Wel had ik de vrijdag ervoor veel met dokters aan de telefoon gehangen. Twee maal met Ivo de Blaauw. Ik vertelde dat het echt allemaal moeilijk was. Het was eigenlijk gewoon op. Alles begint namelij weer van voor af aan. Dat gezeur met die financiën, de vernauwing met zijn darmen, het gedoe met die decubituswond waar nog steeds geen oplossing voor is, en het feit dat Rob nog niet op wil knappen. Ivo ging kijken of volgende week de dilatatie kon plaatsvinden. Ik vroeg om het een week op te schuiven, omdat Rob en Luuk woensdag kinderfeest hebben. Gelukkig toonde Ivo begrip en ging kijken wat hij kon doen. Ook de kinderarts belde nog op. Ook hij begreep mijn zorgen mbt de steeds terugkerende koorts, maar we kunnen nu niks. Ik moet de sonde terug gaan zetten om zo te zorgen dat Rob meer energie krijgt. Ook daar wacht ik mee tot na zijn kinderfeestje, dit om hem tenminste 1 keer een echt onbezorgde dag te laten geven. En zeker zo net voor het weekend. Een weekend waarin Luuk 5 keer scoorde (12-1 overwinning). Na zo'n dag als vrijdag, was het heerlijk om zo'n fijn weekend te hebben. Genoten van de jongens op het voetbalveld en genoten van een leuk feestje.
Maandag was het weer Radboud. Er werd een röntgenfoto van zijn been gemaakt. Ik zag nog steeds een breuk lopen, maar zag ook bot ontwikkeling. Gelukkig was de orthopeed dr. Hosman het daarmee eens. Besloten werd om het gips te vervangen door alleen onderbeensgips. Dus hup naar de gipskamer en maar snel aan de slag.
Rob vond het lastig om in het begin zijn been te buigen, want dat deed hem pijn, maar dit gaat nu na 2 dagen al wat beter. Ze belde nog vanuit het Sophia dat Rob vrijdag werd geholpen. Maar daar was ik niet blij mee en stuurde ik snel een mail of Ivo dit naar maandag kon zetten, zodat we het allemaal thuis beter konden regelen.
En gelukkig belde ze in de avond op dat dit kon. Wel "even" donderdag op en neer naar de anaestesist. Wel belangrijk, omdat Rob natuurlijk zijn eigen protocol in het Radboud heeft, en nu maar hopen dat dit in het Sophia ook allemaal mogelijk is, anders ben ik bang dat alles wat we tot nu toe hebben bereikt, om het Rob zo makkelijk, en rustig mogelijk naar de OK te brengen in één klap is verpest. We nemen de papieren met gebruiksaanwijzingen maar mee.
Ja weer een ingreep onder narcose. We moeten ongeveer 4 dagen blijven. Maar eerst woensdag dus zijn eerste kinderfeest samen met Luuk. We gaan lekker naar Dippie Doe.
Vrijdag hebben de kinderen nog sportdag en dan gelukkig nog in het weekend thuis, genieten van de kinderen en zorgen dat alles weer klaar is voor de week erop.