31/10 Genoeg te doen

Ineens is het alweer 3 weken geleden dat je hebt geblogd. Gewoon omdat je behoorlijk bezig bent. Veel op school voor de zorg, een kind dat topsport doet en daar ben je van aan het genieten, de kinderen waar je van geniet, maar vooral veel zorg.
Gelukkig zat de 7 weken durende dubbele antibioticakuur er de 17de op. De bacterie moet nu echt weg zijn. Verder leek het met de saturatie nu wat beter, maar helaas is het afgelopen week toch weer slechter geworden. Kortom het leek even allemaal stabiel, echter heb ik nu een beetje mijn twijfels, maar ik hoop dat het lag aan wat verkoudheid of zoiets. Dus elke nacht hoop je op verbetering. Die leek er wel weer twee nachten te zijn, maar afgelopen twee nachten bewezen weer het tegendeel.
Tussendoor zijn we nog een keer naar het Radboud geweest voor een consult met de revalidatiearts en de instrumentmaker voor nieuwe schoenen. Gewone schoenen zijn geen optie en ik hoop dat ze nu wel de juiste maat gaan maken.
Rob vond alles wel goed en liet zijn voeten keurig ingipsen en wil wel stoere allstars schoenen.
De herfstvakantie brak gelukkig aan. En we kregen visite uit Spanje cq Argentinië. Rob wist helemaal van niks en ineens stond Federico (de lifeguard van de camping) voor zijn neus. Myrne die inmiddels heerlijk haar rijbewijs heeft gehaald, had hem opgehaald van het Station in Den bosch. Heel zachtjes kwam Federico binnen en Rob wist niet wat hij zag en huilde van geluk! Het werden een paar hele mooie dagen. Federico is gewoon een fantastische jongen, die een paar kinderen heel gelukkig heeft gemaakt met zijn bezoek. Uiteraard kunnen we geen grote steden bezoeken of iets bijzonders gaan doen. Maar we gingen het dorp rond wandelen en woensdag gingen we naar het bomenpark in Heesch. Gijs en Luuk gingen een keer met hem voetballen en uiteraard gingen we ook een keer naar Wiese kijken bij het turnen wat dat ging in de vakantie gewoon door. Donderdag moesten we Federico alweer naar het vliegveld brengen, maar het waren gewoon een paar hele mooie dagen. Federico, muchas gracias guapo!! Genieten van die paar momenten die je kunt pakken en na die pittige weken die we achter de rug hadden kwam dit als een zeer welkome leuke afwisseling. Helaas ging de week gewoon weer veel en veel te snel voorbij.
Ja ik vergeet nog meer van afgelopen 3 weken, maar veel kan ik gewoon ook niet vertellen. Het zijn vooral dagen geweest van doorkomen. Ook af en toe terug gedacht aan weer een bizarre tijd die in Spanje alweer begon. Een kind dat zo ernstig ziek is geweest, en weer iets kreeg wat eigenlijk niet kon. Het houdt je gewoon bezig, omdat je niet weet hoe dit zich nu verder ontwikkeld.
Het dossier ligt in Rotterdam en je bent gewoon heel benieuwd wat zij gaan zeggen.
Willen ze of beter nog: kunnen ze opereren, en zo ja wanneer is het dan verstandig om dat te doen? Is er misschien wat veranderd in zijn aderen? Maar waarschijnlijk weten we dat 2 november, als Rob de CT scan krijgt. Nu maar evenloslaten en net als zaterdag, toen Wiese en ik enorm hebben genoten van het turngala even bezig zijn met andere zaken. Woensdag zien we wel weer verder.
En op die bende van 6 , daar ben ik heel trots op!! Oh ja sorry, ik heb een app ontdekt Ja ik weet het. Ik loop vast achter, maar het is superleuk om filmpjes achter elkaar te zetten. Trots op mijn kinderen (en ja ook op mijn man!)