27-11 VGZ gaat betalen, Ana y Rafa

Even snel een berichtje, want ik heb dus bezoek uit Spanje. Nee niet de Sint maar wel Rafa en Ana. Het is reuze gezellig hier. En of het nu met hen te maken had of niet, ik kreeg gister telefoon van het VGZ dat ze overgaan tot betalen!!!
Geloof me er viel zoveel last van ons af. Ook de excuses dat het zolang heeft geduurd. Ja dat is zeker zo, maar nu hebben ze toch besloten om alle kosten uit Amerika te vergoeden. Helemaal gelukkig. Ik kreeg zelfs nog een klein bosje bloemen als excuus. Dat was goed bedoeld, en ik ben ze ook echt dankbaar dat ze uiteindelijk gaan betalen, hihi maar dat bosje was best een zielig bosje.Zal er maar geen foto van op de site zetten. Klinkt ondankbaar maar het heeft ons dan ook heel wat kopzorgen en slapeloze nachten gekost. Maar ja dat is in ieder geval afgewerkt.
We hebben wel een paar fantastische dagen achter de rug. Twee hele lieve mensen uit de buurt van Barcelona waren bij ons op visite. Ze sliepen ook bij ons en de kinderen en ik ook hebben geweldig genoten. We hebben vanalles gedaan. De winkel de Action maakte veel indruk op hen, want daar is alles zo goedkoop. Vrijdag was het vroeg op en toen zijn we dus even gaan winkelen. Zaterdag kwamen er 2 zwarte Pieten op visite en zijn we voetbal gaan kijken bij Stan en daarna even op verjaardag bij mijn zus. Zondag zijn we ivm de kou maar naar Toverland in Sevenum geweest en we hebben daar een heerlijk dag gehad. Wiese en John waren niet mee, want John moest nog wat werken en de auto zat vol. We hebben een heerlijke dag gehad. En in de avond gewoon snel eten gehaald met natuurlijk een frikandel erbij die Ana heel graag had.Maandag ook weer vroeg op al viel dat voor Rafa niet mee. Je wordt dan ook heel moe in je hoofd van alleen maar Engels praten, maar je leert er ook heel veel van. De kinderen moesten gewoon naar school en het werd een rustig dagje, met de klap op de vuurpijl SNEEUW. Maar eerst werd er nog een heerlijk Spaans omelet voor ons gekookt. Heerlijk om niet te hoeven te koken en het smaakte werkelijk fantastisch!! John kon er helaas niks van proeven, want die is naar Genua voor de wedstrijd Sampdoria PSV. Dinsdag was het alweer de dag van het afscheid. Dus alweer om 10 uur op pad opweg naar het vliegveld.
Het waren werkelijk een paar prachtige dagen. De kinderen genoten volop van alle aandacht en dat hebben ze verdiend. Rafa en Ana nodigde ons zelfs uit voor een tripje naar Barcelona om de Formule 1 te gaan kijken en hopelijk kunnen we (Stan, Myrne en ik) dan ook echt gaan. Maar dat hangt af van de datum van opereren. René Wijnen belde gisteravond onverwacht nog op. Eerst natuurlijk de felicitaties mbt de verzekering. Maar daarna vertelde hij dat hij eigenlijk 21 december pas plaats had om te opereren. Mooi balen. We willen het eigenlijk wel doorlaten gaan want zo kan het ook niet langer. Net in de drukste tijd van het jaar, maar Rob gaat voor.
Verder blijft zijn temperatuur op en af gaan en zijn teen wordt ook niet beter.
Maar eerst nog even nagenieten van deze dagen. Muchas Gracias Ana y Rafa. Estais muy sympatico! Gracias

23-11 toch osteomyelitis

Na donderdag werd Rob toch weer ziek. Vrijdagochtend uit school had hij alweer koorts. Dus toch maar even naar het Radboud gebeld. Nu werd ik meteen doorverbonden met de spoedlijn en snel erna kreeg ik Dr. Draaisma zelf aan de lijn. Hij vertelde me dat we eigenlijk 3 dingen konden doen. Snel naar de huisarts om te kijken of het niks onschuldig als een oorontsteking is. Antibiotica meteen weer omhoog zetten of naar Nijmegen rijden. Ik besloot om het eerste te doen en gelukkig kon ik al meteen bij dr Van Osch terecht. Rob werd nagekeken, maar ook Dr. van Osch kon niks vinden en we besloten om te gaan voor de antibiotica te verhogen.
En dus werd het zaterdag. Gewoon weer voetbal na 2 weken van regen. En met succes. Luuk won met 15-0 (en onze goaltjesdief scoorde maar liefst 4 keer). Gijs won met 11-1 en keepte heel goed. Stan verloor helaas maar hij speelde een goede wedstrijd.
Helaas bleek het thuis weer een doffe ellende te zijn, want Rob was ziek en had weer 39 koorts. En zondag (na ons uitstapje naar de keepersacademie) was Rob iets beter en we konden gelukkig Sinterklaas in Nijnsel gaan kijken. Luuk, Rob en Wiese vonden het fantastisch en konden de goed Heiligman zelf een hand geven en Amerigo even aaien.
Rob ging maandag weer gewoon naar school en de antibiotica lijkt aan te slaan. Weliswaar nog verhoging, maar geen koorts. Ook nog even naar de verzekering gemaild hoe het nu zit met de vergoeding met Amerika, maar zoals verwacht was de zaak nog in behandeling en ze laten ons gewoon in onzekerheid zitten.
Vandaag moesten we toch naar de kinderarts. Om 16.30 werden we bij Dr. Draaisma verwacht. Maar eerst nog even flink aan de poets samen met Ellen (superbedankt!!!!) en daarna opweg.
Al vrij snel kwam Dr. Draaisma binnen en we kregen eigenlijk al vrij snel slecht nieuws. Er was een kweek afgenomen van de teen en daar bleek toch weer de bacterie staffylococus Aureus in te zitten en ook op de foto was te zien dat de onsteking inmiddels in het bot zit. Osteomyelitis dus. Waar we eerder bang voor waren is nu toch gebeurd. Dr. Draaisma ging opzoek naar Dr. Marc Wijnen en ik stuurde dr René Wijen ondertussen een berichten met de diagnose. Gelukkig belde René Wijnen vrij snel op, maar helaas kon hij nog niet vertellen wanneer de operatie plaats vond, dus kunnen we met behandelen van de onsteking daar nog niet op anticiperen.
Morgen neemt René Wijnen contact op met de kinderarts en ik mag hem dan bellen.
Rob moet nu zeker 3 maanden antibiotica want het is iets heel hardnekkigs. Toch nog even zo proberen en donderdag belt Draaisma mij terug nadat hij de twee chirurgen heeft gesproken.
Een tegenvaller dus weer. Zeker na een week waarin duidelijk is geworden dat je kind toch al zo afhankelijk is van onze waarnemingen. Een week waarin duidelijk wordt dat je als ouder heel alert moet blijven en dat er even tussenuit gaan dus niet echt meer mogelijk is. Een week waarin duidelijk is geworden hoe snel dingen kunnen gaan en waarin je beseft hoe kwetsbaar een kind kan zijn. Het doet je dan ook veel verdriet. Een week waarin je nog meer beseft hoe belangrijk je kinderen voor je zijn.
Nu op naar donderdag. Stan wordt alweer 14. En we krijgen bezoek van Rafa en Ana. Twee mensen uit Spanje die we op de camping hebben leren kennen. Ze blijven een paar dagen bij ons logeren. Heerlijk even iets anders. En hopelijk genieten de kinderen ervan en dan genieten wij ook. We gaan er zeker iets leuks van maken.

17-11 We zijn weer thuis, heel moe en koorts

Rob heeft afgelopen nacht heel de klok rond geslapen en nog een uur erbij. Gelukkig werd al snel duidelijk dat we naar huis mochten. De chirurg kwam al vrij snel naar zijn teen kijken. De foto liet geen gekke dingen zien en we gaan het toch nog even oplossen met een conservatief beleid. De kinderarts kwam nog even en we moeten volgende week toch naar de poli komen dus dan wordt er verder gepraat. Als laatste kwam de neurochirurg en de MRI liet zien dat de liquor in zijn hoofd weer aan het afnemen was. Dus spullen gepakt, infuus eruit, nieuwe pleister op zijn hoofd en naar huis. Heerlijk weer.
Rob vond het heerlijk om thuis te zijn. Wel is Rob nog heel moe. Maar gewoon lekker even met de kinderen knuffelen, super!
Maar vroeg naar bed, want dat is wel nodig. Ook voor mij overigens, want van veel slapen is het afgelopen dagen niet gekomen en eerlijk gezegd hakt het er wel even in omdat je je realiseerd dat er toch steeds gevaar op de loer ligt, waar je als ouder heel alert op moet zijn.
Vandaag (donderdag) is Rob toch weer naar school geweest. Daar ging het alweer iets beter, maar thuis gekomen was het dan ook helemaal op. Ook de thermometer gaf alweer 38.0 aan dus maar thuis blijven. Even nog rustig aan, even nog bijkomen. En maar hopen dat het geen koorts wordt anders moet ik toch weer bellen.
Tja dat het weer koorts zou worden was te verwachten. Toch maar even gebeld en in overleg met Dr. Draaisma (kreeg hem gelukkig heel snel aan de lijn) hadden we besloten om toch maar even met spoed naar de huisarts te gaan. We konden dan ook meteen bij Dr Van Osch terecht. Helaas kon ook de huisartst geen verklaring voor de koorts vinden. Dr. Draaisma had ook voorgesteld om de antibiotica te verhogen en dat gaan we nu dan eerst maar doen. Maar de Dr. Van Osch vindt wel als het morgen nog koorts wordt dat ik weer contact met de kinderarts op moet nemen.
Houdt het dan nooit op? Ach ik kreeg een mooi compliment van Rob. Mama we zijn een goed team he...

16-11 Operatie geslaagd

Even een kort bericht, want de op de telefoon de blog bijwerken is een hele klus.
De Neurochirurg kwam om 23.15 van de ok af. De drain was inderdaad verstopt en wel het stukje dat in zijn hoofd zat. We zijn er mooi optijd bij, want een verstopte drain is heel gevaarlijk. Snel erna mocht ik naar Rob toe. Hij was natuurlijk in een diepe slaap, want het was midden in de nacht voor hem. Gelukkig was hij toch wekbaar en om 00.45 gingen we naar de afdeling. Rob had nog wel pijn, maar sliep gelukkig de hele nacht door.
Zo inmiddels is het 13.11 en heb ik een computer gevonden. John en Wiese zijn net op vistite geweest en Wiese heeft samen met Rob in bed televisie gekeken.
Rob is gelukkig wel fitter dan gister. Hij ziet nog bleek en is nog erg rustig maar de operatie is dan ook nog niet zo heel lang geleden en de liquor moet nog afnemen.
De neurochirurg kwam nog even binnen en ze vertelde nogmaals dat we er keurig optijd bij waren en dat we goed gehandeld hadden. Rob moet nog herstellen en er wordt een nieuwe CT Scan aangevraagd. Als die CT scan goed is dan mogen we morgen naar huis. Gelukkig maar. Ook de kinderarts keek Rob nog even na. Ook zij vond Rob nog niet helemaal fit, maar dat zijn natuurlijk ook de zorgen die nu al maanden spelen en waar ze maar niet achter komen wat er nu precies speelt met Rob.
De cliniclowns kwamen nog even binnen en Rob en Wiese vonden ze grappig al werden ze wel resoluut de deur gewezen.
Nu nog wachten op Marc Wijnen de chirurg. Kijken wat hij van de grote teen van Rob zegt.
Nu slaapt Rob. Hij heeft weer wat verhoging. Maar dat verhaal is inmiddels bekend.
Masja kwam om 15.00 uur met Rob spelen en Rob vond het helemaal geweldig om haar weer te zien. Ze speelde een nieuwe verzie van memory en quartet samen. Helaas was het spelen van korte duur. Marc Wijnen beooreelde de teen van Rob en vond dat er een foto van gemaakt moest worden.
De verpleegkundige kwam dat er ook een MRI gemaakt moest worden. Dus ging Masja maar met ons mee naar de MRI. Daar was het nog even een heel gedoe, want het infuus moest afgekoppeld worden en dat mag officieel alleen een verpleegkundige en omdat die nogal lang op zich liet wachten besloot ik om het zelf maar te doen. En dus kon de MRI beginnen. Rob lag weer keurig stil ondanks de herrie dat dat apparaat maakt.
Meteen erna kon ook de foto van de teen gemaakt worden. Rob was door alles wel moe, maar het moest even.
Gelukkig voor Rob kwam zijn grote vriend Stefan nog op visite en er verscheen ondanks alles toch nog een grote glimlach op zijn gezicht.
Nu is het 19 uur en Rob slaapt. Helemaal uitgeput. Het houdt nog niet over, maar het gaat al een stuk beter dan gisteren.
Hij doet het weer zo goed allemaal ons super dapper manneke.

15-11 Rob ligt op OK vanwege draindisfunctie

Hoeveel pech kun je hebben. Het begon donderdag al met wat hoofdpijnaanvallen. Ook vrijdag was dit het geval. Ik had donderdag de kinderarts al gewaarschuwd, omdat ik Rob niet lekker vond ondanks dat hij geen koorts meer had. Ook zijn grote teen was weer flink onstoken. Helaas besloot de kinderarts om pas zaterdag terug te bellen. Tja en om voor die ontstoken teen meteen naar het ziekenhuis te rijden... Toch gaf ik zaterdag nogmaals aan dat Rob echt niet lekker was.
Zondag was ik met Luuk bij de techniekacademie. Gijs zit bij de keepersacademie, en Luuk gaat nu beginnen bij de techniekacademie, waar hij de kleine kneepjes van het voetbal heel goed krijgt bij geleerd.
Ik kreeg daar een mailtje van Myrne dat Rob weer hoofpijn had en in slaap was gevallen. Vanaf dat moment vertrouwde ik het niet meer. Die avond legde ik Rob ook bij ons in bed, omdat ik hem ook heel moeilijk kon wekken.
Maandagochtend leek het ietsje beter en de hoofdpijn was even weg, dus toch maar naar school, want misschien helpt afleiding ook. Maar om 9.30 belde juffrouw Truus dat Rob steeds met zijn hoofd op tafel ging liggen. Ik ging hem maar snel halen en daarna ging ik proberen om een kinderarts aan de lijn te krijgen. De kinderarts zou zsm terugbellen. Maar om 11.30 nog niet gebeld. Rob was intussen in slaap gevallen en ik had het eigenlijk niet meer, want vanaf dat moment begon ik te twijfelen of zijn drain nog goed zou werken. Ook John zei rij nou maar gewoon aan, maar zoveel lef heb je dan ook weer niet. Nogmaals naar Nijmegen gebeld en even later nogmaals. Uiteindelijk kreeg ik om 14.00 uur na nogmaals gebeld te hebben een arts te spreken. Zij ging overleggen. Ondertussen belde de poli kinderchirurgie ook nog dat Rob morgen om 14.15 zich moet melden bij Marc Wijnen voor zijn teen.
Toch besloot ik ondanks dat de kinderarts even twijfelde of we dan ook niet beter tot morgen konden wachten, om toch te gaan. In de auto begon Rob ook nog te spugen en toen wist ik eigenlijk al genoeg. Als zijn drain maar niet eens het probleem is.
Nadat de kinderarts Rob had gezien werd er besloten om een Neurochirurg in consult te roepen en een CT scan en foto's te maken van zijn drain.
Ondertussen was het 17.00 dus naar de SEH. Daar troffen we gelukkig een bekende verpleegkundige (Rinus) en dat was voor Rob wel fijn, want daardoor ging het infuus prikken prima. Om 18.45 uur eindelijk CT scan. Rob deed het weer super en ging keurig stilligen in de scan. Hij wist immers precies hoe het werkte.
De neurochirurg io kwam even later met slecht nieuws. De linkerventrikel in zijn hoofd was gegroeid tov september. Als de bloedwaardes goed waren werd Rob meteen nog deze avond geopereerd. Zijn hoofddrain zou dan worden vervangen door een nieuwe.
Op naar afdeling het strand waar Anky ons opwachtte. Zij kent ons nog van de Vuurtoren dus dat scheelt.
Even later werd het snel duidelijk dat Rob idd vanavond nog werd geopereerd. Even in shock maar het moet. Nu ligt Rob dus al op OK.
Dit kan er ook nog wel bij. Verdorie. Het enige wat altijd nog goed heeft gewerkt was zijn drain en ook daar heeft hij nu een probleem mee. Ik hoop echt dat het bij deze ene keer blijft.
Rob deed het overigens heel goed op de OK. Het ging natuurlijk anders als normaal, maar doordat Rob zo ziek was, was hij niet bij machten om heftig te protesteren. Arm arm manneke. Soms vraag je je af wanneer houdt het op. Nu ga ik even wachten in de kamer bij de verkoeverkamer

