Onze zoon is geboren met spina bifida aperta ofwel open ruggetje. Ondertussen zijn we vele operaties verder. Rob had veel pijn aan zijn dikke darm waarvoor hij zelfs naar Cincinnati (Ohio, USA) moest om geopereerd te worden. Dit was in april 2010. Hierna is hij nog een vele keren geopereerd en de ene ziekenhuisopname is nog niet voorbij of de volgende volgt alweer. Het aantal van 45 operaties zijn we inmiddels al gepasseerd En we zijn er nog steeds niet.
woensdag 30 november 2005
30-11 operatie nummer 3
Vanmorgen om 6.45 werd Rob klaargemaakt voor zijn operatie. Weer werd zijn hoofd met betadineshampoo gewassen, hij kreeg een paracetamol en een mooi operatiehemd werd hem aanngedaan. Rond 8 uur gingen we opweg en na een dikke knuffel van papa en mama verdween Rob de ok in (snik). Het wachten was begonnen. 1 Uur later belde dr.Van Lindert dat alles goed was gegaan. De drain liep goed, het drukplaatje is vervangen door een ander type. En al vrij snel mochten we Rob gaan halen. Hij deed het aanvankelijk zeer goed. Rond half 12 kreeg hij weer voeding en was vrij tevreden.Wel een beetje misselijk, maar Rob viel tevreden in slaap. Twee uur later kwam er plotseling verandering in. Na een keer flink spugen, keek hij al niet meer zo fit. Rob lachtte nog wel lief, maar plotseling werd hij heel ziek. Flink braken en koorts. Ook reageerde hij nergens meer op. Vlug werd Rob aan de monitor gelegd en een kinderarts werd erbij gehaald. Zij besloot dat er weer bloedgeprikt moest worden en de neurochirurg werd geroepen. Na een uur werd zijn toestand stabiel en nog wat later knapte Rob gelukkig weer wat op. Dus toen de NCH arriveerde was Rob gelukkig weer alert. Weer een uur later schonk hij ons weer een brede glimlach. Gelukkig... En die doet je dan echt heel goed. Nu nog proberen hoe Rob zijn voeding verdraagt, en dat ga ik zo proberen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten