwe afspraak gemaakt.
Helaas had de transferverpleegkundige toch geen tijd en dus moet vrijdag de thuiszorg komen om uitleg te geven over het aanprikken.
Het inspuiten ken ik al van de broviac, alleen het aanprikken moet ik nog leren.
Gerard kwam erna om de naald van de PAC eruit te halen en dat was voor Rob toch heel eng. Dan weet je erna meteen weer waarom je dingen zelf moet doen, want Rob is erna helemaal overstuur. Daarna kwam de Verpleegkundige nog infuus eruit halen en toen was Rob helemaal boos.
Gelukkig kwam Masja erna met Rob spelen en alles was erna weer vergeten en vergeven.
Daarna moesten we nog wachten op alle recepten. Vooral spullen voor de PAC.
Alles ingepakt en na nog even gegeten te hebben, konden we naar huis. Afdeling de Vuurtoren super bedankt!!!
Bij de Apotheek was het helaas erg druk, maar we moesten daar wel naar toe omdat ze de materialen alleen daar hebben. Na ruim een uur hadden we alles en konden we naar huis. Heerlijk om weer thuis te zijn en Rob gaf iedereen een dikke knuffel.
En dan is het meteen weer vol aan de bak. Maar ja dat hoort erbij. Rob ziet nog erg bleek, en dan merk je wel dat hij toch veel geopereerd is, want hij heeft steeds meer tijd nodig om te herstellen.
Morgen toch maar weer proberen naar school te laten gaan. Hopelijk heeft hij dan wat minder pijn aan zijn borst waar de PAC zit, maar dat moet natuurlijk nog herstellen, er zit tenslotte toch een wondje. Hopelijk kunnen we alles zo stabiel houden zoals het nu is. Veel werk eraan, maar als je dan resultaat ziet, dan weet je waar je het voor doet. En als je na de verzorging weer een dikke knuffel krijgt van Rob, dan wordt je bevestigd in wat jezelf eigenlijk al weet. Dat het heel goed is dat je dit op deze manier doet. Ook voor de rest van het gezin.