10-11 Toch weer opereren

Het was een slopende dag. Dat is het altijd als je zit te wachten op die telefoontjes. Om 15.30 na het 8ste potje solitair (was eindelijk uit) ging de telefoon. Het was René Wijnen. Ze hebben het in Cincinnati met Dr. Levitt over Rob gepraat. Het blijft een vreemde zaak waar eigenlijk geen goed antwoord op is. Niemand begrijpt wat er nou precies aan de hand is.
We hebben besloten om toch te gaan voor de optie die ik heb voorgesteld. Er was nog een andere optie, maar daar denken we nog niet aan. Rob krijgt dus een pullthrough waarbij ze weer een stuk dikke darm verwijderen, gevolgd door een tijdelijk ileostoma. Dat ileostoma zal dan na een paar maanden weer worden opgeheven. Kortom het worden twee operaties, maar we hebben geen andere keus. En we weten niet eens of het gaat helpen, maar het is de enige optie die reëel is. Ik moet zeggen dat ik er wel vertrouwen in heb.
Het gaat in Rotterdam gebeuren. Wanneer? We hopen begin december. Het is niet anders. Dan maar zo snel mogelijk.
Rob heeft weer koorts, ondanks de antibiotica. dus ook maar een mail naar de kinderarts gestuurd.
Ik weet even niets meer te schrijven. Dadelijk maar naar Eindhoven de tribune op en proberen de gedachte te verzetten. Rob heb ik nog niks verteld, want daarvoor is het nog te vroeg.

09-11 we wachten....

Ja het lange wachten is nu echt begonnen. Het wachten op het telefoontje van René Wijnen. Gelukkig hebben we wel een leuk weekend gehad. Zaterdag werd al het voetballen afgelast en dus ben ik met Myrne, Rob en Wiese naar de bioscoop geweest. Fuchsia de mini heks. Leuke film. Zondag was het weer keepersacademie. Gijs had deze keer privé training en genoot er volop van. Ja privélessen van Hans Segers en Wim Ribbens is natuurlijk het einde!!! Veel geleerd, maar vooral veel plezier gehad. En voor mama was er weer heelijke cappuccino met de nodige klets...
Daarna naar de kerk. want Raf van ons Rosanne werd gedoopt. Altijd weer iets unieks.
Maar gisteren begonnen de zenuwen al toe te slaan. Dus maar bezig blijven. Het is niet alleen het wachten op dat ene telefoontje maar ook het wachten op de uitslag van de verzekering. Vorige week alweer een mail gehad dat de uitslag weer een week was opgeschort. Ja en zo blijf je wachten.
Met Rob gaat het iets beter. Geen koorts alleen nog wat verhoging. Spoelen gaat lastig met pijn. Maar hij gaat gewoon naar school en dat is zoals het hoort. Nu wachten......

