Er is alweer een jaar verstreken.
De dag waarop we snel naar Leuven reden
Een jaar voorbij, maar het lijkt veel minder.
Ze hield het nog 2 dagen vol maar toen is ze overleden.
Mama, oma we missen je nog o zo vaak
Het verdriet om jou verlies, het is nog steeds zo groot
We missen je lach, je gezicht, je zeer goede raad
Het spelen met de kleinkinderen, van wie je zo genoot
Jij was mijn steun tijdens moeilijk dagen
Je hielp me als ik mijn moed verloor
Jij wist precies wanneer ik het allemaal niet meer kon verdragen
En wees me met juiste woorden de weg naar 't goede spoor
Die steun mis ik nog alle dagen van de week
Soms gewoon even een telefoontje even een sms
Jou arm om me heen
Ja zelfs het lezen van een hele wijze les
Je hebt ons zo veel geleerd
Die dingen vergeten we nimmer nooit meer
Maar bij gedachten aan jou dingen
Verschijnt bij vele mensen een lach steeds weer
Mama, oma je zit voor altijd in ons hart....
1 opmerking:
Gitte ik kan het me niet voorstellen hoe het is om je moeder te verliezen, maar als ik jou zo lees heb je veel meer verloren dan dat. Ik kan me voorstellen en ik weet ook wel van je dat mede daarom je het heel moeilijk hebt gehad dit jaar. Je hebt zo'n kl•te jaar gehad met Rob en dan moest je het ook nog zonder het advies en de steun van je moeder doen. Het was en is moeilijk voor je dat is duidelijk.... wat ik wel weet is dat je niet alleen zit in Cincinnati maar dat je moeder daar alles met je mee volgt en als het je daar te lastig is en je weet het even niet.. dan luister je heel goed naar jezelf want daar klinkt vast diep van binnen de stem van je moeder en dan maak jij de juiste beslissingen.
*knuffel*
Een reactie posten