27/5 thuis

De nacht in het ziekenhuis verliep redelijk. Helaas werd Rob wel wakker van de pijn en snel kon ik paracetamol toedienen, nadat de verpleegkundige mij gecontroleerd had uiteraard. Want zo werken we samen in het ziekenhuis. Alle medicatie laat ik door de verpleegkundige controleren, zodat ze het af kunnen tekenen.

Het is niet ff in de auto springen

De saturatie bleef gelukkig alweer wat stabieler en al snel werd duidelijk dat de reis naar huis nu wel gemaakt kon gaan worden. Eerst alle medicatie erin en snel wegwezen. Nou ja snel. Voordat je alles in eens in de auto hebt. Tassen erin, infuuspaal erin, Rob er heel voorzichtig intillen, oprijplaten klaarleggen, rolstoel erin rijden,vastzetten, oprijplaten weer opvouwen en in de auto leggen. Daar alleen al ben je 20 minuten mee bezig. Maar daarna snel naar huis en Rob heerlijk op de bank installeren.
En dan weer de hele boel opruimen en de nodige medicatie toedienen. Lekker thuis bij je gezin. Rob had nog wel veel pijn en zuurstof had hij wel weer nodig. Maar gelukkig was het alweer beter dan gisteren. Maar dat Rob weer een tik gehad had dat was wel weer duidelijk. Toch meer impact dan gedacht.
Tillen was nog wel een drama, maar Rob moest toch echt naar bed. Even tanden op elkaar maar Rob was weer heel dapper. Hij ging ook vrij snel slapen want hij was heel moe. De nacht verliep redelijk. Wel de zuurstof nog wat omhoog moeten zetten en weer in de ochtend wakker worden met hevige pijn.
De juffrouw kwam thuis lesgeven en Rob deed heel goed zijn best. Hij was goed gehumeurd. Onderwijl had ik een gesprek met 2 artsen in het Radboud via skype. Het hele gebeuren rondom de vorige opname mbt longembolie werd in kaart gebracht en dan voornamelijk met de vraag: "had de diagnose eerder gesteld kunnen worden." Een vraag waarop ik volmodig "ja"zeg. Het werd wel een heel mooi gesprek. Maar wederom doet het heel veel met je. Want in hoeverre had er toch een hoop ellende bespaard kunnen blijven. Maar ik vind wel fijn dat iedereen hierin gehoord wordt.
De rest van de dag verliep rustig. De zorg ging door en Rob lag rustig in zijn bed. Veel wilde hij niet en dan is het beter om het zo te laten. Eerst weer herstellen en gewoon kijken wat hij wel en niet kan, kijken wat hij nodig heeft en anticiperen op signalen. Ben wel blij dat de kinderarts nog besloten heeft dat ik in geval van nood nog diclofenac mag geven, want de pijn is echt nog niet onder cotrole. Ook zijn temperatuur is nog twijfelachtig, maar dat kan ook niet anders na OK.
Het weekend is weer aangebroken en we gaan het maar weer rustig aan doen. Hoewel de jongens nog voetbaltoernooien hebben en de 2 meiden nog clubkampioenschappen. Kortom een sportweekend. Weer heerlijk genieten dus.