04-11 weer op en neer naar Radboud

De afgelopen dagen ging het op en af. Dindsdag overdag ging het nog wel, maar in de loop van de middag liep de temperatuur weer op. Woensdag was het gelukkig geen koorts mee maar wel verhoging. Dinsdags had ik alsnog naar het Radboud gebeld en een verpleegkundige vertelde mij dat de kinderarts vandaag of uiterlijk morgen zou bellen.
Maar toen ik woensdag om 18 uur nog geen telefoon had gehad, besloot ik een mail te sturen, met daarin geschreven dat ik niet zo heel blij was hoe het nu ging en dat ik toch best wel ongerust was. Om 21.30 belde Dr. Draaisma mij op. Ik vertelde dat ik gewoon niet begreep waar steeds die koorts en verhoging bij Rob door kwam. Hij ziet bleek en is regelmatig echt niet lekker. Er moet toch iets zijn??? Dr. Draaisma had gelukkig heel veel begrip en zei dat Rob morgen echt moest langskomen.
Dus vandaag maar weer naar het Radboud na eerst een griepprik gehaald te hebben. Rob krijgt die nu zeker, want de griep kan hij er nu even niet bijhebben.
Om 11.30 waren we in Nijmegen. Eerst kwam er natuurlijk weer een co-assistent. De zoveelste die we zien. Maar ja.
Toen ze Rob onderzocht had, ging ze overleggen met Dr. Draaisma. Ik ben echt blij dat hij nu de behandeling overneemt want Dr. Draaisma is een hele goede kinderarts.
Hij besloot dat er toch bloed geprikt moest worden en urine afgenomen. Als de uitslagen bekend waren gingen we alles nog bespreken. Dus maar even koffie en een broodje. We kwamen Masja Liesbeth en Judith nog tegen dus het was best gezellig even. En last but not least, daar waren Gigi en Sousa de cliniclowns. Ja en Gigi is wel een hele oude bekende van ons en wederom wist ze bij Rob en mij de lachers op haar hand te krijgen.
Daarna was het weer tijd voor serieuzere zaken.
De CHP's waren toch weer verhoogd, maar de urine was schoon. Verder zijn de decubituswond en zijn wond op de teen een punt van aandacht, maar niet de reden van de koorts. Dr. Draaisma besloot om toch weer antibiotica voor te schrijven en nadat de kuur is afgelopen, krijgt Rob een onderhoudsdossering.
Het is allemaal niet zeker dat het helpt, maar we hebben redenen om het niet te doen en redenen om het wel te doen. Dan gaan we er maar voor.
Het is nu ook wachten op 10 november. Dan krijgen we van René Wijnen te horen wat we verder gaan doen. Ik sta steeds meer achter het standpunt van het nog 1 maal proberen, zeker nadat ik in het ziekenhuis Roxanne Rassouli had gesproken. Zij gaf wel geen advies, maar liet wel blijken dat mijn theorie best kon kloppen.
Dus wachten. Net als op de uitspraak van de verzekering, want die is ook weer een week opgeschort.. grom...
Nog wel iets leuks. Rob is gister voor het eerst bij een klasgenootje wezen spelen. Echt leuk. Hij heeft voor het eerst gespeeld bij Mathijs en erg genoten!

01-11 Toch weer koorts

Woensdag hebben we Gijs en Luuk van het kamp thuis gekregen. Helemaal totall loss, maar wat hebben ze genoten. Stefan was ook hier geweest en Rob heeft een schitterend IJsselmeervogels keepersshirt gekregen met erachter op nr. 41 (het nummer waar Stefan ooit ingeschreven heeft gestaan in de Champions league) en natuurlijk de naam Toonen erop. Echt een schitterend shirt!
Donderdag was het dus weer Radbouddag. We werden om 14.00 uur verwacht bij de kinderarts. We hebben Rob de hele week geen sondevoeding meer gegeven en dat was te zien in zijn gewicht. 16 kilo precies. Iets afgevallen dus. Maar nog niks ergs.
We namen alles nog een keer door en ik vertelde dat ik sinds 2 dagen gestopt was met paracetamol. Tot nu toe was de koorts weg, maar Rob ziet bleek en laat af en toe toch weer iets zien dat hij zich niet helemaal lekker voelt. Ze gaan het nu nog een keer allemaal samen bespreken.
Zaterdag was het weer helemaal foute boel. Ten eerste had iedereen verloren met voetbal... (incl. PSV), maar wat veel erger is, Rob had alweer koorts. Zo ook de zondag. Verdorie eindelijk is de sonde er alweer uit, maar nu kan ik Rob veel slechter paracetamol geven. Eigenlijk moesten we bellen, maar dat konden John en ik allebei niet. Dus maar besloten om een mail te sturen. Maandag leek de koorts weg en Rob ging weer gewoon naar school. Tussen de middag nog niks aan de hand maar toen we hem 's middags uit school haalde stond de thermometer weer op 39.1 Dus maar bellen.
Eigenlijk hadden we dat net zo goed niet kunnen doen, want we kregen eigenlijk alleen maar te horen dat we de urine na moesten laten kijken. Ja zover kom ik ook altijd. Maar waar komt die verdorische koorts nu vandaan!!!
Morgen bellen indien koortsig. Nou dat zien we nog wel. Hier hebben we gewoon helemaal niks aan. Er zit iets, maar ik weet niet wat en dat is nu al een hele poos. Iets wordt er over het hoofd gezien, maar niemand geeft een concreet antwoord.
Misschien is het morgen gewoon over. Heb René Wijnen en Ivo de Blaauw ook maar ingelicht, maar wie heeft het antwoord... Ik in ieder geval niet.